Βογγούν οι σκλήθρες

Μερικοί μιλούν σα να είναι πάτωμα

Βογγούν οι σκλήθρες

Τρίζουν οστά σαθρά οι αγκίθες

Αλλοι , πάλι, σπρώχνονται λες και είναι κάρα στοιβαγμένα γεννημένα σ αιώνιο μεσοπόλεμο

τραβούν τα ζύγια και ορμούν στα πατώματα

να μη βραχούν

να μην νυχτώσει

Πατάνε τις φωνές αυτών που σηκώνουν τα στηρίγματα

Αυτών που κρατούν ένα πάτωμα και μια οροφή

το χειμώνα για θέρμη

το θέρος για όραση στα στερεὠματα

Την συμβουλή που θα τολμούσα να εκφέρω παρηγορητικά

θα ήταν

Σιγά ,

απαλά,

τα δέντρα πονούν

κι οι ίσκιοι που ξαπόστασαν οι δικοί μας κάποτε,

λαχτάρησαν από τον φόβο πελμάτων άστοργων

θα μας αφήσουν ορφανούς

σιγά

απαλά

πάτημα πούπουλου

ανάσα φωνής άστρου

άκλιτον ΑΣ

2020

φωτό Marco Arnesano

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου