Τιναχτήκαμε από έναν αγέρα που όρμησε στο καράβι σαν λεπίδα
Το βαθύ πρωϊ την ώρα που ο ύπνος σαλαγούσε τα υποσυνείδητα
Ομίχλη είχε σκεπάσει την θάλασσα και τα όρη και στο βάθος το αρχαίο λιμάνι
εμείς οι ίδιοι καλά καλά δεν βλεπόμαστε
Βάναμε τα χέρια στο κεφάλι και βυθιζόταν η παλάμη στο στρώμα της ομίχλης
Νεφη, νεφέλωμα, μουρμούραγε περίεργα
Μερικοί αναρωτιούνταν πώς χάθηκε η πυξίδα της επιστροφής από την Τροία
Αλλοι αναφέρονταν στον Ναβουχοδονόσορα και στην πανουργία της Ασίας
Πιό εκεί οι έλληνες με λιανοντούφεκα να ρίξουν στην ομίχλη
Αυτό μας καθήλωσε
Καλά δεν βλέπουν οτι το νέφος δεν τουφεκίζεται;;
Και ένας μικρός έλληνας νιοφερμένος στο κατάστρωμα .....απαντά
το γνωρίζουμε και παριστάνουμε τους πορτοφαλάδες που κάνουν κάποια παράδοξα και κοιμίζουν τον ανυποψίαστο ......επί του προκειμένου κοκαλώνουμε σε απορία τις δυνάμεις των αγέρηδων της νεφέλης
και των υπολοίπων καιρικών φαινομένων
Απομείναμε λοιπόν με το στόμα χάνου να δούμε τι θα καταφέρουν
(χρονολόγιο φανταστικό )
Α-----
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η Μνήμη οδηγεί στην Ανάμνηση
Σ αυτή την οδοιπορία κάποιος ζει ανάμεσα
Κάποιος πατά εδώ και αισθάνεται εκεί
Ή πάλι αναθυμάται πώς και γιατί έγιναν κάποτε χαλάσματα εκεί που είχε μάθει γράμματα
Ω! τι δύσκολος άνθρωπος για να μπορέσει από κάποιον να αγαπηθεί
και ο ίδιος να αγαπά αυθορμήτως τα πάντα ............
`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου