Τα κοπάδια και οι βοσκοί τους
Εμένα πάντα τα κοπάδια και oi ποιμένες μου ζέσταιναν την καρδιά
Σε αστικό περιβάλλον μαγάλωσα και κοντινή σχέση δεν είχα
Αλλά όμως πολλές ιστορίες, ανέκδοτα, παροιμίες, έθιμα τα μάθαινα με αφορμή την ποιμενική ζωή
Χρωστάω πολλά και στον ορεινό Αρκά πατέρα μου που όταν πλάκωνε η βαρυχειμωνιά και τα σπίτια τυλίγονταν με την ζέστη
εκείνος πάντα μονολογούσε
..........στα βουνά τρέμει ο χιονιάς και ο ποιμένας να τα σώσει και να τα γιατροπορέψει,τα ζωντανά, τρέμει κι αυτός από την αγωνία.
Ακόμη και την κάπα του για το ασθενικό βγάζει.
Και δεν είναι το βιός και ο κόπος αλλά είναι η ζέστη της ανάσας, της γης της ζωντανής ψυχής η ευθύνη του άντρα, ο σκεπασμένος έλατος που αδημονεί την άνοιξη
είναι όλο αυτό, η σχέση απλωμένη σε ένα σύμπαν ατέλειωτο
Οι ποιμένες είναι οι ακρίτες της πατρίδας στην Ειρήνη
αν καταργηθούν θα μας πάρουν ακόμη και τα βουνά αυτοί που ορέγονται οτι εμείς αγαπάμε...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου