Διονύσιος Σολωμός
"Ελεύθεροι Πολιορκημένοι"
(απόσπασμα)
Η μαύρη γη σκιρτά ως χοχλό μέσ' 'ςτο νερό που βράζει.
Τα λίγα απομεινάρια της πείνας και τ'ς αντρείας,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Γκόλφι να τα χω 'ς το πλευρό, και να τα βγάλω πέρα,
Που μ' έκραξαν μ' απαντοχή, φίλο, αδελφό, πατέρα·
Δρόμ' αστραφτά να σχίσω τους 'ς εχθρούς καλά θρεμμένους,
'Σ εχθρούς πολλούς, πολλ' άξιους, πολλά φαρμακωμένους [176]
Να μείνης, χώμα πατρικό, για μισητό ποδάρι·
Η μαύρη πέτρα σου χρυσή και το ξερό χορτάρι.»
«Θύραις ανοίξτ' ολόχρυσαις για την γλυκειάν ελπίδα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου