Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Έστιν οὖν Τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας
μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν
ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ
φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.
..............ο ορισμός της Τραγωδίας από τον Αριστοτέλη
.............................................................................
Δεν είναι καθόλου αναγκαίο να υπάρχουν αίμα και νεκροί μέσα σε μια τραγωδία. Αρκετό είναι να έχει
σπουδαία δράση, τα πρόσωπα να είναι ηρωικά, τα πάθη να διεγείρονται και όλα να αναδίδουν αυτή τη
μεγαλόπρεπη θλίψη που αποτελεί την απόλαυση της τραγωδίας.
Racine (Πρόλογος στη Berenice, 1668)
..........................................................................
Ο τραγικός ήρωας δεν γνωρίζει την τρομερή ευθύνη της μοναξιάς. Απ’ την άλλη μεριά, μπορεί άνετα
να κλάψει και να θρηνήσει με την Κλυταιμνήστρα και την Ιφιγένεια – και τα δάκρυα και τα κλάματα
καταπραΐνουν, οι ανέκφραστοι όμως αναστεναγμοί είναι μαρτύριο.
Kierkegaard (Φόβος και Τρόμος), 1843
......................................................................

Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ

Εκοιμήθη ο συνθέτης και μουσικολόγος Χριστόδουλος Χάλαρης 31 Ιανουαρίου 2019

Παιδί κρητικής οικογένειας παραδοσιακών μουσικών με πρώτη και παντοτινή αγάπη του τη βυζαντινή μουσική
Ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα της ελληνικής μουσικής, με τεράστια εθνική προσφορά. Γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1946, μεγάλωσε στην Κρήτη και έκανε μαθήματα βυζαντινής μουσικής με τον Απ. Βαλληνδρά. Από το 1964 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και σπούδασε μαθηματικά, κυβερνητική και μουσικό αυτοματισμό (École Pratique des Hautes Etudes).

Το 1969 επέστρεψε και άρχισε να ερευνά σε βάθος τη βυζαντινή μουσική. Η διδακτορική του διατριβή (Παν/μιο του Βενσέν) είχε ως θέμα τη δομική ανάλυση της βυζαντινής μουσικής. Από το 1970 είναι μέλος του Παρισινού «Κέντρου Μαθηματικών Σπουδών Μουσικού Αυτοματισμού». Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ίδρυσε την «Ορχήστρα παλαιών παραδοσιακών και πρωτότυπων Οργάνων» (κατασκευάζοντας πολλά από αυτά τα όργανα μόνος του) και παρουσίασε την «Κοσμική βυζαντινή μουσική».

Ο Χριστόδουλος Χάλαρης στη δεκαετία του 1980 δημιούργησε τη δισκογραφική εταιρεία «Οrata», η οποία έχει στον κατάλογό της σημαντικά έργα της βυζαντινής περιόδου, που ηχογραφήθηκαν υπό την εποπτεία του και συνάντησαν διεθνή αποδοχή.

Ο ίδιος διέθεσε μεγάλο μέρος του χρόνου και των χρημάτων του για να ανακαλύψει και να αποκρυπτογραφήσει - ως έργο ζωής - χειρόγραφα μεσαιωνικής βυζαντινής μουσικής, που βρίσκονται στην κατοχή του. Επίσης, δημιούργησε στη Θεσ/νίκη το Μουσείο Αρχαίων και Βυζαντινών Οργάνων, τα οποία επανακατασκεύασε με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια μέσα από παραστάσεις αγγείων και άλλες διαθέσιμες πηγές.

Ο Χριστόδουλος Χάλαρης υπήρξε επί δεκαετίες και ένας εναργέστατος ερευνητής μουσικολόγος με σχεδόν αποκλειστικό αντικείμενο τη βυζαντινή μουσική. Καρπός αυτής της μακράς και επίπονης έρευνάς του είναι - μεταξύ άλλων - το τρίτομο σύγγραμμα «Η ιστορία της αρχαίας ελληνικής και της βυζαντινής μουσικής».
..........................
Το έργο «Ακολουθία» σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη κυκλοφόρησε από την Columbia τον Νοέμβρη του 1974. Βασικοί ερμηνευτές της «Ακολουθίας» ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και η Δήμητρα Γαλάνη, ενώ ο Χρύσανθος ερμήνευσε ένα ιστορικό ντουέτο με τον Νίκο Ξυλούρη - «Του θάνατου παράγγειλα». Τη μακέτα του εξωφύλλου επιμελήθηκε ο Ανακρέων Καναβάκης.

ΠΗΓΗ Εθνος

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, "ΕΧΩ ΜΙΑ ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ"

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΜΕ ΤΙΤΛΟ
"ΕΧΩ ΜΙΑ ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ"

Παύλος Σιδηρόπουλος
Ποίηση
----"Εχω μιά θλίψη για τα μακρινά αριστουργήματα"----

Παρασκευή 1η Φεβρουαρίου 2019, 8.00μμ
Polis Art Cafe
Πεσμαζόγλου 5, Αίθριο Στοάς Βιβλίου

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΚΟΣΜΟΙΔΙΟΓΛΩΣΣΙΑ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

ΚΟΣΜΟΙΔΙΟΓΛΩΣΣΙΑ , ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Για να επιτευχθεί ο προσανατολισμός και η ενσωμάτωση στην «παραγωγή» πρέπει η «εργασία», δηλαδή οι άνθρωποι, να κλεισθούν αεροστεγώς σε ένα ιδεολογικό οικοδόμημα από το οποίο δεν επιτρέπεται καμία διαρροή. Το ιδεολογικό αυτό οικοδόμημα τιτλοφορείται συνήθως υπό συνθήματα όπως «εξευρωπαϊσμός» ή/και «δυτικές αξίες» (συνθήματα που μικρή σχέση έχουν με την πραγματική ιστορική εξέλιξη των λαών, των κοινωνιών και των εθνών της ευρωπαϊκής ηπείρου). Κάπως έτσι θέλησαν ορισμένοι τα πράγματα. Τα πράγματα όμως ήρθαν αλλιώς.
..................................
«από το 2007 και ύστερα, στην Ελλάδα σταδιακά... αρχίζει η αποσύνθεση και ο κατακερματισμός της όποιας κυριαρχίας διαθέτει, των λειτουργιών και του ρόλου του κράτους, το ιεραρχικό πλαίσιο μεταβάλλεται σε άναρχο και σταδιακά μπορεί να οδηγηθούμε στην μεταβολή μιας χώρας σε χώρο ή σε καθαρό σύστημα αυτοβοήθειας (καληνύχτα ζωή) κ.λπ. Ένα καταρρέον κράτος είναι μια χώρα που μεταβάλλεται σε χώρο ή σε χωματερή της ''παγκοσμιοποίησης''».
....................................
Όσες και όσοι έχουν ξεχάσει πως ήταν τα πράγματα προ του 2008 (και συνήθισαν την μετά 2008 εποχή), ας προσπαθήσουν τουλάχιστον να συγκρατήσουν την σημερινή εικόνα στο μυαλό τους, αυτή των αρχών του 2016. Η εντύπωση μου είναι πως μέχρι τις αρχές του 2020, η πολιτική κατάσταση στα εδάφη της -σημερινής- Ε.Ε θα είναι αγνώριστη.
Θα προσπαθούν άνθρωποι να θυμηθούν πως ήταν τα πράγματα το 2016 και δεν θα μπορούν.
......................................
Τα φαινόμενα που παρατηρούμε στο εσωτερικό της Ε.Ε, αποτελούν συμπτώματα της σταδιακής αποσύνθεσης της μεταπολεμικής φιλελεύθερης ευρωπαϊκής τάξης. Δηλαδή, αποτελούν την τοπική-περιφερειακή έκφραση της αποσύνθεσης της μεταπολεμικής φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης.
........................................

Ένα καταρρέον κράτος είναι μια χώρα που μεταβάλλεται σε χώρο ή σε χωματερή της ''παγκοσμιοποίησης''».

Τα προηγούμενα πλέον δεν παρατηρούνται μονάχα στην Ελλάδα αλλά και στο εσωτερικό της Ε.Ε. Το φαινόμενο που παρατηρείται με το ύψωμα των φραχτών και τις αυτόνομες αποφάσεις κρατών (Σουηδία, Δανία, Αυστρία, Ουγγαρία κ.λπ) φανερώνει την σταδιακή μεταβολή του ιεραρχικού πεδίου σε άναρχο. Δηλαδή το εσωτερικό της Ε.Ε αποκτά χαρακτηριστικά διεθνούς περιβάλλοντος (η επιδίωξη της Ε.Ε ήταν/είναι να εγκαθιδρυθεί ένα ευρωπαϊκό ιεραρχικό σύστημα -δηλαδή να μετατραπεί το ευρωπαϊκό πεδίο από άναρχο που ήταν σε ιεραρχικό- και να εξομοιωθούν οι διεθνείς/κρατικές σχέσεις σε μια κατάσταση ευρωπαϊκής εσωτερικής πολιτικής). Εάν συνεχιστεί αυτή η πορεία το εσωτερικό της Ε.Ε ή το «ευρωπαϊκό σύστημα» θα μεταβληθεί σε κανονικότατο σύστημα αυτοβοήθειας (όποιος κατάλαβε, κατάλαβε).

Γι' αυτό ορισμένους φανατικούς, ανορθολογικούς και μισαλλόδοξους «ευρωπαϊστές» που δεν τους ενδιαφέρουν όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, κανονικά, έπρεπε να τους απασχολούν. Τώρα που η Ε.Ε αποκτά παρεμφερή χαρακτηριστικά ανησύχησαν όλοι οι υποκριτές (αυτό προϋποθέτει πως στην σκέψη τους η Ελλάδα ήταν ή/και παραμένει αναλώσιμη).

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

μιά καλημέρα

μιά  καλημέρα

Ο θαλασσινός άνεμος διαπέρασε τους τοίχους της πόλης

μοσχοβόλησαν οι καλοκαιρινοί πανσέδες και οι νερατζιές

Τα παιδάκια τρέχουν στα συντριβάνια και οι μανούλες λαχανιάζουν να τα προφτάσουν

Οι αιρετοί προσευχήθηκαν δικαιοσύνη και έκλαψαν μαζί μας

Οι φονιάδες είχαν φύγει, λίγο πριν...

Ολοι βάζαμε ένα χεράκι

Ο ντόπιος ντελάλης λαλούσε δουλειές

πολλές δουλειές και καθαρές.!

----------/ξύπνησα βαριεστημένα / το τοπίο έχει μελανιάσει κατακαλόκαιρο/ η δυνατότητα εργασίας με όλα τα δικαιολογητικά του ανθρώπου έχει εξολοθρευτεί/ τα ψηφοδέλτια κατά την μεταφοράς τους στα καθορισμένα κέντρα δεν άντεξαν/ φρρρππ και απέδρασαν/οι πολίτες φώναζαν και μιλούσαν για συνωμοσία/μόνο τα παιδιά έβλεπαν την αλήθεια μέχρι στιγμής/ κοίταξα τα μειλ/απάντηση καμία/ εαν το έπαιρνα σοβαρά θα είχα καταθλιβεί/ ευτυχώς κρατώ ψυχραιμία/ στόλισα τον ανεμιστήρα με κορδέλα μπλε που βρήκα στο συρτάρι για να μην ξανααγκαλιαστώ άθελά μου -οπως τις προάλλες-/ το μπλέ δεν συμβόλιζε κάτι στον ανεμιστήρα, αλλά αυτό το χρώμα βρήκα/ είχα και μωβ και κόκκινο αλλά μάλλον το είχα χρησιμοποιήσει/ απ το παράθυρο μια δασκάλα χορού βλέπω απέναντι/ η μουσικούλα παίζει και οι άνθρωποι έξω από τις χωστές σαν μπαλταδιές εικόνες παραμένουν άνθρωποι/

ο υπολογιστής μου μόλις χάλασε/υπέροχα/ δραπέτευσα και σήμερα/

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

2018

" Χάσαμε και τις τράπεζες από θερμά καταλύματα
στην καρδιά του χειμώνα,
Πάς και ματώνει η καρδιά σου
Ασε που ντρέπεσαι να βλέπεις τον γείτονα κλαμένο

Εχουν μείνει τα καμιλό παλτά μας (δεν λένε να σώσουν κι αυτά)
και παίζουμε παράσταση μεταξύ μας
Αν γράφαμε θεατρικά
μπορεί να παίρναμε και κανά 20ευρω στην τσέπη
----αν ο θιασάρχης δεν ήταν ήδη, σε πτώχευση----
Τέτοια λέω με τις κυρίες και τις κάνω να γελούν
Βλέπεις , όταν φύτρωσε το χιόνι
εφηύρα μέσα μου τα καλοκαίρια"

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

"Υπόθεση "Τόμας Κράουν"1968

"Υπόθεση "Τόμας Κράουν"1968

Σκηνοθέτης ο Νόρμαν Τζούισον και τρομεροί πρωταγωνιστές
ο Στηβ Μακ Κουήν και η Φαίη Νταναγουέη
Από την εποχή όπου ο κινηματογράφος υπήρξε πολλές φορές τέχνη
Οι σκηνοθέτες πετούσαν σημαδούρα ανεπαίσθητη στο κοινό
σαν να λένε "ψιτ μ@@@@@ δεν είναι όλο αυτό μόνο στο σινεμά"
Οι ηθοποιοί λαμπροί με την έννοια οτι δεν διανοούνταν να καρτουνοποιηθούν..Να μιμηθούν πλαστά, φτιαχτά και σφαγμένα πρόσωπα
Υπήρξαν ερμηνευτές και αρνητές της αυτοχειρίας τους λόγω showbiz
Η ερωτική ιστορία εδώ, αντανακλά την πραγματική διάσταση ενός έρωτα .
Η Μουσική του μεγάλου -άρτι αποχωρήσαντος - Μισέλ Λεγκράν
Μια από τις εκδοχές μπορείτε να την ακούσετε εδώ!

https://youtu.be/OXFh-mYh2dQ

ph Bill Ray - Faye Dunaway and Steve McQueen for LIFE 1967

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Ο Κροκόδειλος του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

"Ο Κροκόδειλος" του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι"

Σατιρικός Ντοστογέφσκι; Κι όμως ναι. Πρόκειται για ένα ξεκαρδιστικό κείμενο που αγγίζει τα όρια του παραλόγου χωρίς να χάνει σε τίποτα από την αριστουργηματική μαεστρία του συγγραφέα.
Ο συγγραφέας με τον "Κροκόδειλο" στηλιτεύει τον καπιταλισμό και σατιρίζει την υποτιθέμενη δημοκρατία της Ευρώπης.
Σύνοψη:

Αγία Πετρούπολη, 13 Ιανουαρίου 1865. Η Γιελιένα Ιβάνοβνα και ο σύζυγος της Ιβάν Ματβιέιτς επισκέπτονται μαζί με τον οικογενειακό τους φίλο, Σεμιόν Σεμιόνιτς, τη Στοά, όπου εκτίθεται ένας κροκόδειλος έναντι αντιτίμου. Καθώς το ζώο δεν πολυσαλεύει, η παρέα χλευάζει ελαφρώς τον Γερμανό ιδιοκτήτη του και ο Ιβάν Ματβιέιτς αρχίζει να πειράζει τον κροκόδειλο. Ξαφνικά το ερπετό καταπίνει τον άτυχο σύζυγο της Γιελένα Ιβάνοβνα που ουρλιάζει. Εκείνη ζητάει από τον Γερμανό ιδιοκτήτη να ξεσκίσει τον κροκόδειλο και να γλιτώσει τον σύζυγο, ο Γερμανός ιδιοκτήτης προτιμά πρώτα να πεθάνει ο σύζυγος και μετά ο κροκόδειλος... Αλλά ο Ιβάν Ματβιέιτς ζει και βασιλεύει, απλώς μέσα στο σώμα ενός ερπετού. Το μόνο που τον ανησυχεί είναι πώς θα δουν το περιστατικό οι προϊστάμενοι του, καθώς η ατυχία του αυτή τον κάνει να μη μοιάζει ιδιαίτερα έξυπνος. Επιπλέον, σ’ αυτό τον αιώνα της οικονομικής κρίσης που ζουν, δύσκολα θα μπορέσουν να ξεσκίσουν την κοιλιά ενός κροκόδειλου χωρίς αποζημίωση και ο παθών δεν διαθέτει χρήματα.

Ο Σεμιόν Σεμιόνιτς αποφασίζει να επισκεφτεί τον Τιμοφιέι Σεμιόνιτς για βοήθεια, όμως εκείνος αρνείται να βοηθήσει και υποστηρίζει πως πάντα πίστευε ότι ο Ματβιέιτς θα είχε τέτοια κατάληξη, γιατί οι υπερβολικά μορφωμένοι άνθρωποι χώνονται παντού και κυρίως εκεί που δεν τους σπέρνουν. Προτείνει μάλιστα να κουκουλώσουν την υπόθεση, γιατί είναι ύποπτη, ανήκουστη και δημιουργεί κακό προηγούμενο... Απλώς να πάρουν μέτρα για να μη σκάσει ο άνθρωπος εκεί μέσα! Πρέπει να προστατεύσουν τον ξένο επενδυτή, τον Γερμανό ιδιοκτήτη του κροκόδειλου δηλαδή, αντί να προσπαθούν να ξεσκίσουν την κοιλιά του βασικού του κεφαλαίου. Ο Ιβάν Ματβιέιτς, ως γνήσιος γιος της πατρίδας θα έπρεπε να αισθάνεται χαρά και περηφάνια που με δική του συμβολή διπλασιάστηκε η αξία του κροκόδειλου. Τέτοιες θυσίες χρειάζονται για να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια... Και ενώ ο Σεμιόν Σεμιόνιτς ανησυχεί για τον φίλο του, ο παθών αντί να ανησυχεί, σκέφτεται πώς θα εκμεταλλευτεί την περίσταση προς όφελός του: Θα διδάξει σε όλη την ανθρωπότητα, θα δώσει υπερπολύτιμες πληροφορίες στις φυσικές επιστήμες, έχει επιτέλους μια ευκαιρία για λαμπρή σταδιοδρομία. Είναι αποφασισμένος να κάτσει μέσα στον κροκόδειλό του λοιπόν, πάση θυσία. Και θα χρειαστούν πολλές...

από το από Μηχανής Θέατρο

ΣΗΜ σα να το έγραψε σήμερα ο μέγας Ντοστογιέφσκι !!!!!

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΜΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

Βαρέα και ανθυιγεινά, τα πολιτικά
Αποκρουστικός και ο αναχωρητισμός
Απάνθρωπος ο μηδενισμός
Επίσημη εξύβριση με λόγια και έργα, από των επισήμων την εξέδρα
Δε λέει , βρε παιδί μου, να τσιμπήσει και το χανάκι .........
Αντάρα βλέπεις και στα πελάγη

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Παύλος Σιδηρόπουλος

Παύλος Σιδηρόπουλος

Να μαστε στα ίδια μονοπάτια
Να μαστε στην ίδια γειτονιά
Να μαστε και στα χρυσά παλάτια
Να μαστε και πίσω απ την δουλειά
Να μαστε στα ίδια τα λημέρια
Να μαστε αν γίνονταν παντού
Να μαστε του κόσμου τα ξεφτέρια
Πλούσιοι κι από γεννησιμιού

(από το τραγούδι "Η παράγκα του Θωμά")

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΟΤΑΝ ΦΥΤΡΩΣΕ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

όταν φύτρωσε το χιόνι

έγινα ζεστό καλοκαίρι

σώθηκα


(από ηλεκτρόδιο ΑΣ)

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ

Περί κατακερματισμού

Οταν η συζήτηση δεν πλαισιώνεται από το προφανές
τότε το περιεχόμενο είναι φληναφήματα φαντασμάτων

.......................στα δικά μας

Οταν δεν μιλάμε για την αποικία χρέους που έχει υπεισέλθει ο Τόπος μας και επομένως όλος ο ελληνικός λαός
τότε δεν τίθεται ποτέ το σαφές και κυρίαρχο ερώτημα

"και πώς εξερχόμαστε από την κατάκτηση;;"

Η ΕΞΟΔΟΣ δεύτερη φορά στην ιστορία μας είναι έξοδος από τον ίδιο τον κατακερματισμό μας

Τυπικά έχουμε αποχαιρετίσει τον ίδιο μας τον εαυτό όπως τον ξέραμε

Πώς συντρίβει κανείς το κρακελέ που εγκλώβισε αδιόρατα ο,τι ουσιαστικά κινούσε τον άνθρωπο στην ιστορική του διαδρομή;

Θαρρώ γνωρίζοντας και ψηλαφώντας το ίδιο αυτό καθ αυτό σώμα της διάσπασης

Η ειλικρινής αναγνώριση επιφέρει την λύτρωση από την αδυναμία να γνωρίσουμε το γεγονός 

Μόνο μετά την ειλικρινή αναγνώριση  των γεγονότων και την ανάγνωση των οδυνηρών αποτελεσμάτων

 μπορεί  ο κάθε πολίτης να βάλει μπροστά τη μηχανή σκέψης για την διέξοδο και την επίλυση των 

προβλημάτων Μόνο τότε υπάρχει η δυνατότητα να σταματήσει  ο κατήφορος της "τρελής ταχείας"

Ο αποχαιρετισμός της αδυναμιας αποδοχής της καταστροφής ως γνωστικό αντικείμενο συντρίβει την 

απουσία του συναισθάνεσθαι και αυτομάτως επανεκκινεί την λειτουργική επανασύνδεση με τον

εσωτερικό μας οντολογικό πυρήνα

"φιλί" την ίδια στιγμή της επίπλαστης θανής

όπως θα έδινε ο ελεύθερος πολιορκημένος στο Μεσολόγγι

λίγο πριν την Έξοδο

Η Εξοδος αυτή την δεύτερη φορά στην ιστορική μας διαδρομή μπορεί να είναι νικηφόρα. Στο χέρι μας

 κρατάμε το δυνατό κουπί της ιστορικής ροής

δεύτερος καφές με τέμπο

τα νέα είναι τα ίδια

τον πολυθραυσματικό κατακερματισμό σε όλα τα πεδία μας με αγωνία  διαπιστώνουμε και ίσως

προλάβουμε  να περιγράψουμε  το τερματικό συμπέρασμα

Δεν έχει καμία σημασία εαν κάποιος προλάβει να το δει

ή καθορίζεται ως ασήμαντο και το θέμα και ο ίδιος

Σημαντικό είναι να βρεθεί σαν καρφί ή αγκάθι ή αγκίθα στο θολό τοπίο κι ας πάθει ο ορών ασφυξία

Η λιγνή αδιόρατη έξοδος κάπως έτσι θα δημιουργηθεί

Καφές με τέμπο στο κοινό ψηφιακό τραπέζι

Η χρονική στιγμή της ρίψης του ζεστού καφέ στο φλυτζάνι καθορίζεται ένας αιώνας σε μας και ως τίποτε

 στον χρόνο

Ολα έχουν ειπωθεί άλλωστε

Η πράξη αιωρείται προς το παρόν εξουδετερωμένη

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Θάλαττα -Θάλαττα

Θάλαττα -Θάλαττα

Η παραδοσιακή τέχνη των καραβομαραγκών της Ιερισσού

ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΕΘΙΜΑ

Γύρω από την τέχνη της ναυπηγικής, που απαιτούσε χρόνο, προσήλωση, μεράκι, κόπο, υπομονή και επιμονή στη λεπτομέρεια, δημιουργήθηκε μια ολόκληρη παράδοση: το καράβι, ένα δημιούργημα τέχνης, αντιμετωπίζονταν ως ζωντανός οργανισμός και οι διαφορετικές φάσεις της δημιουργίας του συνοδευόταν από έθιμα, ευχές, σύμβολα και στίχους.

«ΜΑΛΑΜΑ ΤΟ ΚΑΡΦΙ» έλεγαν όταν έμπαινε το πρώτο καρφί για να συμβολίσουν την ευμάρεια που θα έφερνε στον καπετάνιο το νέο σκαρί.

«ΜΑΥΡΟ ΤΟ ΚΑΪΚΙ, ΑΣΠΡΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ» σαν αντίθεση ανάμεσα στο μαύρο, από την πίσσα, χρώμα του καϊκιού και την καλοτυχία (άσπρη καρδιά) του καπετάνιου.

Όταν συνδέονταν η καρίνα με το πρώτο «στραβό», ανάμεσά τους σφηνώνονταν, σαν σύμβολο πλούτου, μία χρυσή λίρα, ή ένα χρυσό φλουρί, ή ένα απλό νόμισμα για τους φτωχότερους. Ήταν το «ασήμωμα» του νέου σκαριού.

Επίσης, κατά το σκάρωμα, σφαζόταν κάποιο ζώο (συνήθως κόκορας) αλλά και κατσίκι ή πρόβατο και με το αίμα αλειφόταν όλος ο σκελετός του πλοίου με την ευχή:

«ΟΠΩΣ ΤΡΕΧΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ, ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΚΑΪΚΙΟΥ». Το κεφάλι του κόκορα μαζί μ΄ένα σκόρδο κι έναν ξύλινο σταυρό καρφωνόταν στην πρύμνη του σκαριού μέχρι το τελείωμά του, οπότε ο σταυρός τοποθετούνταν σε κάποιο εσωτερικό χώρο του σκάφους.

ΠΗΓΗ Ερανιστής

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Τόμας Έλιοτ

Τα χρόνια ανάμεσα στα πενήντα και τα εβδομήντα είναι τα χειρότερα. Συνεχώς σου ζητούν να κάνεις πράγματα και δεν είσαι αρκετά ετοιμόρροπος για να τα απορρίψεις.
Τόμας Έλιοτ


Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Πάντα τα Γερμανικά τραίνα

Πάντα τα Γερμανικά τραίνα

Και πάλι και ξανά με τρομερά οράματα οι ράγες να διαπερνούν τα ορη και τις θάλασσες οι χώρες να γίνονται οικόπεδα
Η χώρα μας χέρσο χωράφι
Πάντα τα τραίνα τους και οι αδίστακτες πολιτικές
Πάντα τα τραίνα τους να κουβαλούν ανθρώπους σε σύγχρονα της ανεργίας "κρεματόρια"
Αυτό το σερί του παντοτινού αποτελεί χρονική κακοφόρμιση
Φυσικά μόνο αντίσταση αρμόζει στον καταποντισμό που βιώνουμε


Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Αργολικός Κόλπος κι Ανάπλι

Αργολικός Κόλπος κι Ανάπλι
................................................
Το δοιάκι υψωμένο λάβαρο
Ο Αργολικός να τουρτουρίζει
Η μουράβια ν αλείφει τα σπλάχνα
Στο κατόπι οι γαρίδες και τα χανάκια
Να φεύγει στην πλάτη σου η πόλη και συ
ν αποχαιρετάς με ύψωμα στερεωμένο
σε αστερέωτα βάθη
................................................
Δύσκολα όλα, καιρός για σπαράκια και καβουράκια
...............................................
Ανοιγμα πελαγίσιο με ομοβροντίες
Κρότοι που να σαρώνουν τα καλά φυλαγμένα περάσματα
..............................................

ΑΡΓΟΛΙΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ

οδηγούμαστε με έντεχνη και περίεργη μεθόδευση και με μαθηματική ακρίβεια στον αυτοοικτιρμό
δηλαδή οδηγούμαστε στην εθελοντική απόσυρση από την ιστορία
μόνο Νοητική Αντίσταση και τίποτε άλλο
(καφές δεύτερος με ολίγη ζάχαρη στην Βωβούσα
Αέραααα)

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΤΥΦΛΩΝΟΜΑΙ

η ανθρωπότητα δεν είναι στις χαρές της τελευταία
μετά το Άουσβιτς ξέρουμε για το τί είναι ικανός ο άνθρωπος
μετά την Χιροσίμα ξέρουμε τί διακυβευεται
μετά τον Περσικό το επίδικο βρίσκεται σε εξέλιξη
μέχρι τελικής πτώσεως
.........τί άλλα ;;
τίποτε μωρέ, να τυφλώνομαι σιγά-σιγά



Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ

να μην ξεχάσουμε, πώς φιλούσαν οι άνθρωποι
πριν τις selfies, τα smart phones, τα social media, τα reality sex
κτλ κτλ
να μην παραμελήσουμε
αυτό που μέσα μας, απλώνεται και μας τυλίγει ζέστη γλυκειά
ομορφιά, ανθρωπιά, ανθίζει την ψυχή μας
την ώρα που όλα τα φαρμάκια ξεχύνονται πάνω μας

φωτό Joan Colom
Barcelona 1921

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

"Κοντά στο Καρπενήσι" από τον Γιώργο Δεπόλλα

"Κοντά στο Καρπενήσι"
από τον Γιώργο Δεπόλλα

"Είχα σταματήσει γιά να φωτογραφίσω το χωριό μέσα στα σύννεφα, όταν τον είδα ν'ανηφορίζει προς το μέρος μου.Χάρηκα γιατί ήταν ο πρώτος άνθρωπος που συναντούσα εκείνο το χειμωνιάτικο πρωϊνό.Τον περίμενα να πλησιάσει κι όταν μ'έφτασε τον καλημέρισα χαμογελώντας.Τράβηξε μιά βαθειά ρουφηξιά,με κοίταξε λίγο περίεργα,μου είπε ένα ξερό "γειά"και τράβηξε τον δρόμο του.

Near Karpenissi
From Yorgos Depollas

"I had stopped to photograph the village wrapped in mist, when I saw him walking up the raod towards me.He was the first person I had met that winter morning, and I was happy to see him.I waited for him to drow level,and when he did I greeted him with a big smile.He took a deep breath, look at me a little oddly, gave me a dry "hi" and passed his way.

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ

πηγαινοέρχεται τελευταία μια εφιαλτική ανησυχία

κάτι σαν ανάβαση μέσα στο χιονιά στο καταράχι

μια εσωτερική παρόρμηση που αναβλύζει με γοργή ορμή

που φωνάζει ...λίγο ακόμη, αδέλφια , φτάνουμε στη θάλασσα....

.
και ξάφνου μπροστά μας μια πινακίδα ξόανο μεταμοντέρνο με ένα stop, μας ειδοποιεί για το αδύνατο

οτι ηρωικό εδώ σ αυτό εδώ το παγωμένο καρούμπαλο,σταματά

ο πιό μεγάλος ηρωισμός είναι η λέξη α δ έ λ φ ι α να ακουστεί και μετα το απαίσιο stop

................................αίθριος ο καιρός στην Αθήνα

και μια πέρδικα ξέφυγε από τα όρη και πηγαινοέρχεται στους τρολέτες του τρόλει στην Πατησίων

αυτή η αιφνίδια επίσκεψη του πετούμενου είναι το πιο όμορφο συμβάν

φωτό Ilias Tabakis

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΠΑΛΙΟ ΑΡΚΑΔΙΚΟ

παλιό αρκαδικό σασπένς που τούτα τα χρόνια επικαιροποιήθηκε

".....παιδάκι μου ο χιονιάς είναι διπλός
ή παίζεις και "κερδάς" ή "αρωστάς" και χάνεις
να θυμάσαι την ώρα της περιδιάβασης οτι στο τέλος σε περιμένει ένα κεραμίδι κι ένα αχνισμένο τζάκι
αν το βρεις γκρεμίδι
θα το κτίσεις απ την αρχή
θα το βρεις στον επόμενο πάγο
και τότε θα χαρείς...."

χιούμορ ορεινών κι ολίγον κοφτερό...

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Το σεπτό και άτμητο κοινό μας σώμα σε περιφορά τελετής παράδοσης

Μέρες παράδοσης του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Διαγράφεται το σκοπούμενο από την πλευρά οικονομικά ισχυρών

Δικούς;; Δεν διαθέτουμε προς το παρόν

Ο διαλαλών το προφανώς αληθές θα ονομαστεί σαλός

Το λιβάδι που δακρύζει

η απροσδιόριστη στιγμή ως έμπνευση αντιστασιακή

Θόδωρος Αγγελόπουλος | Το λιβάδι που δακρύζει (2004) η φωτό


2019




Πηγή: ΑΣτάικου

Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Ο Δον Κιχώτης ............στην Ωραία Ελλάς

Η Ομάδα Πολιτισμού του ιστορικού Καφενείου η "Ωραία Ελλάς"
υποδέχεται τον ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΥΛΤΣΙΔΗ
Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017 ώρα 7.30
είσοδος ελεύθερη
............................

Ο Δον Κιχώτης ............στην Ωραία Ελλάς
..................................................................
Επιστολή του Δον Σάντσο Βουλτσίδη....!!
Στο « καφενείον η Ωραία Ελλάς» θα συμβούν τα εξής ωραία. Ο ιερέας Γκαζουροπαίχτης Δόν Σάντσο Βουλτσίδης θα παρουσιάσει την παράσταση Καραγκιόζη «Ο Δον Κιχώτης στην ωραία Ελλάς» με ζωντανή μουσική τζουράς -σαντούρι –τραγούδι. Στο σαντούρι η Γεωργία Γιαννοπούλου που έχει σχεδιάσει - φτιάξει τα σκηνικά και φιγούρες της παράστασης. Η παράσταση - όπως κάθε σοβαρό έργο Καραγκιόζη αφορά εξίσου μικρούς και μεγάλους, κι όχι μόνο τα πολύ μικρά παιδιά .
Τον καλό τον Καραγκιόζη βέβαια τον συναντάμε στην εποχή μας σπάνια, γιατί οι περισσότεροι σερβίρουν την κονσέρβα του παππού τους και μάλιστα ληγμένη.
Στο δεύτερο μέρος θα παρουσιασθεί καθαρή ολοκάθαρη μουσική, σε ποίηση Ανακρέοντα, μελοποίηση Δον Σάντσο Βουλτσίδη και μετάφραση Ντίνου Χριστιαννόπουλου.
Καραγκιόζης - μουσική -κρασί στο όμορφο καφενείο η Ωραία Ελλάς. Τα καφενεία που ανέκαθεν ήταν ο προνομιούχος χώρος ανάπτυξης της καραγκιοζοπλεχτικής.
Σας περιμένουμε λοιπόν με ανοιχτή καρδιά, σοβαρή αλλά ευχάριστη δουλειά και ελεύθερη είσοδο.
Ελευθερία ρε γαμώτο , γιατί υπάρχει θάνατος!
Γιάννης Βουλτσίδης
«Καφενείον η Ωραία Ελλάς»
Μητροπόλεως 59
Μοναστηράκι
Τηλ.210-3216850
Είσοδος για μεγάλους και μικρούς παντελώς ελεύθερη......!!

27 Ιανουαρίου 2017--Παρασκευή--ώρα 7.30μμ

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΝΗΦΑΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΡΧΑΡΙΑ

"....για δες μείναμε δύο που γελάμε  στη βροχή.......
λες η νεροποντή να ξεπλύνει την υπογραφή;;"

Πώς μπορείς να μιλήσεις για κάτι πολύτιμο, που ωστόσο διαφεύγει πια της προσοχής κι ο κόσμος το προσπερνάει ποδοπατώντας το;

Νηφαλιότητα καρχαρία να αποκτήσουμε μήπως και τέλος σωθούμε

2015

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑΣ

ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑΣ

Ειλικρινά ποτέ δεν περίμενα να ζήσω τέτοιες ομορφιές. Είναι επειδή παρέμενα εγκλωβισμένος, λανθασμένα βέβαια, στη εντύπωση ότι ζω σε αστικό κράτος δικαίου, δεν είχα αντιληφθεί την γοητεία του αναδυόμενου μεγαλείου της αυτοκρατορίας. Σιγά-σιγά όμως αρχίζω και το κατανοώ. Μπορώ τώρα να ομολογήσω . Αυτό ήταν που έλλειπε από την ζωή μας. Είναι η καθοριστική πινελιά σε ένα πολλά υποσχόμενο παρόν. Μπορεί κάποιοι να μην μπορέσουν να το ακολουθήσουν, αλλά εν τέλει και όλα τα δάκτυλα του χεριού δεν είναι ίσα. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

Πιστεύετε ότι είναι λίγο να είσαι μέλος ισότιμο αυτής της Ευρώπης; Αυτού του πολιτικά, ηθικά, πολιτιστικά και κυρίως οικονομικά άμεμπτου δυτικού τρόπου ύπαρξης ; Ας μην είμαστε αχάριστοι, είμαστε πολύ τυχεροί, πάρα πολύ τυχεροί!!!

Τόσο που όσο θα περνάν τα χρόνια θα κλαίμε από ευγνωμοσύνη.

Καταλάβαμε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, ότι όταν δεν σκέφτεσαι την οικονομία σαν την ουσία της ζωής σου, κάνεις τραγικό λάθος. Όλα τα υπόλοιπα δεν είναι τίποτα άλλο παρά σενάρια συνωμοσίας. Άθλιας συνωμοσίας ανόητων, που ονειροβατούν σε ψευδαισθήσεις. Μας το είπε και ο κύριος Σόϊμπλε: είναι η συμφωνία ανόητοι.

Τι καλός κύριος!!! Μας διαφώτισε.

Μνημόνια. Ένας συναρπαστικός κόσμος. Η κρυφή γοητεία της οικονομίας. Η απόλυτη αναγκαιότητα. Η χαρά του να σκέφτεσαι όλες τις ώρες τις ημέρες, αυτά που θα σου κόψουν. Η περιπέτεια της σύνταξης, του μισθού. Η ερωτική συνεύρεση με την εξάρτηση από τους εραστές-δανειστές. Η μαγεία που προκαλεί η υποταγή στον ανώτερο οικονομικά. Το άγχος και η ανασφάλεια που δεν σου επιτρέπει να εφησυχαστείς. Όλα αυτά δεν είναι αμελητέα πράγματα. Όχι!!

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Για την πισίνα του Αγίου Παντελεήμονα

Για την πισίνα του Αγίου Παντελεήμονα (δεκαετία του 1950)

"Στην αριστερή πλευρά της πλατείας του Αγίου Παντελεήμονα υπήρχε μία ρηχή στέρνα. Τα καλοκαιριάτικα πρωινά γινόταν πισίνα για τα παιδιά της περιοχής, ενώ τ'απογεύματα, άδεια από νερό, περίμενε να στήσουμε μέσα της όσα ομαδικά παιχνίδια παίζονταν τότε στις γειτονιές. Το "Γκέο βαγκέο" το «Περνά περνά η μέλισσα", την "Μπερλίνα" και το περίφημο "Πατώ το παλατάκι σου" ένα παιχνίδι που το έπαιζαν μόνο τα παιδιά αυτής της στέρνας. Δε θυμάμαι κανένας να μας το δίδαξε ποτέ. Ήταν σαν να το ξέραμε ανέκαθεν. Ήταν ένα παιχνίδι που μας χάρισε η ίδια η στέρνα. Σκορπισμένοι γύρω της, ανεβαίναμε και χοροπηδούσαμε στο τσιμεντένιο χείλος της λέγοντας τραγουδιστά «Πατώ το παλατάκι σου και κλέφτη δε φοβάμαι». Ο «κλέφτης» που βρισκόταν κάτω, μέσα στη στέρνα, ορμούσε να πιάσει ένα από τα ποδάρια που χοροπηδούσαν μπροστά του. Σαλτάραμε γρήγορα πίσω στριγκλίζοντας, γιατί οποιανού το πόδι τσάκωνε, έπρεπε να μπει αυτός στη στέρνα και να κάνει τον κλέφτη. […]
Τα περισσότερα παιδιά προτού βουτήξουν, έστω σ’αυτό το ρηχό νερό, έκαναν πρώτα το σταυρό τους. Πολλά κορίτσια κρατιόντουσαν χέρι χέρι αφήνοντας χαρούμενες φωνές, κι άλλες έμεναν με τα μικρά, εκεί μπροστά στα σκαλάκια σ’ένα νερό μέχρι το γόνατο".

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μαριέλλης Σφακιανάκη-Μανωλίδου «Τις Κυριακές φορούσαμε τα καλά μας», εκδ. Κέδρος.

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΝΑΟΜΗ

επειδή δεν πάει άλλο
οι τύποι που κάνουν κουμάντο στον πλανήτη
δεν εφάπτονται ουτε στις μαύρεςτρύπες του σύμπαντος με την ανθρώπινη ουσία
να αλλάξουμε τα στιχάκια μας ο καθένας, ... όπως μπορεί και όσο μπορεί να κάνει ,με γνώμονα
"Είμαι άνθρωπος και δεν συνθηκολογώ
Κι ο τελευταίος να μείνει στον πλανήτη
ας είμαι εγώ"
Την Ελλάδα την πάνε για τελική λύση(φαινόταν αλλά ...αλλά)
ας επικαλεστούμε το ακροτελεύτιο των Φιλικών ξανά
"ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΕΙΣ ΣΕ, Ω ΙΕΡΑ ΠΛΗΝ ΤΡΙΣΑΘΛΙΑ ΠΑΤΡΙΣ, ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τους πολυχρονίους βασάνους Σου"

............................ες αύριον ΖΩΝΤΑΝΟΙ

φωτό Η Ναόμη η πολυλατρεμένη

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Μέρα μνήμης του Θεόδωρου Αγγελόπουλου

Μέρα μνήμης του Θεόδωρου Αγγελόπουλου

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στο παγκόσμιο σινεμά
Στην φιλμογράφηση του πλάνου της τελευταίας του ταινίας (2012) ο θάνατος βίαια διέκοψε την αναπαράσταση της εις το διηνεκές Ελληνικής Τραγωδίας
Εμείς, εδώ, στην πατρίδα τούτη, αποτελούμε τα αόρατα αιμοσφαίρια μιας καθολικής θρομβωτικής διαδικασίας με επαναλαμβανόμενα συγκοπτικά και ερωτικές για το όλον μαραμαρυγές
------------Αυτό το Τοπίο απέδωσε, αγγίζοντας ως ιερέας του τραγικού τον υπαρξισμό των Ελλήνων
ενας από τους δικούς αθάνατους ο Θεόδωρος


Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Στερεά Ελλάδα (γράφει ο Γιώργος Δεπόλλας)

Στερεά Ελλάδα
(γράφει ο Γιώργος Δεπόλλας)

Τον ευχαρίστησα για την φωτογραφία και τον ρώτησα γιατί δεν βγάζει το νάιλον από πάνω του,αφού έχει σταματήσει η βροχή.
Με κοίταξε λίγο απορημένος και μου απάντησε κοφτά:
"σταμάτησε,δεν τέλειωσε"
Μερικά χιλιόμετρα πιό κάτω,κατάλαβα πόσο δίκιο είχε.

Central Greece
(from Yorgos Depollas)

I thanked him and then asked why he didn't take off the nylon sheet,since the rain had let up.
He looked at me in astonishment and said dryly "she's let up,but she's not finished".
A few Kilometres further on,I realised how right he was".

Yorgos Depollas

-------------------------------------------

Εκείνο που αγαπάω είναι το ακατανόητο που ξαφνικά φανερώνεται -ίνα φωτεινή στην μουντάδα- κι μεταξύ μας να καταλαβαινόμαστε εν σιωπή-
.............................................................

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

"Αφοί Μανάκια: Οικογενειακές αναμνήσεις"

"Αφοί Μανάκια: Οικογενειακές αναμνήσεις" γράφει ο Αντώνης Μπουσμπούκης
-- Αναζήτηση στο βλέμμα του Οδυσσέα στην ταινία του Θ. Αγγελόπουλου----

Το απολλώνιο φως της Δήλου που ενεργοποίησε το βλέμμα του ήρωα της ταινίας ήρθε και συνέπεσε με κείνο του Γιάννη Μανάκια, για να κοιτάξει μαζί του τον σημερινό όσο και χθεσινό βαλκανικό περίγυρο. «Το βλέμμα του Οδυσσέα» δεν είναι συμβατική, αυθαίρετη, επιλογή όταν η νοσταλγία για την «πινδική Ιθάκη» και η αέναη τάση για αποδημία προς μακρινούς ορίζοντες ήταν κάποτε τυπικά γνωρίσματα του πολύτροπου και πολυπράγμονα κόσμου των Αρμάνων-Βλάχων: παλιά έφταναν κάθε χρόνο ως την απόμακρη και παλιά πρωτεύουσα των Βίκινγκς, το Βόβγκοροντ ΒΔ της Μόσχας, σε πλήρη εμπορομεταγωγικό σχηματισμό. Αυτούς τους Αρμάνους η «δημοσθένεια ιδεολογία» θέλει να τους βλέπει μόνον ως μπαστουνόβλαχους κτηνοτρόφους...
Ανάμεσα στις υφάντρες ήταν και η μητέρα των Μανάκια, αδελφή του τσέλιγκα Γιάννη ή Νούλη Μπουσμπούκη που ο συντάκτης αυτού του σημειώματος τον έχει προπάππο.
Το σκοτάδι της αίθουσας ευνόησε τη συγκέντρωση της προσοχής μου στη μεγάλη οθόνη και το ξετύλιγμα της ταινίας έστρεψε τους φακούς της μνήμης σε ανάδρομη πορεία. Οι οικογενειακές μνήμες κι εκείνες που προβάλλονταν στην ταινία αναπτύσσονταν σε παράλληλο flash back: Αβδέλλα, Θεσ/νίκη, Φλώρινα, Σκόπια, Ρουμανία και άλλα σημεία της βαλκανικής πατρίδας συνέθεταν το τοπίο όπου βίωσε άλλοτε η ρωμιοσύνη και που τώρα κατάντησε ξέφραγο αμπέλι σε πυρπολητές και πυροσβέστες, χαράσσοντας τα σύνορα του αμοιβαίου φόβου στο όνομα: του εμπορικού ιδεώδους να ξοδευτούν όπως-όπως τα μισητά σίδερα του Άρη και της νέας αταξίας πραγμάτων...
Η Liana, κόρη του Μητρούση Μπουσμπούκη, Αβδελλιώτισσα από την Κλεισούρα. Σύζυγος του Γιαννούλη Μανάκια και γιαγιά των αδελφών Μανάκια. Πέθανε θαλερή, σε βαθύ γήρας, 112 ή 120 χρόνων. Είναι το βασικό πρόσωπο, η γιαγιά που γνέθει στην ανέμη, μαζί με άλλα συγγενικά πρόσωπα στην ταινία των Μανάκια «υφάντρες». Γυρισμένη το 1905 στην Αβδέλλα, είναι η πρώτη ταινία που γυρίζεται στα Βαλκάνια.
Τα αδέλφια Μανάκια τα έχω αγροικητά από τα μικρά μου χρόνια, όταν το παιδικό βλέμμα περιεργαζόταν την πλούσια συλλογή από φωτογραφίες που μας άφησαν στην οικογενειακή μας παρακαταθήκη: φουστανελάδες, φραγκοφορεμένοι νέοι, κυρίες με καπελάκια και φτερό έδειχναν την εξέλιξη στον ενδυματολογικό χώρο και σημάδευαν τα χρονικά όρια του παλιού κόσμου που εξαντλούσε κιόλας την ιστορική διάσταση του. Πολλές από αυτές τις φωτογραφίες έφερναν τη σφραγίδα των αδελφών Μανάκια.
Ο πατέρας μου Τάκης Μ. δεν κρατάει άμεση προσωπική μνήμη για τους Μανάκια· άκουγε, όμως, ότι οι Μανάκια τους επισκέπτονταν στο Δαμάσι του Τυρνάβου όπου μέχρι το 1915 ξεχείμαζαν τα πρόβατα του Τσελιγκάτου που ξεκαλοκαίριαζαν στο Ξηρολίβαδο πάνω στο Βέρμιο. Εκεί οι Μανάκια δεν ξεχνούσαν την τέχνη του φωτογράφου και κινηματογραφιστή. Απαθανάτιζαν εικόνες τόσο από την καθημερινή ζωή όσο και από γιορτές κι άλλες δημόσιες εκδηλώσεις.

ΠΗΓΗ faretra

ΣΗΜ στις προσεγγίσεις για την ταινία "Το βλέμμα του Οδυσσέα" οι Αδελφοί Μανάκια αναφέρονται ως Αδελφοί Μανάκη .Πρόκειται για την ίδια οικογένεια

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου