από το 2020
Εξιστόρηση μυθική
"Είχα γνωρίσει κάποιον άνθρωπο -έμοιαζε με γιατρό-στην Νουμιδία σε χρόνους Βυζαντινούς
Περίεργος λοιμός σακάτευε την πόλη
Στοιβαγμένοι άνθρωποι σε παλέτες της εποχής -ο ένας πάνω στον άλλον-έτοιμοι για ευθανασία
Ο γιατρός- με έξαψη- στις αποβάθρες πηγαινοερχόταν από ασθενή σε ασθενή , αγκάλιαζε καθ΄ένα ξεχωριστά με παρακαλητά να σηκωθεί, η ασθένεια περνά με χυμό από τσουκνίδα και με πολλή ορθοστασία
Στάσου στα πόδια , οι Βησιγότθοι έρχονται , τα κύματα βογγούν από την βία της κωπηλασίας
Λάμπα θυέλλης ο γιατρός φιλούσε τους οφθαλμούς και ψιθύριζε Aέρας σιγής κυμάτιζε στων ασθενών τους κροτάφους
Εγώ ήμουν ο φύλακας στο σκοτάδι να ειδοποιώ οτι στο βάθος τρομερή φρουρά σκοπευτών ακούγεται
Η διαταγή ήταν τρομερή
Ουτε ένας να μπορεί να πλησιάσει τον βυθισμένο στο σκότος λιμένα
Ένα βράδυ η φρουρά επέδραμε
Αλαφιασμένη έγινα σηματωρός
Ο γιατρός δέθηκε μόνος του με καραβόσκοινο στις κολόνες της αποβάθρας
Κρότοι σκέπασαν την πόλη
Φέγγοντας το ξημέρωμα στα στέγαστρα ένα πετούμενα λαλούσε έντονα
Ο λαιμός του έβγαζα άναρθρα αλλά με ευκρίνεια σήματα
----Ο γιατρός...ο γιατρός...μην το μαρτυρήσετε
----Ανοίχτε τις πόρτες και μοσχοβολήστε με άνθη τον τόπο
Από τότε σ όλους τους λοιμούς ένας αληθινός γιατρός σα λάμπα θυέλλης σκοτώνεται και η ψυχή του σ ένα πουλί σώζεται"
Εγώ επέστρεψα στην πατρίδα Ελλάδα, χωρίς τον έλληνα γιατρό
Τότε σκόπευσαν στην αρετή και την αγαθότητα των θεραπευτών
και το πλήγμα ήταν ακαριαίο και εσώθησαν ελάχιστοι
......................
"Είχα γνωρίσει κάποιον άνθρωπο -έμοιαζε με γιατρό-στην Νουμιδία σε χρόνους Βυζαντινούς
Περίεργος λοιμός σακάτευε την πόλη
Στοιβαγμένοι άνθρωποι σε παλέτες της εποχής -ο ένας πάνω στον άλλον-έτοιμοι για ευθανασία
Ο γιατρός- με έξαψη- στις αποβάθρες πηγαινοερχόταν από ασθενή σε ασθενή , αγκάλιαζε καθ΄ένα ξεχωριστά με παρακαλητά να σηκωθεί, η ασθένεια περνά με χυμό από τσουκνίδα και με πολλή ορθοστασία
Στάσου στα πόδια , οι Βησιγότθοι έρχονται , τα κύματα βογγούν από την βία της κωπηλασίας
Λάμπα θυέλλης ο γιατρός φιλούσε τους οφθαλμούς και ψιθύριζε Aέρας σιγής κυμάτιζε στων ασθενών τους κροτάφους
Εγώ ήμουν ο φύλακας στο σκοτάδι να ειδοποιώ οτι στο βάθος τρομερή φρουρά σκοπευτών ακούγεται
Η διαταγή ήταν τρομερή
Ουτε ένας να μπορεί να πλησιάσει τον βυθισμένο στο σκότος λιμένα
Ένα βράδυ η φρουρά επέδραμε
Αλαφιασμένη έγινα σηματωρός
Ο γιατρός δέθηκε μόνος του με καραβόσκοινο στις κολόνες της αποβάθρας
Κρότοι σκέπασαν την πόλη
Φέγγοντας το ξημέρωμα στα στέγαστρα ένα πετούμενα λαλούσε έντονα
Ο λαιμός του έβγαζα άναρθρα αλλά με ευκρίνεια σήματα
----Ο γιατρός...ο γιατρός...μην το μαρτυρήσετε
----Ανοίχτε τις πόρτες και μοσχοβολήστε με άνθη τον τόπο
Από τότε σ όλους τους λοιμούς ένας αληθινός γιατρός σα λάμπα θυέλλης σκοτώνεται και η ψυχή του σ ένα πουλί σώζεται"
Εγώ επέστρεψα στην πατρίδα Ελλάδα, χωρίς τον έλληνα γιατρό
Τότε σκόπευσαν στην αρετή και την αγαθότητα των θεραπευτών
και το πλήγμα ήταν ακαριαίο και εσώθησαν ελάχιστοι
......................
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ο έρωτας είναι η συνείδηση του παραλογου της ύπαρξης
τη στιγμή της συνείδησης υπάρχει ο έρωτας
τη στιγμή της συνείδησης υπάρχει ο έρωτας
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ο έρωτας από συντριβή πεθαίνει
και λόγω συντριβής ανασταίνεται
και λόγω συντριβής ανασταίνεται
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου