(παλαιότερο κείμενο 2020, την πρώτη χρονιά της πανδημίας)
ΉΠΕΙΡΟΣ
μερικοί με μαργωμένα μέλη αναψυχώνουν τις ζεστές πτυχές
σαν ελατήριο, σαν χορδή τόξου , σαν λόγχη πνοής αιθέρα
οι άπειροι παλιοί τόποι ασάλευτοι δονούνται
(άκλιτον)
.............................................................................................
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς - Μια τέτοια νύχτα πριν από χρόνια
Κάποιος περπάτησε μόνος
Δεν ξέρω πόσα λασπωμένα χιλιόμετρα
Κάποιος περπάτησε μόνος
Νύχτα και συννεφιά, χωρίς άστρα
Πήγαινε το δρόμο δρόμο
Ξημερώματα, μπήκε στα Γιάννενα
Στο πρώτο χάνι έφαγε και κοιμήθηκε τρία μερόνυχτα
Ξύπνησε απ’ το χιόνι που έπεφτε μαλακά
Στάθηκε στο παράθυρο και άκουγε τα κλαρίνα
Και άκουγε τα κλαρίνα
Πότε θαμπά και πότε δίπλα του
Πότε θαμπά
Και πότε δίπλα του
Όπως τα ‘φερνε ο άνεμος
Αχ...
Και άκουσε μετά τη φωνή πεντακάθαρη
Από κάπου κοντά την άκουσε
Σαν αλύχτημα και σαν να την έσφαζαν τη γυναίκα
Κι ούτε καυγάς, ούτε τίποτα άλλο
Χιόνιζε
Όλη νύχτα στα Γιάννενα χιόνιζε
Ξημερώματα, πλήρωσε ότι χρωστούσε και γύριζε στο χωριό του
Στα πενήντα του θα ‘τανε
Με γκρίζα μαλλιά και τρεις θυγατέρες, ανύπαντρες
Χήρος τέσσερα χρόνια
Στα πενήντα του θα ‘τανε
Χήρος τέσσερα χρόνια
Με τη μαύρη κάπα στις πλάτες
Αχ, το τι χιόνι σήκωσαν
Τι χιόνι σήκωσαν τούτες οι πλάτες
Κανένας δε το ‘μαθε...
Κανένας δε το ‘μαθε...
Κανένας!
.Τραγούδι γαμήλιο δρομικο με προέλευση από τα Ιωάννινα Ηπείρου - Άιντε πήγαινα το δρόμο δρόμο
κούμλο μ’ Χάιδω χαϊδεμένη μου
Άιντε βρίσκω μια μηλιά στο δρόμο
κούμλο μ’ Χάιδω χαϊδεμένη μου
Άιντε κι ήταν μήλα φορτωμένη
κούμλο μ’ Χάιδω χαϊδεμένη μου
Άιντε κι άπλωσα να πάρω ένα
κούμλο μ’ Χάιδω χαϊδεμένη μου
Άιντε μην απλώνεις μην τα παίρνεις
κούμλο μ’ Χάιδω χαϊδεμένη μου
Άιντε τα ‘χει αφέντης μετρημένα
κούμλο μ’ Χάιδω χαϊδεμένη μου
Άιντε κι η κυρά λογαριασμένα
κούμλο μ’ Χάιδω χαϊδεμένη μου
................................................................
φωτό Dmitris Vlaikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου