βροχή και σκόνη
το φιλί
η γλώσσα δελφίνι
χάρες
γλυκές, πέλαγο της μνήμης
ένα κοτσύφι παραπατώντας
στην ποδιά μου έγειρε
το γλυκό τρίμμα ζήλεψε
του δωκα το φιλί
του χάρισα τη ζάχαρη
καμάρωσα το άπλωμα στα νέφη
βέλος χρυσό το λίογερμα
μέχρι να ακουστεί το βόλι
και που να πω
και σε ποιόν να μαρτυρήσω
οτι τα πάντα στη ζωή
ήταν εκείνο το έρμο πετούμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου