Κλιμακοστάσιο πολυκατοικίας στην Πλατεία Αμερικής

Κλιμακοστάσιο πολυκατοικίας στην Πλατεία Αμερικής

Το μεγάλο πρόβλημα είναι οτι η γειτονιά δεν λειτουργεί ως γειτονιά. Τουλάχιστον αυτή που γνωρίσαμε
Παραμένουμε εχθρικοί στον δημόσιο χώρο και η έννοια της κοινότητας έχει φθαρεί
Θα έλεγα οτι η Πόλη μαραζώνει εκ των έσω
Εξοβελισμένη η ενδογενής μικρή παραγωγή -εδώ και χρόνια-που θα μπορούσε να δημιουργήσει εξ αρχής έναν καμβά στον υπάρχοντα κοινωνικό ιστό
Μαζική μετακίνηση ξένων παντελώς αποξενωμένων, με μέλλον άδηλον σχετιζόμενο με την οικονομική αδυναμία μιας χώρας υποθηκευμένης στο χρηματοπιστωτικό δανεισμό
Ηρωϊκά κάποιοι εφράζοντας την προσωπική τους ευαισθησία και την αγωνία , άλλοτε σε συλλογικά σχήματα , άλλοτε ολοσχερώς μόνοι καταθέτουν τις εναπομείνασες νοητικές δυνάμεις
Αξιωματούχοι έρχονται και παρέρχονται εν τω μέσω των ηχηρών γελώτων μέχρι την κάλπη
Με την απομάκρυνση αμέσως το κλίμα αλλάζει
Άλλωστε οποιοδήποτε μικρή φιλοδοξία εξέχει από τον κάδο απορριμμάτων είναι ανοησία.
Επομένως η ελπίδα και το όνειρο μιας ευνομούμενης καλά οργανωμένης κοινότητας είναι περίπου μωρία.
Τα παλαιότερα μεγάλα συμφέροντα των υψηλών αμοιβών και των τεθλασμένων οδών έχουν κόψει δρόμο και βαρούν την καρδιά μας κατάστιχα
Σήμερα δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα.
Ολο αυτό αποκαλείται ρεαλισμός και ορθολογισμός των υπευθύνων και οι αξιωματούχοι σπεύδουν σαν τους παλιούς ραβδούχους να το επιβεβαιώσουν
Οι έσχατοι Πολίτες αυτού του αστικού τοπίου παραδομένου σε πιράνχας ισχυρών οικονομικών συμφερόντων ξένων και αλλότριων από την μικρή καρδιά μας,
θα αναμείνουμε την Μεγάλη Παρασκευή, ίσως σε μια ταράτσα ανεξαγόραστη.
Θα φιλήσουμε τον αέρα της πολυαγαπημένης Πόλης και θα την αποχαιρετήσουμε
Θα διαλέξουμε αξιωματούχους μη διαπλεκόμενους αναφανδόν ως ελάχιστη φωνή αλλά ηχηρή ψήφο.
Το ελάχιστο τι καταφέρνει;;;
Εάν κουβαλά την πνευματικότητά μας είναι το Παν.

Στην φωτό, σ ένα κλιμακοστάσιο , πίσω από το γαλακτερό τζάμι,
μόνοι, ηττημένοι, ωραίοι με κουράγιο.

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου