Και τώρα έχασα την ήρεμο ενατένιση. Πού ν' αφήσω το βάρος του εαυτού μου; Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με τους κήπους. Τα βουνά με ταπεινώνουν. Για να δώσω τροφή στους λογισμούς μου, παίρνω το μεγάλο, δημόσιο δρόμο. Δύο φορές δε θα ιδώ το ίδιο πράγμα. Οι χωρικοί που στέκονται απορημένοι, έχουν την άγνοια και την υγεία. Τα σπίτια τους είναι παλάτια παραμυθιού. Οι κατσίκες τους δε μηρυκάζουν σκέψεις. Χτυπώ το πόδι και φεύγω. Περπατώ ολόκληρες μέρες. Πού πηγαίνω; Όταν γυρίσω το κεφάλι, ξέρω πως θ' αντικρίσω το φάσμα του εαυτού μου.
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
24//10//2025
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
`Οι παράταιρες μέρες ήταν πάντα παράταιρες
και εμείς είδωλα για να δει το παράταιρο με ποιό τρόπο μπορεί να γίνει φυσικό
Εδώ είμαστε
Και σε αυτό το σημείο συντελείται η εφαρμογή της μετάφρασης.
Το καλή συνέχεια εχει καταρρεύσει
Εν κενώ ακούγεται μόνο ο ήχος της ψυχής
Καλή ψυχική ακρόαση !!
Α----
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.όταν το πού είμαστε μεταβληθεί σε αμετάφραστο
τότε βρεθήκαμε στο σωστό- δρόμο εντός λόγου και διαλόγου
Α----
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ηρωικώς αισθανόμενος
είναι αυτός που μέσα στο σφαγείο
ζει με εντολή της ανθρωπιάς της ψυχής του-
ως απόσταγμα των προηγηθέντων ηρώων.
Α----
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου