...........ο ανώνυμος αγωνιστής του 21 που δεν εξαργύρωσε το έπος του
και ο ανώνυμος της Πίνδου δημιούργησαν έναν ολόχρυσο ποταμό στις ανθρώπινες αρτηρίες ...........
άκλιτον
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΕΝΤΑΥΘΑ
(οΠόλεμος)
ΕΝΤΑΥΘΑ, Εγώ ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
"Το "όχι" στον εχθρό ήταν OXI στον χάρο
κι ας πέθαινα , κι ας σκοτωνόμουν, κι ας μέ βρισκε η σφαίρα κατάστηθα...........
ΟΧΙ εγώ είχα ουρλιάξει
Εκείνο το "όχι" ήταν "ναι" σε μένα
στα βάθη μου, στα εσωτερικά μου
Ουτε ήρωας , μήτε γενναίος , ένας κτύπος άγριος η άρνηση να γίνω σκλάβος
Η ανάβαση στα βουνά, ήταν μια άνοδος σε μένα τον ίδιο
................Μη με ρωτάς πώς ήταν, με τον εχθρό να τον γροικάς στο σκοτάδι
Να πιάνεις του τουφεκιού την κάννη και να θωρείς ουρανό το ξημέρωμα.
Το ΟΧΙ , βροχή σε πελάγη, που σε θεραπεύει
Βγαίνεις απέναντι, σταγόνα θαλασσινή ή χαλίκι
ή παλιά αρχαία φλέβα από λάβα
Στα ΟΧΙ σου βαρούν σωστούς τους χρόνους , τα μηνίγγια...
Εγώ ο ταπεινός των ουρανών Δημοσθένης-Δημήτριος έφιαξα την ζωή μου μέσα από τα Οχι
σε ότι με ακύρωνε και μου μαύριζε την δική μου ελάχιστη καρδιά
Με την καρδιά μου γεννήθηκα και χωρίς να την προδώσω αποζητούσα να αποθάνω
Γενικά ήμουν και στον Πόλεμο ευχαριστημένος
Και εκεί-βλέπεις- ανακάτεβα το τοπίο με όνειρα με θλίψεις με χαρές και ακόμη και μια τσουκνίδα ερχόταν και γινόταν πρωταγωνίστρια ...τυλιγόμουν τα βράδια με την χλάινη και την ονομάτιζα το αρχαίο μου σκουτάρι .....
...............................................
απόσπ από το "ενταύθα" ΑΣ
....................................................................
ΕΝΤΑΥΘΑ
(ο Πόλεμος)
"Αδελφέ μου
Χθες μετακινηθήκαμε.Ήρθαν νέες εντολές.
Εμένα μου είχαν δώσει μουλάρι και πήγαινα καβάλα.
Οι περισσότεροι πεζοπορούσαν.
Ο κόπος ήταν μεγάλος.Δεν βαρυγκομούσαν ..αλλά εγώ τους
έβλεπα.
Ντράπηκα και ξεπέζεψα ..Καμώθηκα τον αμέριμνο με αντοχή ....στη σούδα στον βαθύ χάντακα δίπλα...
Μετ ολίγο ,συνέβη το εξής συγκινητικό...
Ορμάει ο δεκανέας Φώτης (είχε περάσει βαρύ αναπνευστικό και ευτυχώς έβαινε καλώς) και ταρακουνώντας με με ανέβασε καβάλα στο μουλάρι..φωνάζοντας...
"¨η πας καβάλα γιατρέ ή σε κουβαλώ στην πλάτη μονάχος και μου γιανες τον πνεύμονα και δεν κάνει ναχω πολύ βάρος"
Υπάκουσα και έμεινα ταπεινός καβαλάρης στην υπόλοιπη διαδρομή
Ομως Γιάννο μου , αδελφέ μου,το περιστατικό ήταν αξίωμα μεγάλο και ηθικό δια εμέ..
Έκλαψα ...αλλά δεν το έδειξα.....
σε φιλώ αδελφέ
μέχρι να βρεθούμε θά χουμε κι οι δυό περάσει ξανά το σκολείο.."
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΕΝΤΑΥΘΑ
(ο Πόλεμος)
"Αδελφέ μου
Μόλις φτάσαμε η χαρά μου ήταν μεγάλη
Επιτέλους θα είμαι χρήσιμος στα αδέλφια μας που αγωνίζονται με την καρδιά και την ψυχή για την ελευτερία όλων μας...
Φοβούμαι λίγο , αλλά το έργο που πρέπει να φέρουμε εις πέρας μου δίνει ενθουσιασμό και έτσι ο φόβος γίνεται μηδαμινός και στο τέλος καταντάει αστείος..
Μου πε ένας φαντάρος ψυχωμένος...άκου τι μου είπε και μου άρεσε
"..γιατρέ ...στο χάρο ορμάμε σαν χαμός εμείς οι ίδιοι εναντίον του χαμού.."
Στο γράφω για να το κρατήσουμε κι οι δυό στο νου μας...!
σε φιλώ
ο αδελφός σου "
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΕΝΤΑΥΘΑ
(ο ΠΟΛΕΜΟΣ)
"Αδελφέ μου
Τις νύχτες αγωνιώ και μάτι δεν κλείνω
Κάθε βράδυ παρακαλώ τον θεό να μην έχουμε τραυματίες
ή ....επίσης τον ξαναπαρακαλώ ---επικουρικά---να έχουμε τέτοιους
τραυματίες που να τους κάνουμε όλους καλά...
Τα παγωμένα πόδια με κάνουν και υποφέρω
Να γράφω άλλη λέξη δεν μπορώ
σε φιλώ
να προσέχεις
Ο αδελφός σου Δημοσθένης
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΕΝΤΑΥΘΑ ΠΡΟΣ ΕΝΤΑΥΘΑ
από το σημερινό μέτωπο των ανθρώπων εν Ελλάδι με την μεγάλη ελπίδα η επιστολή να διαβαστεί στα δικά σας Σύμπαντα
Αγαπημένε μου Πατέρα
Εδώ ο πόλεμος έχει υποστεί ρετούς με αποτέλεσμα να θεωρείται ο χάρος ιδιωτικό χρέος
και επομένως αργά και εξαντλητικά να καλείται προς εκτέλεση οποιος καταγράφεται
από τους αλγορίθμους χρεώστης και δεν συναγελάζεται με το καθεστώς
Υποθέτω οτι εσύ ξέφυγες και εύρισκες μέσα στον χαμό με ελπίδα κάποια χαρά
επειδή ο σκοπός σου ήταν ιερός
ήταν ιερός για να σωθούν οι στρατιώτες και εσύ με την συνείδηση καθαρό νερό
να χεις στο νου σου οτι σκοτωνόμαστε αλλά θα ελευθερωθούμε
Ομως, σήμερα η κατάθεση οτι σκοτωνόμαστε και μία είναι η χρεία, να ναι η Ελευθερία ,
δεν ακούγεται μήτε κατανοείται
Με αποτέλεσμα το μέτωπο του πολέμου να το φτιασιδώνουν, να το αλλάζουν
να το μασκαρεύουν και να καλούν ακατανόητους που υποδέχονται με χαριεντισμούς τον
εχθρό και με τύμπανα και ήχους δείχνουν εμάς ως εχθρούς
Αυτό που έλεγες εσύ και οι ομοίοι σου
οτι ο ανδρείος γίνεται ανδρείος οπλίτης οταν εισβάλλουν εχθροί
με σκοπό να χαλάσουν και να πάρουν εδάφη --ιερά και όσια --γυναικόπαίδα και
ηλικιωμένους και να μεταβάλλουν σε ερείπια τα γεννήματα του δικού μας μόχθου
αλλιώς μήτε Θεό ούτε Πατρίδα μήτε Αγάπη έχει ο άνθρωπος
ολο αυτό που απλώνεται στα πέρατα του νου και της ψυχής της οικουμένης
έχει καταληστευτεί και γκρεμιστεί ως ιδέα
Αγαπημένε μου Πατέρα
Μέτωπο είναι η ψυχή μας
Πολυβολεία τα σπλάχνα μας
Και βγαίνουμε στ αγνάντι χωρίς σκουτιά
παρά μια ρίγα ασθενικού ήλιου
μια και το φως και ο έλληνας έχουν στενή σχέση
Με σέβας Αγάπη και Ευγνωμοσύνη
Νίνα
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
και ο ανώνυμος της Πίνδου δημιούργησαν έναν ολόχρυσο ποταμό στις ανθρώπινες αρτηρίες ...........
άκλιτον
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΕΝΤΑΥΘΑ
(οΠόλεμος)
ΕΝΤΑΥΘΑ, Εγώ ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
"Το "όχι" στον εχθρό ήταν OXI στον χάρο
κι ας πέθαινα , κι ας σκοτωνόμουν, κι ας μέ βρισκε η σφαίρα κατάστηθα...........
ΟΧΙ εγώ είχα ουρλιάξει
Εκείνο το "όχι" ήταν "ναι" σε μένα
στα βάθη μου, στα εσωτερικά μου
Ουτε ήρωας , μήτε γενναίος , ένας κτύπος άγριος η άρνηση να γίνω σκλάβος
Η ανάβαση στα βουνά, ήταν μια άνοδος σε μένα τον ίδιο
................Μη με ρωτάς πώς ήταν, με τον εχθρό να τον γροικάς στο σκοτάδι
Να πιάνεις του τουφεκιού την κάννη και να θωρείς ουρανό το ξημέρωμα.
Το ΟΧΙ , βροχή σε πελάγη, που σε θεραπεύει
Βγαίνεις απέναντι, σταγόνα θαλασσινή ή χαλίκι
ή παλιά αρχαία φλέβα από λάβα
Στα ΟΧΙ σου βαρούν σωστούς τους χρόνους , τα μηνίγγια...
Εγώ ο ταπεινός των ουρανών Δημοσθένης-Δημήτριος έφιαξα την ζωή μου μέσα από τα Οχι
σε ότι με ακύρωνε και μου μαύριζε την δική μου ελάχιστη καρδιά
Με την καρδιά μου γεννήθηκα και χωρίς να την προδώσω αποζητούσα να αποθάνω
Γενικά ήμουν και στον Πόλεμο ευχαριστημένος
Και εκεί-βλέπεις- ανακάτεβα το τοπίο με όνειρα με θλίψεις με χαρές και ακόμη και μια τσουκνίδα ερχόταν και γινόταν πρωταγωνίστρια ...τυλιγόμουν τα βράδια με την χλάινη και την ονομάτιζα το αρχαίο μου σκουτάρι .....
...............................................
απόσπ από το "ενταύθα" ΑΣ
....................................................................
ΕΝΤΑΥΘΑ
(ο Πόλεμος)
"Αδελφέ μου
Χθες μετακινηθήκαμε.Ήρθαν νέες εντολές.
Εμένα μου είχαν δώσει μουλάρι και πήγαινα καβάλα.
Οι περισσότεροι πεζοπορούσαν.
Ο κόπος ήταν μεγάλος.Δεν βαρυγκομούσαν ..αλλά εγώ τους
έβλεπα.
Ντράπηκα και ξεπέζεψα ..Καμώθηκα τον αμέριμνο με αντοχή ....στη σούδα στον βαθύ χάντακα δίπλα...
Μετ ολίγο ,συνέβη το εξής συγκινητικό...
Ορμάει ο δεκανέας Φώτης (είχε περάσει βαρύ αναπνευστικό και ευτυχώς έβαινε καλώς) και ταρακουνώντας με με ανέβασε καβάλα στο μουλάρι..φωνάζοντας...
"¨η πας καβάλα γιατρέ ή σε κουβαλώ στην πλάτη μονάχος και μου γιανες τον πνεύμονα και δεν κάνει ναχω πολύ βάρος"
Υπάκουσα και έμεινα ταπεινός καβαλάρης στην υπόλοιπη διαδρομή
Ομως Γιάννο μου , αδελφέ μου,το περιστατικό ήταν αξίωμα μεγάλο και ηθικό δια εμέ..
Έκλαψα ...αλλά δεν το έδειξα.....
σε φιλώ αδελφέ
μέχρι να βρεθούμε θά χουμε κι οι δυό περάσει ξανά το σκολείο.."
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΕΝΤΑΥΘΑ
(ο Πόλεμος)
"Αδελφέ μου
Μόλις φτάσαμε η χαρά μου ήταν μεγάλη
Επιτέλους θα είμαι χρήσιμος στα αδέλφια μας που αγωνίζονται με την καρδιά και την ψυχή για την ελευτερία όλων μας...
Φοβούμαι λίγο , αλλά το έργο που πρέπει να φέρουμε εις πέρας μου δίνει ενθουσιασμό και έτσι ο φόβος γίνεται μηδαμινός και στο τέλος καταντάει αστείος..
Μου πε ένας φαντάρος ψυχωμένος...άκου τι μου είπε και μου άρεσε
"..γιατρέ ...στο χάρο ορμάμε σαν χαμός εμείς οι ίδιοι εναντίον του χαμού.."
Στο γράφω για να το κρατήσουμε κι οι δυό στο νου μας...!
σε φιλώ
ο αδελφός σου "
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΕΝΤΑΥΘΑ
(ο ΠΟΛΕΜΟΣ)
"Αδελφέ μου
Τις νύχτες αγωνιώ και μάτι δεν κλείνω
Κάθε βράδυ παρακαλώ τον θεό να μην έχουμε τραυματίες
ή ....επίσης τον ξαναπαρακαλώ ---επικουρικά---να έχουμε τέτοιους
τραυματίες που να τους κάνουμε όλους καλά...
Τα παγωμένα πόδια με κάνουν και υποφέρω
Να γράφω άλλη λέξη δεν μπορώ
σε φιλώ
να προσέχεις
Ο αδελφός σου Δημοσθένης
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΕΝΤΑΥΘΑ ΠΡΟΣ ΕΝΤΑΥΘΑ
από το σημερινό μέτωπο των ανθρώπων εν Ελλάδι με την μεγάλη ελπίδα η επιστολή να διαβαστεί στα δικά σας Σύμπαντα
Αγαπημένε μου Πατέρα
Εδώ ο πόλεμος έχει υποστεί ρετούς με αποτέλεσμα να θεωρείται ο χάρος ιδιωτικό χρέος
και επομένως αργά και εξαντλητικά να καλείται προς εκτέλεση οποιος καταγράφεται
από τους αλγορίθμους χρεώστης και δεν συναγελάζεται με το καθεστώς
Υποθέτω οτι εσύ ξέφυγες και εύρισκες μέσα στον χαμό με ελπίδα κάποια χαρά
επειδή ο σκοπός σου ήταν ιερός
ήταν ιερός για να σωθούν οι στρατιώτες και εσύ με την συνείδηση καθαρό νερό
να χεις στο νου σου οτι σκοτωνόμαστε αλλά θα ελευθερωθούμε
Ομως, σήμερα η κατάθεση οτι σκοτωνόμαστε και μία είναι η χρεία, να ναι η Ελευθερία ,
δεν ακούγεται μήτε κατανοείται
Με αποτέλεσμα το μέτωπο του πολέμου να το φτιασιδώνουν, να το αλλάζουν
να το μασκαρεύουν και να καλούν ακατανόητους που υποδέχονται με χαριεντισμούς τον
εχθρό και με τύμπανα και ήχους δείχνουν εμάς ως εχθρούς
Αυτό που έλεγες εσύ και οι ομοίοι σου
οτι ο ανδρείος γίνεται ανδρείος οπλίτης οταν εισβάλλουν εχθροί
με σκοπό να χαλάσουν και να πάρουν εδάφη --ιερά και όσια --γυναικόπαίδα και
ηλικιωμένους και να μεταβάλλουν σε ερείπια τα γεννήματα του δικού μας μόχθου
αλλιώς μήτε Θεό ούτε Πατρίδα μήτε Αγάπη έχει ο άνθρωπος
ολο αυτό που απλώνεται στα πέρατα του νου και της ψυχής της οικουμένης
έχει καταληστευτεί και γκρεμιστεί ως ιδέα
Αγαπημένε μου Πατέρα
Μέτωπο είναι η ψυχή μας
Πολυβολεία τα σπλάχνα μας
Και βγαίνουμε στ αγνάντι χωρίς σκουτιά
παρά μια ρίγα ασθενικού ήλιου
μια και το φως και ο έλληνας έχουν στενή σχέση
Με σέβας Αγάπη και Ευγνωμοσύνη
Νίνα
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη
Γίνετε ο πρώτος που θα προσθέσει κάποιο σχόλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου