Ένα blog με βαθύ προβληματισμό σχετικά με την διαμόρφωση ενός παραγωγικού διαλόγου
το οποίο στην συνέχεια το έκλεισε η γκουγλ, ότι από το περιεχόμενό του ,είχα αρχειοθετήσει τα ξαναδιαβάζω σήμερα
και η σκέψη τους προσφέρει κάποια χρήσιμα εργαλεία ενός διαλόγου
σήμερα βέβαια βρισκόμαστε προ των πυλών της ολικής μας εκλειψης
εχω όμως την γνώμη ότι ένα όπλο είναι η θέση προγράμματος της επαναθεμελίωσής μας εξ αρχής, με άλλους όρους και με ανακτημένη την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία
Ιδου λοιπόν ένα απόσπασμα , όπου σημειώστε ούτε το πραγματικό όνομα γνωρίζω , ουτε ιδεολογικό προσανατολισμό επομένως είναι μια δημοσιοποίηση θα έλεγα --παντελώς ανιδιοτελής--
ΕΡΜΙΠΠΟΣ
ΣΆΒΒΑΤΟ, ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 26, 2011
-Σχετικά με τα θεμέλια του παραγωγικού διαλόγου
(απόσπασμα) Το πρόβλημα μας, λοιπόν, είναι πολύ βαθύτερο και καμία εξειδικευμένη συζήτηση δεν πρόκειται να καταλήξει πουθενά εάν δεν μπορέσουμε προηγουμένως να το λύσουμε. Γιατί για να συζητήσουμε για το είδος της ανάπτυξης που θέλουμε ή για το κατάλληλο και περισσότερο επωφελές μοίρασμα των ρόλων των ιδιωτικών συμφερόντων και των κοινωνικών φορέων που θα αναλάβουν να την πραγματώσουν, πρέπει να αποφασίσουμε αν πριν από όλα αυτά είμαστε σε θέση να θέσουμε σαφείς και διακριτούς κανόνες. Αν μπορούμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια την διαφορά ανάμεσα στο ατομικό και το κοινωνικό δικαίωμα και, στην συνέχεια, να οριοθετήσουμε το εύρος του κάθε ενός από αυτά. Και τέλος αν έχουμε την θέληση και τους σταθερούς και δίκαιους μηχανισμούς να επιβάλλουμε αυτές τις αποφάσεις. Όποιες και αν είναι.
Σε διαφορετική περίπτωση η πόροι της χώρας, φυσικοί και ανθρώπινοι, πόροι που θα μπορούσαν να αποδώσουν πολλαπλάσια με ορθολογική διαχείριση, που θα ισορροπεί αρμονικά ανάμεσα στο συμφέρον της συλλογικότητας και στην ευημερία του ατόμου, (όπου το ένα θα υπάρχει για το άλλο), θα αναλίσκονται χωρίς δυνατότητα αναπλήρωσης, για να εξυπηρετήσουν τις προσωρινές ανάγκες επιβίωσης ενός ασυντόνιστου και ασυνάρτητου συνόλου μεμονωμένων μικροσυμφερόντων.
Τελικά, ας μην γελιόμαστε. Δεν υπάρχει καμία διαμάχη και κανένας πόλεμος μεταξύ κράτους και ιδιωτών στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει αντίθεση μεταξύ συλλογικού και ατομικού. Και αυτό επειδή δεν υπάρχει κρατική δομή, που να εκπροσωπεί με την εφαρμογή σταθερών κανόνων κάποιου είδους συλλογικότητα και να εγγυάται τις επί μέρους σχέσεις μεταξύ των μελών της.
------------------------
ΕΡΜΙΠΠΟΣ (σε υποχρεωτική σιγή από την GOOGLE)
(καθημερινά δημοσιεύω κείμενα του μπλοκ,ως διαμαρτυρία.Αν αντί να σιωπούμε απαντάμε στους περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης με τρόπο θορυβώδη,τότε ίσως μπορέσουμε να περιορίσουμε την αυθαιρεσία ).(σημείωση δική μου)
ΣΆΒΒΑΤΟ, ΜΑΡΤΊΟΥ 13, 2010
-Πατριωτισμός
(απόσπασμα) Τα αρχαία μάρμαρα λοιπόν ή τα χτισμένα με κόπους και ιδρώτες αυθαίρετα μέσα στο καθημαγμένο ελληνικό τοπίο. Για την ώρα νομίζω ότι οι Έλληνες έχουν κάνει την επιλογή τους. Μια επιλογή πολύ φυσική και ανθρώπινη. Προτιμήσανε τα δεύτερα. Και αυτό γιατί κλήθηκαν να αποφασίσουν όχι σαν μια συλλογική οντότητα, αλλά σαν μονάδες ενός ασυνάρτητου και απροσδιόριστου συνόλου, που βρέθηκε τυχαία να ζει πάνω σε αυτή την γη. Οι αρχαίες πέτρες έχουν πάψει από καιρό να αποτελούν μέρος της συλλογικής αφήγησης. Γιατί η ίδια αυτή η αφήγηση έχει πάψει από καιρό να υπάρχει.
Δείτε αν θέλετε και αυτό. Ένα "τραγούδι" του Κόντογλου για την βαθύτερη ουσία του πατριωτισμού όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι. Για τα πράγματα που άξιζε τον κόπο να προστατεύσουμε αλλά, δυστυχώς, δεν είχαμε χρόνο να σταθούμε. Να παραθέσω μόνο ένα μικρό κομμάτι που λέει:
" Δεν μπορώ να παραστήσω το πόσο συγκινημένη ήτανε η καρδιά μου σαν άκουγα να ψέλνει ο ψαράς ο πάτερ Νείλος, ξυπόλητος, με το κατραμωμένο βρακί, με τα φύκια κολλημένα πάνω στα γυμνά ποδάρια του, να ψέλνει με κείνη την αρχαία μελωδία και να λέγει στίχους Ιαμβικούς, και παραπέρα ν΄ αφρίζουνε τα παμπάλαια ελληνικά κύματα κι ο αγέρας να βουΐζει πανηγυρικά απάνω στα θεόχτιστα βράχια και στα δέντρα!".
Ο πάτερ Νείλος. Ο πολλούς αιώνες πριν. Ο ακόμα χλωρός μες στη φωτιά ... ίδια η μνήμη γινάμενη παρόν ... Θα τολμούσα διστακτικά και με σεβασμό βαθύ να συμπληρώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου