ΣΤΗΝ ΑΡΤΕΜΙΔΑ ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ, ΥΜΝΟΣ

Η βεβήλωσις της Δήλου προκαλεί αποτροπιασμό !
Το τελετουργικό ανοσιούργημα θα στραφεί εναντίον τους (μάιος 2022)
________________________________________________________

ΣΤΗΝ ΑΡΤΕΜΙΔΑ
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ, ΥΜΝΟΣ

Την Άρτεμη —αλίμονο στους αοιδούς που την ξεχνούν—
υμνούμε, που αγαπάει τα τόξα και το κυνήγι του λαγού
και τους απλόχωρους χορούς και τα παιγνίδια στα όρη,
κι αρχίζουμε από τότε, στου πατέρα της που κάθονταν τα γόνατα,
5--παιδάκι ακόμα κι έτσι στον πατέρα της μιλούσε:
«Αιώνια δώσ᾽ μου παρθενιά και κάμε να με κράζουν
μ᾽ ονόματα πολλά που ο Φοίβος μη μου παραβγαίνει.
Δώσ᾽ μου βέλη και τόξα, κι άσε πατέρα, ούτε φαρέτρα
ούτε μεγάλο τόξο σού γυρεύω. Οι Κύκλωπες και βέλη
10--θα τεχνουργήσουν γρήγορα για μένα κι εύκαμπτο τόξο.
Και δάδες δώσ᾽ μου να κρατώ, κι ώσμε το γόνατο χιτώνα
να ᾽μαι ζωσμένη πλουμιστό και άγρια θηρία να σκοτώνω.
Δώσ᾽ μου ακόμα ένα χορό μ᾽ εξήντα Ωκεανίδες,
όλες εννιάχρονες, όλες παιδούλες δίχως τη γυναίκεια ζώνη.
15--Και δώσ᾽ μου είκοσι νύμφες Αμνισίδες, να τις έχω βάγιες
τα πέδιλα να μου κοιτούν και τα γοργά σκυλιά μου,
όταν δεν θα χτυπάω λύγκες μήτε ελάφια.
Κι όλα τα όρη δώσε μου κι από τις πόλεις όποια εσύ θελήσεις,
γιατί στην πόλη η Άρτεμη συχνά δεν κατεβαίνει.
20----Στα όρη θα κατοικήσω, ενώ στις πόλεις θα ᾽ρχομαι μ᾽ ανθρώπους σ᾽ επαφή
μονάχα όταν γυναίκες που κοιλοπονούν βαριά
θα με καλούν να τις βοηθήσω. Σ᾽ αυτές οι Μοίρες,
όταν γεννιόμουν, με προόρισαν να φέρω τη βοήθεια.
Γιατί κι εμένα η μάνα μου δεν πόνεσε σαν με γεννούσε,
25----και δίχως κόπο μ᾽ έβγαλε, στα γόνατά της πάνω αφήνοντάς με».
______________________________________________

Εργο: Άρτεμις , by Arthur B. Davies 

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου