 |
φωτό Abbas KiarostamiΚαρδιογράφημα |
 |
φωτό Jean Mora
|
"Είμαστε μεσοπόλεμος σου λέω,ανίατα μεσοπόλεμος…Ας πάμελοιπόν κι απόψε, ας πάμε πάλι κάπουνα χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…"
Όσο κι αν σου φανεί περίεργο ή παράξενο, από νωρίς το πρωί, είχα την έντονη διάθεση να σού γράψω. Παίρνω λοιπόν το θάρρος να σου γράψω για όλο αυτό το διάστημα, από τη μέρα εκείνη που μας χαιρετούσες βιαστικά σαλπάροντας για κάπου, που οι περισσότεροι δεν γνώριζαν και δεν είχε άλλωστε και ιδιαίτερη σημασία. Επρόκειτο για καλοκαιρινές διακοπές. Κι αφού μοιράστηκαν οι συνηθισμένες μα ολόψυχες ευχές, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε βρεθήκαμε, κάποιοι από εμάς τους ''φίλους'', αναπάντεχα μα ως ''νόμιμοι λαθρεπιβάτες'', να ταξιδεύουμε μαζί σου. Νοιώθω, χωρίς να είμαι σίγουρη, πως το συγκεκριμένο ταξίδι σου έχει τελειώσει κι έχεις επιστρέψει (κάπου).
Σου γράφω βασικά για να σε ευχαριστήσω γι' αυτήν την άτυπη πρόσκληση που μου έκανες και δέχτηκα χωρίς επιφυλάξεις ομολογώ, καθότι λάτρης των ταξιδιών, να συντροφέψουμε σχεδόν ένα μήνα, ένα μήνα και κάτι.... δεν μπορώ με ακρίβεια να υπολογίσω. Ίσως το πραγματικό ταξίδι σου εσύ να το έκανες με καράβι. Όμως αυτό που από την αρχή κατάφερες, ήταν να με κάνεις να πιστέψω πως κάθε μέρα που με ανυπομονησία περίμενα, μου ακουμπούσε στα χέρια ένα βιβλίο.
Ένα βιβλίο που η ανυπολόγιστη αξία του βρισκόταν στις μικρές ιδιόχειρες σημειώσεις που συνήθως βρίσκονται γραμμένες εκεί στα πλάγια, στα περιθώρια δίπλα απ' τις σειρές των γραμμάτων. Ο συγγραφέας του εσύ, εσύ κι αυτός που κάθε μέρα άπλωνε γραμματάκια σα μικρές λιακάδες, δίπλα στις επίσημες λέξεις. Έμοιαζε σαν σε κάθε ξαναδιάβασμά του, να συμπλήρωνες λεπτομέρειες, ιδιαιτερότητες, υπενθυμίσεις, διαπιστώσεις, διορθώσεις, αυτών που είχες κάποτε αφουγκραστεί και τώρα σου αποκαλύπτονταν με χίλιους δυο άλλους τρόπους, ήχους και χρώματα, μυρωδιές κι αγγίγματα, βλέμματα και σιωπές. Οι λέξεις που έκαναν το χώρο και το χρόνο να λάβουν αμέτρητες διαστάσεις. Τώρα σκέφτομαι πως μπορεί να ήταν ένα ημερολόγιο καταστρώματος....
Όπως και να 'χει, εγώ αισθανόμουν πως άγγιζα κι ακουμπούσα. Σταματώ εδώ, θέλοντας να σ' ευχαριστήσω για το καλοκαιρινό ταξίδι που μου πρόσφερες. Σ' ευχαριστώ για τις σελίδες που μ' άφησες να ξεφυλλίσω. Μέχρι το επόμενο μακρινό σου ταξίδι. ή το επόμενο βιβλίο, που ελπίζω με την άδειά σου να βρίσκομαι και πάλι ανάμεσα στους λαθρεπιβάτες, θα συναντιόμαστε στις μικρές καθημερινές βόλτες του μυαλού, στις ξαφνικές αποδράσεις της ψυχής, στα εύκολα και στα δύσκολα, σε όλα τέλος πάντων αυτά για τα οποία καλούμαστε όσο ποτέ άλλοτε να δηλώνουμε πραγματικά παρόντες κι όχι απλοί αναγνώστες και θεατές.
Σε χαιρετώ με αγάπη.
(Θερμή παράκκληση: έγραψα εδώ γιατί στα μηνύματα δεν χώραγε. Αν θέλεις το διαγράφεις ή το μεταφέρεις εσύ όπου νομίζεις. Και πάλι ευχαριστώ).
Πιάστε ένα λεμόνι............ Στην ομοψυχία της μεγάλης αγρύπνιας μας .............. Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου
