"Αδελφέ μου
Χθες μετακινηθήκαμε.Ήρθαν νέες εντολές.
Εμένα μου είχαν δώσει μουλάρι και πήγαινα καβάλα.
Ο κόπος ήταν μεγάλος.Δεν βαρυγκομούσαν ..αλλά εγώ τους
έβλεπα.
Ντράπηκα και ξεπέζεψα ..Καμώθηκα τον αμέριμνο περιπατητή ....στη σούδα στον βαθύ χάντακα δίπλα...
Μετ ολίγο ,συνέβη το εξής συγκινητικό...
Ορμάει ο δεκανέας Φώτης (είχε περάσει βαρύ αναπνευστικό και ευτυχώς έβαινε καλώς) και ταρακουνώντας με με ανέβασε καβάλα στο μουλάρι..φωνάζοντας...
"¨η πας καβάλα γιατρέ ή σε κουβαλώ στην πλάτη μονάχος και μου γιανες τον πνεύμονα και δεν κάνει ναχω πολύ βάρος"
Υπάκουσα και έμεινα ταπεινός καβαλάρης στην υπόλοιπη διαδρομή
Ομως Γιάννο μου , αδελφέ μου,το περιστατικό ήταν αξίωμα μεγάλο και ηθικό δια εμέ..
Έκλαψα ...αλλά δεν το έδειξα.....
σε φιλώ αδελφέ
μέχρι να βρεθούμε θά χουμε κι οι δυό περάσει ξανά σχολείο.."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου