Επάνοδος στον Πάγο
Στην πάλλευκη χιόνα
Στο ψύχος φιλοξενούμενο σε εσωτερική φλόγα
Νιφετός στα πρόσωπα και στο κορμί μας
Σκέπει λευκό κρυστάλλινο πέπλο , νιφάδες με εγκάρσιες τομές
όλη η συμπαντική γεωμετρία
Οι μοναχοί και οι μονάχοι επί σκηνής
Δεν αντέχει η παγωμένη αιολική πλάκα τον μαλθακό και τον χαϊδεμένο από υλικό ευδαιμονισμό
Στα ύψη και στα πρανή οι δικοί μου πρόγονοι
Να ένας γιατρός με χιόνι μέχρι την μέση του μηρού , τον περιμένει ένας τραυματισμένος βοσκός
στα ψηλά της Αλωνίσταινας
Αψηφά τον κίνδυνο
Οχι από γενναιότητα αλλά επειδή έθραυε η ανθρωπιά του την σκληρή χιόνα
Παρα κεί στα λοφάκια μάτια αμύγδαλα διαπερνούν τον παγετό και αχνίζουν θέρμη
Τα ελάφια μου !!!
Εχουμε γεννήματα
Ζαρκαδάκια και λαφάκια
Στις τσέπες μου εχω κρατήσει φύλλα
Ολοπράσινα και δροσερά
Τα γεύονται με τάσια τις φούχτες μου
Ακούγεται κατεβασιά ορμητικής χιονοβροχής
Σ αυτή την περίπτωση ακολουθεί ταλάντωση της χιονοθύελλας
Μ ακολουθούν σε μέρη χαμηλότερα ολα τα λάφια
Τειχιά από τους Παλαιολόγους έμειναν όρθια
Να φυλαχτούν τα Λάφια και στην στέγη να πλαγιάσει ο αητός
Νιφετός
(Μόλις έπαυεν εις νιφετός κι ήρχιζεν άλλος ) φωνάζει από την στέγη ο Αλέξανδρος Παπαδιαμἀντης
--Φυλάξου, του φωνάζω κάνοντας τις παλάμες χωνί
Μα....πολλάκις εσκοτώθην αλλά αϊσσω (κινήσου αστραπιαία με ορμή απαστραπτουσα προς το φως)
Χιών που όμως καλύπτει με κρούστα λεπτή και εύθραυστη λόγω απλωμένης αγάπης
Από κάτω παλμογραφεί η καρδιά της Γαίας
Η Γη μας !
Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου