Άνευ χαίρε !!!
Τα γεγονότα αποτελούν έναν θρίαμβο του τρελλού ασύμμετρου πολέμου
Κι εκεί που θα περίμενε κανείς οτι θα συγκινηθεί το Κοινό μας και
θα θέσει με ορμή τα θέματα, παρατηρώ μια συρρίκνωση
Τι εννοώ
Εννοώ οτι συρρικνώθηκε ακόμη και η παλαβομάρα και ζαρώθηκαν ακόμη περισσότερο οι ψυχές, όμως....
Είναι αδύνατον --ως φαίνεται να αποτελέσουμε ένα κοινό μέτωπο κατά του εχθρού
Και πώς να επιτευχθεί το δέον τη στιγμή που ο εχθρός είναι ή η Δεξιά ή η Αριστερά και δεν αναγνωρίζεται ο πραγματικός που κινεί το πολιτικό σύστημα
Από την άλλη κατανοώ οτι όλο αυτό είναι γιγάντιο οπότε παραιτούνται πολλοί και εξέρχονται των λόγων και παραμένουν βουβοί
Μήπως κι εγώ που μιλάω, τελεσφορεί η ένταση σε κάτι;;
Μάλλον δεν διαβάζουν τους σταθερούς στο βίο τους σα και μένα
Και σαν με διαβάσουν;;
Τι είμαι εγώ, ο Κοντογιώργης;;
Αλλά και τι θα ήταν ο Κοντογιώργης αν δεν ρίζωναν κάποιες σκέψεις του στους καθημερινούς και ανώνυμους ανθρώπους;;
Δεν θα ήταν ο Κοντογιώργης.....
Θα ήταν πάντα ενας θαμώνας του Φίλιον που θα παραμιλούσε στα δικά του και οι άλλοι μπουκωμένοι οίνο θα είχαν χαράξει ένα γέλιο σαν ψιμύθιον, τη στιγμή που ήθελαν να σηκωθούν για το w.c. επειγόντως αλλά όταν είσαι εκλεκτός στην παρέα επωνύμου το ρισκάρεις το κατουρλιό!
Γι αυτό κάποτε με ρωτούσαν γιά το επώνυμο και δήλωνα ως επώνυμο το μικρό μου και το μικρό ως επώνυμο και γλύτωνα από περαιτέρω καλέσματα
Μια κι έξω καθάριζα...Με χαρακτήριζαν τέρας ιδιορρυθμίας ή ότι άλλο και δεν με ενοχλούσαν ποτέ ξανά.
Εμένα με βασανίζει η μαζική υποταγή
Δεν την αντέχω
Εχουν αγανακτήσει οι πρόγονοί μου, και κάθε βράδυ βγαίνουν από τις κορνίζες
Τις προάλλες ένας ξάδελφος του πατέρα μου, που φορούσε φουστανέλα οταν ερχόταν επίσκεψη ιατρική στ Ανάπλι
η φορεσιά του μοσχοβολούσε ....αλλά κι ίδιος
Η μάνα μου κατέληγε πάντα οτι η σεμνότητα και το φρόνημα έλκουν το άρωμα του λεμονανθού και της λεβάντας
Φυσικά αν και 3 χρόνων συμφώνησα και δεν έχω πάρει πίσω αυτή τη γνώμη
Την ώρα του βαθειού ύπνου απλώθηκε λοιπόν λεβάντα και φραπ φραπ οι πιέτες της φουστανέλας
Εκανα πως κοιμόμουν επειδή αν πεταγόμουν θα με ρωτούσε:
<Πεσε μου , πώς το κάνουτε τούτο το μαρτύριο στην πατρίδα;>
Δεν θα είχα να πώ με λογική και επιχειρήματα
Περίμενα λίγο και σαν το άστρο έσβησε, ο παππούλης μου εξάπλωσε στην κορνίζα και εγώ με τα μάτια τέντα, περίμενα το φως να χαράξει..
Εμεινα ξάγρυπνη κι ένα υποβόσκων υπόλευκο φως κτύπησε το πατζούρι να μπεί
Σκέψου δηλαδη τι μεγάλη αδυναμία
Αντι να ορμήσει από τις γρίλιες και να γεμίσει το ταβάνι και το εμβαδόν αυτό με παρακάλεσε να ανοίξω
Τι γνώμη έχεις εσύ ως σκίτσο Άνευ μου;;
Ρε σύ κοιμάσαι;;
Για παραμύθι το πέρασες το άγριο υπαρξιακό μου δράμα ;;
<εν τω μεταξύ, πάω σε διάφορες πληροφορίες και μου βγαίνει η ΤΝ στις απαντήσεις , τελικά την βαριέμαι και παίζω τρίλιζα μαζί της και ακόμη δεν την έχουν προγραμματίσει......οπότε την κερδίζω
να δω εμείς πως θα την υπερβούμε χωρίς Θεό και μυστήριο>
Βρήκα αυτό και λέω να το μάθω απ έξω
Χωρίς την άδεια του ιστολόγου (να με συγχωρεί αλλά σ αυτόν το βρήκα )
.....και , το λάτρεψα :
¨...Ἐνέθηκεν ἡμῖν ἒμφυτον νόμον,...καὶ διδάσκαλον ἀπαραλόγιστον τὴν οἰκείαν ἐν ἑκάστω συνείδησιν.Ἀν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς γενώμεθα τῆ διανοία,διδασκάλου ἑτέρου πρὸς τὴν τοῦ ἀγαθοῦ κατανόησιν οὐ δεησόμεθα...¨
Ἐνέβαλε μέσα μας ἒμφυτο νόμο,...ἀδιάψευστο διδάσκαλο,τὴν ἀτομική στὸν καθένα συνείδηση.Ἒτσι,ἂν εἲμαστε μὲ τὴν διάνοια συγκεντρωμένοι στον ἑαυτό μας δὲν θὰ χρειασθοῦμε ἂλλον διδάσκαλο γιὰ τὴν κατανόησι τοῦ ἀγαθοῦ...
ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου