Μεταξύ μας...
Χαλάσαμε τα τελευταία χρόνια γιατί μας έπεισαν οτι έχουμε ελπίδα και πρέπει να την περιμένουμε με τα χέρια σταυρωμένα στα θρανία και μάλιστα δίχως βιβλία.
Αλλά -εμείς-ως αρχαίος λαός- δεν είχαμε καλή σχέση ουδέποτε με την έννοια της ελπίδας
Όπου νά ΄ναι απελευθερωνόμαστε, από τις έννοιες δυνάστες.
Ανέλπιδοι-μιά χαρά τα καταφέρναμε χιλιάδες χρόνια.
Ανέλπιδοι και ουχί απελπισμένοι.!
Πάντα ζούσαμε με την γνώση οτι έχουμε μια οικονομική κρίση από καταβολής της ελληνικής ύπαρξης.
Τι στο καλό ήπιαμε και νομίσαμε οτι με μια μεζονέτα, ένα σκάφος και μαζί ένα εξοχικό οτι θα το τερματίζαμε;;
Για μένα αυτό ήταν το μέγα συλλογικό μας σφάλμα.
Παρατήσαμε τον αληθινό μας εαυτό στα βουνά και στά λαγκάδια τον κηρύξαμε άφαντο -για να μη πω- οτι τον επικηρύξαμε και ως ελαφρόμυαλοι φωταδισμένοι δικαιωματούληδες κλειστήκαμε στις κουζίνες μιας μεζονέτας
Οποία αυτοκακοποίηση...!!
Πέσαμε στη μεγαλύτερη λούμπα από την αρχή της ύπαρξής μας τα τελευταία χιλιάδες χρόνια.
Σε όλη μας τη διαδρομή γνωρίζαμε τη λούμπα και το ζήτημα ήταν ή να την αποφύγουμε ή να την αντιμετωπίσουμε.
Το χειρότερο είναι που μας έχωσαν στο λαγούμι και δεν το αισθανόμαστε.
Κι ούτε ένας σύγχρονος δούρειος ίππος, ούτε οδηγίες του αλητάμπουρα Οδυσσέα στην κωλότσεπη, άφαντοι οι Τραγικοί (μας δυσκόλευαν), στη λήθη ο Παλαιολόγος (τον δώσαμε στεγνό και εδώ σκοτωνόμαστε με κοσμητικά αναμεταξύ μας, οσάκις αναφερθούμε σε αυτόν), καίμε τον Κολοκοτρώνη , (μας δυσκολεύει κι αυτός), μετά ρίξανε βράχο στο πέλαγο, στη σειρά οι γενναίοι στοχαστές, να βγούμε πέρα στη στεριά, ακολούθησαν οι περισσότεροι στον αντιφασιστικό τιτάνιο αγώνα.Μαζί και οι πατεράδες μας ή οι παππούδες μας για τους νεώτερους, μας δώσαν τη σκυτάλη, που έγραφε
"ιδού η πατρίδα σου-συνεχής αγώνας για τη δική σου ελευθερία-συνεχής πορεία για τη δική σου παιδεία"
..........................
πού την παραδώσαμε;;
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου