Αναπόληση με φορά μελλοντική

"............ήταν τέτοια η ομορφιά της θάλασσας,

που κάθε νύχτα στο όνειρο έβλεπε νερό,

ολημερίς μαζί του μίλαγε,

στραφτάλισμα χοροπηδούσε,

αλογάκια παναγιάς γίνονταν

η απλωσιά χανόταν,

 ανάσα του απηλιώτη,

γαρίδες τριγυρνούν,

 αλμυρή μυρωδιά ασβεστώνει τοίχους....

ένας αχινός ξαπλώνει σε πεταμένο ψαθί

την επομένη τα ίδια.......

" θα μείνω ξύπνια, θα ξεκουρντίσω τ όνειρο ......."

έκατσε σταυροπόδι σ άσπρο πεζούλι

 έκανε παρέα στο φεγγάρι,

 που κείνη τη νύχτα ,

τόσκασε και τράβηξε σ άλλα πελάγη.......

μάταια ...

η ομορφιά της θάλασσας την είχε κυριεύσει

ξυπνητή την βρήκε η χαραυγή,

τα μάτια της πλήθυναν μ αλάτι και ολόδροσα φύκια ..........

τοίχοι μοσχοβόλαγαν, ασβέστης τρεμούλιαζε, η ανταύγεια τύφλωνε"


Στύρα 1975

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου