ΑΛΦΑ και <Μαζί με τον Άλφρεντ>

to 2024

..απολαμβάνουμε την γύμνια του βασιλιά της αυτοκρατορίας και τη στιγμή που αναφωνούμε
....είναι τσιτσίδι ο αναίσχυντος, κάποιος να τον μαζέψει

.....και τη στιγμή που ένα παιδάκι με πρόσωπο πρόωρα γερασμένο που αναφωνεί

.....κυρία , κυρία βρείτε κάποιον να του πω οτι σκότωσαν τον φίλο μου και πολλούς φίλους άλλων παιδιών

και αυτή η στιγμή φέρνει αλλιώς τον καιρό και το Δίκαιον είναι Θεία Σπάθη...και ακούει μόνον αθώους και παιδιά

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

το 2024

Εντρομη και μόλις κόπασε η βροχή που με ανάγκασε να προφυλαχτώ κάτω από ένα πρόχειρο υπόστεγο, στην πολυάνθρωπη λεωφόρο της πιό λεηλατημένης πόλης στον κόσμο
που δεν είναι άλλη από την Αθήνα, σας παραδίδω Άλφρεντ το τελικό επεισόδιο από την ταινία <Σκάκι>
............(Αλ.) Αγαπητή έχω έτοιμο το τσάι και γέμισε την κούπα αυτή, που έχει ζωγραφισμένο πάνω της ένα πετούμενο και γράφει σπείρες
Αυτή η ζωγραφική προσδίδει χρώμα και ατμόσφαιρα στα θρίλερ μου
Θέλω να πω ότι το σενάριο εαν δεν δημιουργεί στον θεατή την δυνατότητα να πετάξει με πλοηγό νου και οδηγό την ψυχή τότε είναι ένα αποτυχημένο σενάριο

απόσπασμα από το <Μαζί με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ> με τίτλο
<Το σκάκι>

`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Παστερνάκ, Τσβετάγιεβα, Ρίλκε, H αλληλογραφία των τριών

Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα στον Μπαρίς Παστερνάκ

Γεια σου, Μπαρίς! Είναι έξι η ώρα το πρωί, φυσά ασταμάτητα. Μόλις τώρα έτρεχα στη μικρή αλέα προς το πηγάδι (δυο διαφορετικές χαρές: άδειος ο κουβάς, γεμάτος ο κουβάς) και προϋπαντούσα σύγκορμη τον αέρα, χαιρετούσα εσένα. Στο κατώφλι (με γεμάτο πια τον κουβά) η επόμενη παρένθεση: όλοι κοιμόντουσαν ακόμη, κοντοστάθηκα, σήκωσα το κεφάλι μου για να σε προϋπαντήσω. Έτσι ζω μαζί σου, πρωί και βράδυ, σηκώνομαι μέσα σου, πλαγιάζω μέσα σου. Δεν ξέρεις όμως ότι έχω γράψει κάποιους στίχους για σένα, στο αποκορύφωμα του Βουνού… Ημιτελείς, μια έκκληση σ΄ εσένα μέσα μου, σ’ εμένα μέσα μου.
Ένα απόσπασμα:
Στη σκοποβολή — σκέτος Σκύθης,
στο χορό για τον Χριστό — ένα μαστίγιο.
Θάλασσα! Τολμώ σαν ουρανός μέσα σου να μπω.
Σε κάθε στίχο,
σα να ‘ναι σφύριγμα κρυφό,
σταματώ.
Αφουγκράζομαι.
Σε κάθε αράδα — στάσου!
Σε κάθε τελεία κι ένας θησαυρός.
Μάτι! Σαν φως προς τη μεριά σου απλώνομαι,
διαλύομαι. Από τη θλίψη
σαν κιθάρα
νιώθω να κουρδίζομαι ξανά,
να μεταμορφώνομαι γι’ άλλη μια φορά…
Τι άλλο να σου γράφω, Μπαρίς; Η σελίδα τελειώνει, η μέρα άρχισε. Μόλις τώρα γύρισα από την αγορά. Σήμερα στο χωριό έχουν γιορτή οι πρώτες σαρδέλες! Σαρδέλες όχι σε κιβώτια αλλά πιασμένες σε δίχτυα. Ξέρεις, Μπαρίς, αρχίζω να νιώθω μια έλξη για τη θάλασσα, κι αυτό εξαιτίας μιας κακόβουλης περιέργειας, θέλω να πειστώ για τη δική μου αστάθεια. Φιλώ το κεφάλι σου, μου φαίνεται ότι είναι τόσο μεγάλο εξαιτίας αυτών που έχει μέσα του, είναι σαν να φιλώ ένα ολόκληρο βουνό, ένα από τα Ουράλια… Πρόσεξες ότι σου χαρίζω το είναι μου σε κομμάτια;

Από το βιβλίο Παστερνάκ, Τσβετάγιεβα, Ρίλκε — η αλληλογραφία των τριών εκδ. Μεταίχμιο,

`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

από το 2022

Μέρες θάλασσας σε θαλασσί ουρανό

Η θάλασσα ετοιμόγεννη

Η γενιά των 40αντάρηδων μεγάλωσε την εποχή του ΠΑΣΟΚ και ανατράφηκε από τον συνεχόμενο ελώδη κομματικό εσμό με κατάληξη τον πνιγμό της
Το τρομερό είναι οτι όσοι --ελάχιστοι--έβλεπαν ή αντιλαμβάνονταν τι διεξάγεται σε βάρος των παιδιών μας
εστάθη αδύνατον να συγκινήσουν την νοητική επεξεργασία και να τα ωθήσουν σε διαφορετική άπλετη οπτικής θέα φωτός

Τα χρόνια που η γενιά μου μεγάλωνε τα παιδιά της --μέχρι και σήμερα--ήταν χρόνια πελώριας χειραγώγησης του νου τους με παραμορφωτικούς φακούς

Ζητώ προσωπικά συγχώρεση από τον Θεό του Παντός

------------------------------------------

Οταν σ έβλεπα φορούσες πάντα θαλασσί

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου