Γιώργος Χορτάτζης
Τον ουρανό στοχάζομαι και τσ’ ομορφιές του κόσμου
Και σκοτεινό κι ολότυφλο μου φαίνεται το φως μου.
Γιατί δεν είναι μπορετό κορμί να ξεχωρίσει
Από την ίδια του ψυχή και να μπορεί να ζήσει.
Από την ίδια του ψυχή και να μπορεί να ζήσει.
Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
Πώς είναι τάχα δυνατό νά `χουνε ζήσης χάρη;
Πώς είναι τάχα δυνατό νά `χουνε ζήσης χάρη;
Και ποιος μιάς κόρης όμορφης φιλιά κι αγάπη χάνει
Κι απέ δεν έχει πεθυμιά πάραυτας ν’ αποθάνηι.
Κι απέ δεν έχει πεθυμιά πάραυτας ν’ αποθάνηι.
Συχνά πολύ αναστέναξα και με περίσσια ζάλη
Τούτα τα λόγια η γλώσσα μου τα πικραμένα ελάλει.
Τούτα τα λόγια η γλώσσα μου τα πικραμένα ελάλει.
Γιατί ποια ελπίδα με κρατεί, ποιο θάρρος σ’ τέτοια κρίση,
Και δεν αφήνει τη φωτιά του πόθου μου να σβήσει;
Και δεν αφήνει τη φωτιά του πόθου μου να σβήσει;
Τον ουρανό, τη θάλασσα, τη γή και τον αέρα,
Τα’ άστρα, τον ήλιο το λαμπρό, τη νύκτα, την ημέρα,
Παρακαλώ ν’ αρματωθού, να `ρθούν αντίδικά μου,
Την ώρα οπ’ άλλος θέλει μπεί πόθος εις την καρδιά μου!
..................................
Ο Γεώργιος Χορτάτσης […] εύφημα μνημονεύεται από τον Τζάνε Μπουνιαλή στη Φιλονεικία Χάνδακος και Ρεθέμνου με τους ακόλουθους στίχους του:
Τα’ άστρα, τον ήλιο το λαμπρό, τη νύκτα, την ημέρα,
Παρακαλώ ν’ αρματωθού, να `ρθούν αντίδικά μου,
Την ώρα οπ’ άλλος θέλει μπεί πόθος εις την καρδιά μου!
..................................
Ο Γεώργιος Χορτάτσης […] εύφημα μνημονεύεται από τον Τζάνε Μπουνιαλή στη Φιλονεικία Χάνδακος και Ρεθέμνου με τους ακόλουθους στίχους του:
Ένα παιδί μου παλαιόν οπού ’θελα γεννήσει
κι εκείνο με πολλήν τιμήν ήθελε με στολίσει,
Γεώργιον Χορτάκιον εκράζαν τ’ όνομά του
κι οι στίχοι του φημίζονται και τα ποιήματά του
κι έκαμε την «Πανώρια» ντου με ζαχαρένια χείλη,
μαζί με τον «Κατζάροπον» την άξιαν «Ερωφίλη».
κι εκείνο με πολλήν τιμήν ήθελε με στολίσει,
Γεώργιον Χορτάκιον εκράζαν τ’ όνομά του
κι οι στίχοι του φημίζονται και τα ποιήματά του
κι έκαμε την «Πανώρια» ντου με ζαχαρένια χείλη,
μαζί με τον «Κατζάροπον» την άξιαν «Ερωφίλη».
Τώρα μόνο είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε εντελώς το νόημα των παραπάνω στίχων. Ο Γεώργιος Χορτάκιος 
Χορτάτσης), φημισμένος ποιητής από το Ρέθυμνο, έγραψε τρία έργα: την Πανώρια (το ποιμενικό δράμα που ώς τώρα ονομάζαμε Γύπαρη), την κωμωδία Κατζάροπος (το γνωστό σήμερα έργο του Κατζούρμπος) και την αξιόλογη (τραγωδία) Ερωφίλη, καθώς και διάφορα ιντερμέδια που χρησιμοποιήθηκαν στα έργα του.
Χορτάτσης), φημισμένος ποιητής από το Ρέθυμνο, έγραψε τρία έργα: την Πανώρια (το ποιμενικό δράμα που ώς τώρα ονομάζαμε Γύπαρη), την κωμωδία Κατζάροπος (το γνωστό σήμερα έργο του Κατζούρμπος) και την αξιόλογη (τραγωδία) Ερωφίλη, καθώς και διάφορα ιντερμέδια που χρησιμοποιήθηκαν στα έργα του.
Για το πότε γεννήθηκε ο ποιητής και για το πότε πέθανε δεν έχομε συγκεκριμένη μαρτυρία. Πάντως η οικογένειά του μαρτυρείται από το τέλος του δωδέκατου αιώνα. Με τα στοιχεία που διαθέτει τώρα η έρευνα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι πρέπει να έζησε από τα μέσα του δέκατου έκτου έως και τις αρχές του επόμενου αιώνα. Επομένως την ακμή της δραστηριότητάς του πρέπει να θέσομε προς το 1600, το πολύ στην αρχή του δέκατου έβδομου αιώνα. […]
........................................
Εμμανουήλ Κριαράς, «Εισαγωγή (1975)». Γεωργίου Χορτάτση, Πανώρια, κριτική έκδοση με εισαγωγή και λεξιλόγιο Εμμανουήλ Κριαρά, αναθεωρημένη με επιμέλεια Κομνηνής Δ. Πηδώνια, Εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2007, 26-29.
........................................
........................................
Εμμανουήλ Κριαράς, «Εισαγωγή (1975)». Γεωργίου Χορτάτση, Πανώρια, κριτική έκδοση με εισαγωγή και λεξιλόγιο Εμμανουήλ Κριαρά, αναθεωρημένη με επιμέλεια Κομνηνής Δ. Πηδώνια, Εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2007, 26-29.
........................................
φωτό Cristina Coral
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου