Εφημερίδα "Η Πατησίων ΖΕΙ"----φ. Ιούνιος 2017
Αποχαιρετιστήριο από την ΑΛΦΑ --Αννα Στάικου
......................................................
Στην μετα-εποχή, σαρωμένοι από τον παγκοσμιοποιημένο τυφώνα, θα φυτρώσουμε ως βρύα και λειχήνες.!
Αργεί η Νέμεσις. Βούλιαξαν και τα ελληνικά μας.
Τα αναζητούμε απεγνωσμένα, και ο καιρός μας λυπήθηκε.
Κλαίει μαζί μας κάθε μέρα.
Τα κυριακάτικα πρωϊνά –όταν δεν έβρεχε- λιαζόμουν στα περιβόλια του Καλλιγά, ακριβώς κάτω από ένα αμπέλι ροζακί, στο έμπα της οικίας μου. Τα μυιγάκια πηγαινοέρχονταν, το βοριαδάκι κατέβαινε από το βουνό διακριτικά, ώσπου την ησυχία μου τάραξε ο 9χρονος Θαλής, ο αγγελιοφόρος των Πατησίων. Από το ένα χέρι κρατούσε μέσα σε δίχτυ πλεκτό από τα χέρια της γιαγιάς του της Πηνελόπης, το μόλις μοσχοπλυμένο καρπούζι που θέριεψε στ αγρόκτημα του Καλλιφρονά, και από το άλλο κράδαινε σημείωμα σημαντικό και επείγον για την αφεντιά μου.
Σας το παραθέτω αμέσως :
«Σας αναμένομεν το απόγευμα –πριν τη δύση του ηλίου-στη μεγάλη βρύση, με τη πελεκητή στην άνω μαρμάρινη στήλη γλαύκα της Αθηνάς.Η έλευσή σας κρίνεται υποχρεωτική.
Υπογραφή : Η 3μερής επιτροπή της Γ.Σ. απάντων των πολιτών των Πατησίων
Θουκυδίδης-Ζηνοβία-Μάρθα».!
Καθώς η ώρα πλησίασε-και τον ήλιο τον είδα να γέρνει- πάνω από το μεταξωτό αντερί ένδυμά μου, φόρεσα το καβάδι, σπεύδοντας να είμαι συνεπής στον τόπο συνάντησης.
Βάδισα κάτω από τις μουσμουλιές της Πλ Αμερικής, και έκοψα λίγα κεράσια από τις κερασιές της Κεφαλληνίας.
Οι εκπρόσωποι, ήταν ήδη εκεί, και έπλεναν στο τρεχούμενο νερό σταφυλάκι , απίθωναν σε ένα ταβά χαλκοματένιο τα τσαμπιά και με υποδέχτηκαν ευδιάθετοι και χαριέστατοι.
Πρώτος τον λόγο πήρε ο Θουκυδίδης που σας θυμίζω ήταν μηχανικός με καταγωγή από την Μουργκάνα της Ηπείρου.
Ένα ολόκληρο ρεπορτάζ της εφημερίδας η Πατησίων ΖΕΙ αφιερώθηκε στον ευπατρίδη Θουκυδίδη.
Ο Θουκυδίδης τα φερνε κάπως βόλτα. Όμως ο καρδιακός του φίλος , συνεργάτης του , οικοδόμος και πατριώτης του από την Ηπειρο , ο Φάνης,μη έχοντας δουλειά είχε εξαφανιστεί με περήφανη απόγνωση.
Ο Θουκυδίδης είχε ορκιστεί στην επιστροφή του. Για να γίνει δυνατόν αυτός ο σκοπός,ανέλαβε με χρέος ιερό να επαναφέρει πρώτα τον κάματο των ανθρώπων ως καρδιά λειτουργική στην πόλη. Είπε λοιπόν:
«Σου ανακοινώνουμε ότι το ταχύτερο παραιτείσαι από το ρεπορτάζ ψυχογραφημάτων και ρεμβασμών των πολιτών και του τοπίου των Πατησίων.Η Πόλη όπου νάναι αδειάζει.Δεν το βλέπεις;;»
Εκείνη τη στιγμή , παρατήρησα ότι η Μάρθα έκανε σήμα σιωπηλό για να σιγήσουμε(αργότερα θα το λέγαμε «να το βουλώσουμε» ή να βγάλουμε τον σκασμό).
Μπροστά από την ομήγυρι προσπέρασε ο αρχηγός του βρετανικού στόλου στη Μεσόγειο ο ναύαρχος Πάλτνι Μάλκολμ το έτος 1833. Εριξε μια υπεροπτική ματιά στον Θουκυδίδη, χαιρετίζοντάς τον με την αφαίρεση του καπέλου του.
Καθώς ο Θουκυδίδης φορούσε παναμά, πρόλαβε το γνωστό βοριαδάκι να απαντήσει.
Τον ναύαρχο ακολουθούσε και ένας κολαούζος μούτρο.
Με την απομάκρυνση των δύο η ανακοίνωση συνεχίστηκε.
Τον λόγο πήρε η Μάρθα η καθηγήτρια σχολείου 2ης ευκαιρίας.
Είχαν απολυθεί και οι δύο.Η Μάρθα και ο σύντροφός της –καθηγητές στην ιδιωτική εκπαίδευση- και μάλιστα η απόλυση συνέβη στην έναρξη των μνημονίων.
Ο άντρας είχε εναντιωθεί επίσης στην μείωση εως αφαίρεση τελικώς , των ανθρωπιστικών και φιλοσοφικών σπουδών.
Η εφημερίδα είχε αφιερώσει αρκετά κείμενα σχετικά με τα δεινά της Μάρθας, που εν τω μεταξύ μετακόμισε σε ένα δώμα στην ταράτσα επί των Πατησίων.Ο σύντροφός της μια νύχτα εχάθη αφήνοντας ένα θλιμμένο γράμμα.
Η Μάρθα είχε ορκιστεί την επαναθεμελίωση παιδείας και σπουδών. Είχε χρέος στον άνθρωπό της.
« Η Παιδεία ισοπεδώθηκε. Αντικαθίσταται με σκουπίδια του σωρού.Διεθνείς τάχα οργανισμοί μας στέλνουν την ύλη που είναι το survivor σε τεύχη και συνέχειες. Ετοιμαζόμαστε για αντεπίθεση εκ του συστάδην με τους αισχρούς και ανήθικους κερδοσκόπους.Αλλιώς οφείλουμε να παραιτηθούμε άπαντες.Δεν το βλέπεις;;»
Τη δραματική αυτή στιγμή ήταν, η Ζηνοβία τώρα που έκανε σήμα να σιωπήσουμε.
Από μπροστά μας πέρασε ο συμβολαιογράφος Ν. Καπνικός με την επιστολή του Πάλτνι Μάλκολμ ανα χείρας. Τη Ζηνοβία την γνώριζε καθ ότι είχε έρθει από την Παλμύρα που ο ίδιος σχεδίαζε μετάθεση στην ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας.
Για εκδούλευση λοιπόν στη Ζηνοβία, διάβασε φωναχτά την επιστολή του βρετανού Μάλκμολμ.
«Προς επίδοξους εξερευνητές, καιροσκόπους, αρχαιοκάπηλους , κερδοσκόπους, φιλόδοξους πολιτικούς , ρομαντικούς φυσιοδίφες, της Βρετανίας, ανακοινώνεται:
Ότι η Αθήνα είναι ερείπια επί ερειπίων. Αγόρασα με ελάχιστα χρήματα έκταση πολλών στρεμμάτων εις Πατησίους, όπου ανήκε στον Κιουταχή .Εδώ ο Κιουταχής είχε στήσει τη σκηνή του και επέβλεπε την πολιορκία της Ακρόπολης. Πράγματι ο βράχος από την τοποθεσία αυτή είναι ιδιαιτέρως ορατός.
Σπεύσατε.
Δουλειές και κέρδη με φούντες»
Ο συμβολαιογράφος χαιρέτησε μόνο τη Ζηνοβία και όπως συμβαίνει σε αυτούς τους δουλικούς η σκιά του εξαφανίστηκε τάχιστα.
Η Ζηνοβία σκεπάστηκε από όλης της γης την χολή.
Σας θυμίζω ότι η Ζηνοβία είχε έρθει καταδιωκόμενη από στρατούς δυτικούς κατά την καταστροφή της Παλμύρας.Εδώ στην Πατησίων όπου εγκατεστάθη δημιουργησε μεγάλο οίκο ραπτικής.Παντρεύτηκε έναν ιατρό με ήθος μεγάλο και φρόνημα δημοκρατικό, και ήταν αυτή που εφάρμοσε το σχέδιο «νεράτζια» στην Πατησίων και γλύτωσε η περιοχή από τις εφορμήσεις των τανκς στη χούντα.
Ένα μεγάλο αφιέρωμα της εφημερίδας αφορούσε τη Ζηνοβία.
Παίρνοντας το λόγο η Ζηνοβία είπε:
«Άκου χρυσό μου, συναισθηματικές τοπιογραφίες και γλεντάκια τελείωσαν.Οι τύποι έρχονται και επιστρέφουν και καταστρέφουν..Αγοράζουν πολιτικούς και δούλους με αποτελεσματικότητα .Εσας σας μετετρέπουν σε κλούβια αυγά και νομίζετε ότι ζείτε. Η χώρα αδειάζει. Πες στον εντοιχισμένο στην τεχνολογία εκδότη σου ότι αντικαθίστασαι.Εχουμε βρει άλλο πρόσωπο για ρεπορτάζ.!»
Άκουσα με προσοχή ότι είπαν και σιώπησα.
Πήρε βραδάκι. Αποτελειώναμε το σταφύλι φράουλα από τα αμπέλια της Αγαθουπόλεως.
Η αντικατάσταση μου με γέμισε χαρά.Θα γλύτωνα από τις αποστολές εκτός τόπου και χρόνου. Αλλωστε μιλούσα με τους πιο εκλεκτούς συμπολίτες . Είχα εμπιστοσύνη.
Στο βάθος διέσχισε την Πατησίων ο γάλλος πρέσβης Πεσκατόρι που αγόρασε το κτήμα Κιουταχή-Μάκλολμ.
Στο τραμ διέκρινα καπέλα με φτερά και κυρίες της άρχουσας τάξης που με περισσή χαρά έκαναν ελεημοσύνες.
Είχαν λόγους σοβαρούς και ενδο-δομικούς και επι πλέον την κοπάναγαν από τη συζυγική παστάδα, για να ελεήσουν τους φτωχούς.
Το κτήμα με θέα ευκρινή έγινε άσυλο ανιάτων.
Το σκοτάδι γύρω μας είχε πυκνώσει.
Την επομένη θα έδινα την παραίτησή μου στον εκδότη.
Τους φίλησα και στ αυτί της τσούχτρας Ζηνοβίας ψιθύρισα:
«τι βλέπεις μπροστά σου;;»
Μου απάντησε
Η τελική τους πράξη είναι να γίνει άσυλο ή πόλη.
«ποιο είναι ο νέο όνομα του αντικαταστάτη μου;;»
ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΠΟΤΑΣΑ είναι.
Σχέδιο με κωδικό ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Εστρεψα την πλάτη ως ναυτικός δίχως να κοιτάξω πίσω.
Καλό καλοκαίρι.
Τον Σεπτέμβρη σαπλάρει η Καυστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου