ΑΛΦΑ ----ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ

.............από το 2022 

Στην Συλλογική Μνήμη καταγράφονται οι ομοούσιοι και ομοφυείς αγώνες προς υπεράσπιση των Ελληνικών Εδαφών

Και όταν λέμε Ελληνικά Εδάφη το ορατό είναι το ανάγλυφο των ακτών και το περίγραμμα της στεριάς

το άυλο είναι όλα τα άλλα που αφορούν την πνευματική και ουσιαστική σύνδεσή μας με το άπειρο αλλά ψηλαφητό σύμπαν

Επομένως οι αγώνες αυτής της υφής αποτελούν το υλικο της συγκλονιστικής Μνήμης ενός Λαού

Όλα τ άλλα είναι υποδεέστερα και εν πολλοίς κατασκευασμένα με σκοπό την απομάκρυσνη ενός λαού από τον ηρωΙκό εαυτό του που έχει ο ίδιος με το δικό του χέρι καταγράψει στα αιθερικά ανεξίτηλα αρχεία

====================

Άκλιτον--ΑΣ

..............από το 2020

Τα χρονογραφήματα σε διαζύγιο συναινετικό με τον χρόνο

Δύο ειδών το περιγραφόμενο γεγονός κι επομένως δύο ειδών τα σημερινά χρονογραφήματα

Το ένα αποκολλήμένο από τον κυκλικό χορό γλίστρησε στο κενό και αδυνατεί να σωθεί Απομένει να ενσωματωθεί σε τρέχουσα ύλη παραγεμίσματος κειμένων με αφαιρούμενη την ζώσα ζωή

Το άλλο, ακολουθεί αντίθετη διαδρομή, και θρυμματίζει τα μέχρι σήμερα λεχθέντα

Το θρύμμα με την έννοια του μόνου υπαρκτού θραύσματος δημιουργεί τον νέο καμβά των ανθρώπινων ζητημάτων

Για παράδειγμα

Από τον σωρό των λογοτεχνικών ηρώων λίγοι είναι απέθαντοι στα χρονικά περάσματα

Από το τοίχος των γεγονότων , οι αμυδρές ρωγμές είναι οι αληθείς ανθρώπινες ανοιξιές

Οσο αφορά το ανθρώπινο πεδίο η αλήθεια οτι τα συναισθήματα σμίγουν με αλληλοπεριχώρηση στον κύκλο

είναι γεγονός και θεμέλιο ενός ταπεινού χρονικογράφου

----------------------

Άκλιτον-ΑΣ

.................από το 2019 

χρονολόγιον

νύχτωσε........ώρα κάθαρσής....

.................................................

Κωστής Μοσκώφ

Τον Νοέμβριο

«οι θεοί κρύβονται», είπες, «στον νου»,

περιμένοντας να τελειώσει ο Βαρδάρης

και συ

σαν αυτόν «που είχε φτιάξει καράβι το φεγγάρι»

περιμένεις να πέσει

«εκείνη η μισή βροχή πού ξεχάστηκε»…

Πετώ πάνω από την Ρούμελη,

πάνω από την Απουλία,

μαζί με την χώρα μου πεθάναν και οι Σεμνές,

κι ο Τειρεσίας, σαν τυφλός, είναι στον Άδη

— αμφίς πάντα και τίποτα,

μάντις του πουθενά και του ποτέ…

Κοιμάμαι μόνος, ξέρεις

είκοσι αιώνες τώρα,

στο παλιό διπλό μας κρεβάτι…

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου