Από το βιβλίο του Καναδού συγγραφέα John Ralston Soul, Πολιτισμός χωρίς συνείδηση (Ροές, Απρίλιος 2000).
(απόσπασμα)
(απόσπασμα)
«Τίποτε από αυτά που περιγράφω δεν αποτελεί μια απλή διαφορά ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά. Ο κορπορατισμός διατρέχει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα» (σ. 141).
Η μετατόπιση της πολιτικής νομιμότητας
Ο Σάουλ είναι δραματικά σαφής:
«Πιστεύω ότι, ήδη, στις κοινωνίες της Δύσης βρισκόμαστε πολύ κοντά σε μια μετατόπιση της νομιμότητας. Η αληθινή εξουσία σήμερα ανήκει στο νέο-κορπορατισμό, ο οποίος στην ουσία είναι ο παλιομοδίτικος κορπορατισμός» (σ. 39). «Ζούμε σε μια κορπορατιστική κοινωνία με ελαφρές αξιώσεις δημοκρατίας» (σ. 61), όπου «οι σοβαρές, σημαντικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται με δημοκρατικές συζητήσεις ή με τη συμμετοχή του πολίτη, αλλά μέσα από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις ενδιαφερόμενες ομάδες, όπου κυριαρχεί η καπατσοσύνη, το συμφέρον και η ικανότητα άσκησης εξουσίας» (σ. 60).
Η διαμόρφωση ενός «πολιτισμού χωρίς συνείδηση», ενός πολιτισμού που αποστρέφεται την αυτογνωσία και ταυτόχρονα οδηγεί τον πολίτη στην παθητικότητα, οφείλεται λοιπόν στο σφετερισμό της διακυβέρνησης από τους επαρμένους νέο-Αυλικούς τεχνοκράτες και μάνατζερς, στην επικράτηση της κορπορατιστικής ιδεολογίας που τους εμπνέει και στη συνακόλουθη «μετατόπιση της νομιμότητας στην κοινωνία μας από τον πολίτη στην ομάδα» (σ. 39), ένα γεγονός που μετατρέπει τον υπεύθυνο πολίτη-άτομο σε αγελαίο υπήκοο.
«Πιστεύω ότι, ήδη, στις κοινωνίες της Δύσης βρισκόμαστε πολύ κοντά σε μια μετατόπιση της νομιμότητας. Η αληθινή εξουσία σήμερα ανήκει στο νέο-κορπορατισμό, ο οποίος στην ουσία είναι ο παλιομοδίτικος κορπορατισμός» (σ. 39). «Ζούμε σε μια κορπορατιστική κοινωνία με ελαφρές αξιώσεις δημοκρατίας» (σ. 61), όπου «οι σοβαρές, σημαντικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται με δημοκρατικές συζητήσεις ή με τη συμμετοχή του πολίτη, αλλά μέσα από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις ενδιαφερόμενες ομάδες, όπου κυριαρχεί η καπατσοσύνη, το συμφέρον και η ικανότητα άσκησης εξουσίας» (σ. 60).
Η διαμόρφωση ενός «πολιτισμού χωρίς συνείδηση», ενός πολιτισμού που αποστρέφεται την αυτογνωσία και ταυτόχρονα οδηγεί τον πολίτη στην παθητικότητα, οφείλεται λοιπόν στο σφετερισμό της διακυβέρνησης από τους επαρμένους νέο-Αυλικούς τεχνοκράτες και μάνατζερς, στην επικράτηση της κορπορατιστικής ιδεολογίας που τους εμπνέει και στη συνακόλουθη «μετατόπιση της νομιμότητας στην κοινωνία μας από τον πολίτη στην ομάδα» (σ. 39), ένα γεγονός που μετατρέπει τον υπεύθυνο πολίτη-άτομο σε αγελαίο υπήκοο.
Γι' αυτό το φαινόμενο δεν ευθύνεται, τονίζει, καμία συγκεκριμένη πολιτική παράταξη:
«Τίποτε από αυτά που περιγράφω δεν αποτελεί μια απλή διαφορά ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά. Ο κορπορατισμός διατρέχει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα» (σ. 141).
«Τίποτε από αυτά που περιγράφω δεν αποτελεί μια απλή διαφορά ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά. Ο κορπορατισμός διατρέχει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα» (σ. 141).
Τι είναι ο κορπορατισμός
Τι είναι όμως ο κορπορατισμός; Πρόκειται ουσιαστικά για εκείνη την κοσμοθεώρηση και ιδεολογία που θεωρεί το συμφέρον ως κινητήρια δύναμη του ανθρώπου, και συνεπώς τον κόσμο ως ένα πεδίο εκδίπλωσης, σύγκρουσης και επιμερισμού συμφερόντων. Εδώ, ο ορθός λόγος περιστέλλεται ουσιαστικά στην εργαλειακή λογική, μια κοντόθωρη λογική, βάσει της οποίας μπορώ να υπολογίσω και αποφασίσω «τι με συμφέρει καλύτερα». Η ιδεολογία αυτή εκπορεύεται ασφαλώς από τις συντεχνιακού τύπου ομάδες συμφερόντων, που βρίσκουν σε αυτή την καταλληλότερη έκφραση και δικαιολόγησή τους. Και αν, κάποτε ο κορπορατισμός αφορούσε σε πρακτικές περιφερειακές ή και περιθωριακές ως προς τη διακυβέρνηση της κοινωνίας, σήμερα, μετά την επιτυχία του εγχειρήματος των «νόθων παιδιών του Βολταίρου», την έχει διαποτίσει σε βάθος και από την κορφή έως τα νύχια.
ΠΗΓΗ: dangerfew
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου