από την Σούζαν Τζωρτζ (απόσπασμα)
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ
Η κοινή γνώμη τις υποδεικνύει με τον όρο «πολυεθνικές». Ονομάζονται Pfizer, Siemens, Total, Shell, General Electric… Η συγγραφέας προτιμά να τις αποκαλεί «δι-εθνικές», επειδή, όπως σωστά λέει, αυτές οι εταιρείες διοικούνται από άτομα που έχουν συγκεκριμένη εθνικότητα. Είναι γερά ριζωμένες στις διάφορες χώρες και γνωρίζουν πώς να τις χρησιμοποιούν, ακόμα και να τις μεταβάλλουν σε βαμπίρ, για να τις καταστήσουν βάσεις των κατακτήσεών τους έξω από τα σύνορα. Εδώ και καιρό, αυτές τα δι-εθνικά συγκροτήματα, που συχνά εξυμνούνται ως «εθνικοί πρωταθλητές» από τα μέσα ενημέρωσης, είναι σε θέση να επηρεάζουν τις αποφάσεις στο υψηλότερο επίπεδο του κράτους. Αυτό που ισχύει στη Γαλλία ισχύει επίσης και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη δεκαετία του ’90, ένας μοιρολάτρης Μπιλ Κλίντον παραδέχτηκε ο ίδιος μπροστά στους έκπληκτους δημοσιογράφους, που είχαν συγκεντρωθεί στο προεδρικό αεροπλάνο: «Τι θέλετε να κάνω; Δεν είμαι παρά πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα σε σχέση με τις μεγάλες επιχειρήσεις».
Το καινούργιο είναιότιηπαγκοσμιοποίησητης οικονομίαςσυνοδεύτηκε απόμιαπαγκοσμιοποίηση τηςεξουσίας αυτών τωνπολυεθνικών. Όχι απόκάποια συνομωσία που προετοιμάστηκεκρυφά από ταδιοικητικά συμβούλια, με πρότυπο την τηλεοπτική σειρά«X-Files», αλλά από τησχεδόνφυσική, και αχαλίνωτη, έκφραση των «συμφερόντων» του ομίλουκαιαπό τη θέλησηναεπιβληθείη«νεοφιλελεύθερη» ιδεοληψία που εμποδίζεικάθε προσπάθειαρύθμισης. Μια ιδεοληψία σύμφωνα με την οποίαμόνοτο κεφάλαιο δημιουργείπλούτοκαι αξίζειφροντίδα και προσοχή, ενώη εργασίαπρέπει ναθεωρείταιαμελητέα, ή τουλάχιστοναναλώσιμη· όσο για τη φύση,θαπρέπει ναθεωρείται εκμεταλλεύσιμη μέχριςεξαντλήσεωςτων φυσικών πόρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου