Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, «Σονέτο 18»

Γ Ι Α ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ με αφιέρωση σε ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΟΜΟΨΥΧΟΙ

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, «Σονέτο 18»

Πώς να σε πω — καλοκαιριάτικο πρωί;

Έχεις πιο εύκρατη μορφή, πιο ερασμία·

γνωρίζω ανέμους που κι ο Μάης φυλλορροεί,

τα καλοκαίρια έχουν πάντα προθεσμία.

Κάποτε καίει ο επουράνιος οφθαλμός

και της χροιάς του ο χρυσός συχνά θαμπώνει,

κάποιος μοιραίος του καιρού αναπαλμός

την ομορφιά της ομορφιάς απογυμνώνει.

Μα εσύ αιώνιο θα έχεις καλοκαίρι

κι η ομορφιά σου δεν θ' απαλλοτριωθεί,

δεν θα επαίρεται ο Άδης πως σε ξέρει

καθώς θα γράφεσαι στου χρόνου την πληθύ.

Όσο ζουν άνθρωποι και βλέπουν θα γυρίζουν

σ' αυτούς τους στίχους και ζωή θα σου χαρίζουν.

στην αγγλική γλώσσα, και την υπέροχη μετάφραση του Διονύση Καψάλη.

Sonnet 18

Shall I compare thee to a summer’s day?

Thou art more lovely and more temperate:

Rough winds do shake the darling buds of May,

And summer’s lease hath all too short a date;

Sometime too hot the eye of heaven shines,

And often is his gold complexion dimm'd;

And every fair from fair sometime declines,

By chance or nature’s changing course untrimm'd;

But thy eternal summer shall not fade,

Nor lose possession of that fair thou ow’st;

Nor shall death brag thou wander’st in his shade,

When in eternal lines to time thou grow’st:

So long as men can breathe or eyes can see,

So long lives this, and this gives life to thee.

[πηγή: Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Εικοσιπέντε σονέτα, μτφ.-επίμετρο Διονύσης Καψάλης, Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 1998, σ. 16]

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου