Ελεν Μπας
Να αγαπάς τη ζωή, να την αγαπάς ακόμα
όταν δεν έχεις στομάχι γι' αυτό
και όλα όσα κράτησες αγαπητά
γκρεμίζεται σαν καμένο χαρτί στα χέρια σου,
ο λαιμός σου γέμισε με τη λάσπη του.
πυκνώνει τον αέρα, βαρύς σαν το νερό
πιο κατάλληλα για βράγχια παρά για πνεύμονες·
όταν η θλίψη σε βαραίνει σαν τη δική σου σάρκα
μόνο περισσότερο από αυτό, μια παχυσαρκία θλίψης,
σκέφτεσαι, Πώς μπορεί ένα σώμα να το αντέξει αυτό;
Τότε κρατάς τη ζωή σαν πρόσωπο
ανάμεσα στις παλάμες σου, ένα απλό πρόσωπο,
χωρίς γοητευτικό χαμόγελο, χωρίς βιολετί μάτια,
και λες, ναι, θα σε πάρω
Θα σε αγαπήσω, ξανά. ~Έλεν Μπας
φωτό Ben Zank
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου