 |
φωτό Jean Mora
|
Της Άννας Στάικου
καθ οδόν με αοριστία, αλλά έτσι για την έκφραση στροφηδόν, πάλι με αοριστία αλλά ξεπροβάλλει δειλή η έμπνευση λόγω στροφάλου, τοπίο άμμου, χρόνος αόριστος περιχαρακωμένοι από την ανθρώπινη επαφή γάντια μιάς χρήσης η χειραψία πάλι οι ποιητές θα εφεύρουν νέες λέξεις μετά την διαπόμπευση της αλφαβήτας τον θάνατό μου και την γέννα μου θα μεγεθύνω το αποτύπωμα ξεκολλάει, δέρμα στο πλήκτρο πάλι οι ποιητές φωνασκούν κάποιος να τους τάξει μπουντρούμι στολισμένο με νέον, γάντια μιας χρήσης στα πόμολα
για μας τους επισκέπτες και ατέλειωτες οθόνες βομβαρδισμένες από άχρηστες ειδήσεις και πληροφορίες με την κουτσή και γκαβή μνήμη καταχωρημένες ο έρωτας ακαταχώρητος,
άγνωστη λέξη καθ οδόν
χάνοντας την οδό ενός σεμνού νεκροταφείου
για τον ύστατο αποχαιρετισμό
(από "ηλεκτρόδιο" 2019, ΑΣ.)
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου