Από την εφ. η Πόλη ΖΕΙ (φύλλο Μαίου 2017)
"Αύλως" άννα στάικου
Έμπορος ετών 80
Με αφορμή την αγορά ελληνικού καφέ, η επίσκεψη σ ένα εμπορικό κατάστημα στάθηκε η αφορμή, να περιγραφεί , σε λίγες γραμμές, ο άυλος πολιτισμός στην καθημερινότητά μας.
Το κατάστημα βρίσκεται επί της Πατησίων. Η επίσκεψή μου ήταν βιαστική μια κι έξω ο καιρός έριχνε «καρεκλοπόδαρα».
Δύο άντρες εργάζονταν στο εσωτερικό.Ο ένας –περίπου 80- (ο έχων την επιχείρηση)ο άλλος νεώτερος και υπάλληλος, στον πρώτο.Μοναδικός πελάτης η αφεντιά μου.Διέκρινα την δυσκολία και την δυσπραγία με μια ματιά.
Ο λίγος καφές που ζήτησα μάλλον θα ήταν η συνηθισμένη εμπορική κίνηση από κάποιους περαστικούς αμελείς σα και του λόγου μου.
Παραταύτα, ο έμπειρος έμπορος, με σαφή καθοδήγηση, ζητούσε την απόλυτη καλή τακτοποίηση στα ράφια, την καθαριότητα μόλις τελείωνε η μικρή δοσοληψία (σκούπισμα κάτω από το μεγάλο μεταλλικό κουτί), με αναρτημένη μια επιγραφή (εν είδει πάπυρου) που αναφερόταν σε ρητό κάποιου σοφού-νομίζω στον Σωκράτη-, με ειδική θήκη για να ακουμπήσει η βρεγμένη ομπρέλα (ώστε κάπως να έχει στραγγίξει, επειδή η βροχή τελείωσε, εν τω μεταξύ).
Πριν φύγω, έκπληκτη τόλμησα να ρωτήσω αν είναι ο ίδιος που ασκεί την εργασία ή συμπτωματικά αντικαθιστά κάποιον.
Μου απάντησε λοιπόν:
«Κυρία μου επέστρεψα πριν 5 χρόνια. Το είχα παραχωρήσει σε άλλον. Ζημιώθηκα από την κύρια εμπορική δουλειά και ξαναήρθα εδώ όπου πριν χρόνια είχα ξεκινήσει»
Και συμπλήρωσε , ενώ ήδη τον είχα χαιρετήσει:
« Καλά τα καταφέρνω, είμαι ευχαριστημένος, εκείνο που με ενοχλεί είναι ότι διαβάζω λιγότερο από πριν.Τα μάτια μου κάτι παρουσίασαν»
Εφυγα.
Η βροχή είχε περάσει.Ενας άνθρωπος συντοπίτης, δίχως κατέβασμα της κεφαλής, χωρίς περιστροφές, δίδαξε με γλώσσα ελληνική, τον ορισμό της αξιοπρέπειας σε 3 λεπτά και 10 δεύτερα.!
(Το «αύλως» δεν είναι διαφημιστική στήλη.Τα πρόσωπα είναι υπαρκτά, αλλά παραμένουν ανώνυμοι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου