Κεφαλληνός Γιάννης
Η Ταναγραία
Κείμενο παρμένο από το βιβλίο του Κυριάκου Σιμόπουλου με θέμα: «Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ» - (Σελίδες 390 - 393).
Παράδειγμα θλιβερό ο θησαυρός των Ταναγραιών - βανδαλισμός και διαρπαγή.
Πρόκειται για ανήκουστη αρχαιολογική συμφορά.
Η Βοιωτική νεκρόπολη (Δ - Γ - αιώνας π.χ.), η σημαντικότερη του κόσμου, θα υποστεί βάρβαρη επιδρομή στην πενταετία 1870 – 1875.
Χιλιάδες αγαλματίδια, οι περίφημες Ταναγραίες κόρες, λεηλατήθηκαν αγρίως και πλημμύρισαν τα μουσεία της Ευρώπης και της Αμερικής.
Οι βάρβαροι τυμβωρύχοι άνοιγαν με κασμάδες τους τάφους και αναζητώντας αγαλματίδια προκαλούσαν καταστροφή.
Ποδοπατούσαν και θρυμμάτιζαν τα κτερίσματα και έσπευδαν να συλήσουν άλλους τάφους για να αποκομίσουν πλουσιότερη λεία.
Καθώς οι ανασκαφές γίνονταν μυστικά στις χειμωνιάτικες νύχτες, συχνά με βροχή και πολύ βιαστικά, οι αρχαιοκάπηλοι αφάνιζαν είκοσι ειδώλια για να πετύχουν ένα άθικτο.
Η νεκρόπολη έγινε ένας φριχτός λασπότοπος με κατακερματισμένα κεραμικά.
Η πολιτική εξουσία ανέχτηκε την δήωση (φθορά - λεηλασία) αυτών των καλλιτεχνημάτων επί μία τετραετία.
Υστερα εγκατέστησε στην περιοχή ένα στρατιωτικό απόσπασμα. Αλλά ήταν πια αργά. Πάνω από πέντε χιλιάδες ειδώλια – και άλλα τόσα αγγεία – θησαυρός αμύθητος, κατέληξαν στο Παρίσι, το Λονδίνο, το Βερολίνο αλλά και σε άλλα μουσεία του πλανήτη.
Ο μεγάλος πλούτος των Ταναγραιών, τα αριστουργήματα της κοροπλαστικής, διεσκορπίσθηκαν στα ξένα μουσεία και τα αρχαιοπωλεία.
Στις προσθήκες των Ελληνικών μουσείων απέμειναν λίγα αγαλματίδια και όχι τα καλύτερα. Και εδώ πρέπει να σημειωθεί, ότι οι Ταναγραίες ήταν τα πιο φημισμένα κτερίσματα μετά τα νεκροκορίνθια (Β και Α αιώνας π.χ.).
Τα ίδια έγιναν και σε άλλες Ελληνικές νεκροπόλεις, όπως στην Κόρινθο, στην Τεγέα, στην Λοκρίδα και σε άλλες πόλεις.
Ο Τύπος καταγγέλλει με δριμύτητα τη διαταγή και ολοσχερή καταστροφή του Βοιωτικού αρχαιολογικού χώρου και στηλιτεύει την αδιαφορία και την συνενοχή των αρχών στην αρχαιοκαπηλική αποχαλίνωση.
Η λεηλασία συνεχιζόταν και μετά την εγκατάσταση φρουράς στην περιοχή, με συμμετοχή μάλιστα των στρατιωτικών που διαφθείρονταν από τους αρχαιοκάπηλους.
Τα δημοσιεύματα των εφημερίδων αποκαλύπτουν την έκταση της καταστροφής και τις αχρειότητες της πολιτικής εξουσίας.
«Εις Σχηματάριον των Θηβών οι τυμβωρύχοι , ανοίγοντες νύκτωρ τους αρχαίους τάφους, πωλούσιν ό,τι αν εύρωσιν εν αυτοίς. Οι δε εκεί σταθμεύοντες στρατιώται φαίνονται ολίγον πρόθυμοι εις την καταδίωξιν των αλιτηρίων εκείνων. Εάν οι ανώτεροι είχον πλείονα σεβασμόν προς τας αρχαιότητας, ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι και οι στρατιώται ήθελον είσθαι πλέον εγρηγορότες, αλλά όταν τινές εκείνων ου μόνον ανέχονται αλλά και ενισχύουσι την αρχαιοκαπηλία, πως δυνάμεθα να απαιτήσωμεν παρά των δυστυχών στρατιωτών την προσήκουσαν προς τας αρχαιότητας ευλάβειαν και επομένως μείζονα προθυμίαν προς διάδωσιν των αρχαίων κειμηλίων».
Οι συμμορίες των τυμβωρύχων και αρχαιοκαπήλων λεηλατούν και καταστρέφουν ανενόχλητοι τους τάφους.
Οι αξιωματικοί φροντίζουν να συγκροτήσουν δικές τους συλλογές. Παίρνουν μερίδιο από τις συλήσεις. Αδιαφορία από τις αρχές, καμιά επέμβαση της Δικαιοσύνης.
Ακόμα και ένας αυλικός - «διαγγελεύς» του Γλύξμπουργκ - συνεργαζόταν με τους τυμβωρύχους. Δημιούργησε μάλιστα πλούσια συλλογή και φρόντισε για την εξαγωγή της - «απήλθεν εις Γερμανίαν και επώλησεν αντί πολλών χιλιάδων δραχμών».
Η αρχαιοκαπηλία οργίαζε εξαιτίας της διαφθοράς του κρατικού μηχανισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου