Μικρή γεύση από το "κοράκι" του Εντγκαρ Αλλαν Πόε

Λίγα , επειδή οι πόλεμοι και η αλληλουχία αντάρας καταλήγει στα σωθικά κάποιων, που αλέθουν την τρικυμία , που πίνουν γουλιά γουλιά τα σπασμένα γυαλιά και βγάζουν μια λέξη ή φθογγο ή σιωπή

που αλλάζει το τοπίο και την θέα

Μικρή γεύση από το "κοράκι" του Εντγκαρ Αλλαν Πόε

"Τότε τα παντζούρια ανοίγω , όμως μια κραυγή μου πνίγω

Καθώς βλέπω ένα κοράκι μες στο δώμα να περνά .

Η ευγένεια δεν το νοιάζει κι ούτε που με λογαριάζει ,

Μα γαντζώνει στο περβάζι της εσώπορτας στερνά .

Μα γαντζώνει και κουρνιάζει στη μαρμάρινη Αθηνά

Και κυττάζει μοναχά"

Ποιά η διαδρομή του υπέροχου Πόε

Λίγα και συνοπτικά όπως :

"Στις 7 Νοεμβρίου ο Έντγκαρ Πόε επρόκειτο να φυλακιστεί για χρέη του αδελφού του. Ξεπέφτει και γράφει πάλι στον Τζον Άλαν (πατριός του), να του δανείσει μερικά δολάρια. Του γράφει και η ίδια η Μαρία Κλεμ, εξηγώντας του γιατί ο Έντουαρτ χρειαζόταν τα λεφτά. Η ίδια με τις οικονομίες της είχε κατορθώσει να μαζέψει εξήντα δολάρια. Ο κύριος Άλαν γράφει τότε σε κάποιον γνωστό του στη Βαλτιμόρη να πληρώσει το χρέος του Πόε, ώστε ν’ αποφυλακιστεί. Αλλά ο κύριος Άλαν ξέχασε το γράμμα στο συρτάρι του μέσα, και όταν το κατάλαβε, είχε περάσει κάμποσος καιρός. Όπως και νάναι όμως, το χρέος πληρώθηκε και ο Έντγκαρ ξαλαφρώθηκε. Αλλά τα χάλια πλέον όλης της οικογένειας Κλεμ – Πόε είναι μεγάλα. Όσο και να εργάζεται η «αγία» Μαρία Κλεμ, δεν φτάνουν τα λεφτά για να ζήσουν. Τότε ο Έντγκαρ Πόε, μη βρίσκοντας άλλη δουλειά, αποφασίζει να γράψει ιστορίες. Αφήνει κατά μέρος τα ποιήματα, που μ’ αυτά δεν κέρδιζε κανείς δεκάρα.

Κλεισμένος τώρα στη σοφίτα του σπιτιού, στην ίδια όπου πέθανε ο αδελφός του, αρχίζει να γράφει τα διηγήματά του τα παράξενα. Και είναι μια μεγάλη, μια ιστορική ημερομηνία για την παγκόσμια φιλολογία η ημέρα αυτή, που κλεισμένος στο φτωχικό δωματιάκι του, ο Έντγκαρ Πόε γράφει τα πρώτα του διηγήματα. Σ’ αυτή τη μικρή σοφίτα γράφτηκαν τ’ αριστουργήματα «Μορέλα», «Λιτζέγια», «Βερενίκη», «Ο μαύρος γάτος» και άλλα. Σπάνια έβγαινε έξω. Πολλοί νόμιζαν στη γειτονιά πως ο ανεψιός της κυρίας Κλεμ είχε φύγει μετά το θάνατο του Ερρίκου. Και πράγματι, ο Έντγκαρ είχε «φύγει». Ζούσε πια στον πραγματικό κόσμο, το δικό του. Στον κόσμο του τρόμου, της αγωνίας, του θανάτου που έφερνε ασυνείδητα μέσα του από μικρό παιδί."

ΛΙΛΙΚΑ ΝΑΚΟΥ «ΠΟΤΕ ΠΙΑ» Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ

και λίγα από την Λιλίκα Νάκου

Ποτέ πια – Η ζωή του Eντγκαρ Αλλαν Πόε

Η βιογραφία που γράφω δεν φιλοδοξεί τίποτε άλλο, παρά να εμπνεύσει συμπάθεια για έναν ποιητή – τέτοιον, που όσο κι αν καμιά φορά, έσφαλε στη ζωή του, παραμένει μεγάλος μέσα στους πιο μεγάλους οραματιστές. Τώρα, αν οι κληρονομικότητές του ήταν βαριές, τι πειράζει! Σε πολλούς από τους κοινούς ανθρώπους, ο πατέρας ή ο προπάππος ήταν αλκοολικός ή συφιλιδικός, χωρίς το εγγόνι να βγει καμιά μεγαλοφυΐα. Είναι αστείο να σκέφτεται κανείς, διαβάζοντας έξαφνα τους Προφήτες της Παλιάς Διαθήκης, τους εμπνευσμένους αυτούς ποιητές που ίσως ο παππούλης τους να ήταν άρρωστος!…

Για να γράψω τη βιογραφία του Έντγκαρ Πόε, θα στηριχτώ σε εξακριβωμένα επεισόδια της ζωής του τα πιο χαρακτηριστικά για μένα, και θα τα αναπτύξω όσο μπορώ περισσότερο, μπαίνοντας στην ατμόσφαιρα που έζησε ο Πόε.

(ΣΗΜ προσωπικό σχόλιο) το μέτρο της αξίας ενός καλλιτεχνικού έργου δεν περιγράφεται και δεν εξηγείται

οπως δεν θα μπορέσει κάποιος να μετρήσει την θάλασσα

και να πει , πόσες σταγόνες αυτή έχει)

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου