Γιάννης Σκαρίμπας
Φαντασία Nάναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί προς έναν δρόμο φιδωτό που σβει στα χάη, και σένα του καπέλου σου πλατειά και φανταιζί κάποια κορδέλα του, τρελά να χαιρετάει. Kαι νάν’ σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά γι’ άστρα τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων, κι αυτός ο άνεμος τρελά-τρελά να μας σκουντά όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.
__________________________________________________
λέω να το αναποδογυρίσουμε
να ντυθούμε δέντρα και
τα δέντρα άνθρωποι
στοίχημα οτι θα φέρουμε ισοπαλία.....
__________________________________
Η πυρκαγιά σε παλαιό κτήριο στην Πατησίων κατεσβέσθη τις πρωϊνές ώρες
........... ............. ...............
Ξανά .........η πυρκαγιά κτλ
....................................................
φωτιές στα πεζοδρόμια
δε μιλάμε
τι να πεις
έξω πολλοί άνθρωποι παγώνουν
ο μικρός κοιμάται και πάλι του κλέψαν τις κουβέρτες
ή ο δήμος του τις παίρνει για να τον αναγκάσει να φύγει
να φύγει για τα καλά
να αγκιστρώσει η παλιοκαιρισμένη τιράντα στ αψηλά σε κάτι
ξερόκλαδα παγωμένα και ο αντίλαλος θα μοιρολογά
Από κάτω η πόλη φορεί τις μάσκες και η χολή πολλών σβει τις μικρές φωτίτσες που ζεσταίνουν τα φτενά παιδιά τα μόνα κι αποδιωγμένα σα τον Δημοσθένη στα Πατήσια
Ξεχείλισε το άδικο κι η πλεονεξία
Ο φτωχός με μια κουβέρτα σόμπα και ψητή σαρδέλα γεμίζει την κάμαρη με ονείρατα
Ο πιασμένος πλεονέκτης κι άπληστος είναι κακοφορμισμένος ιός στην καμπούρα αυτού του έρμου πλανήτη που παλεύει να δει αν θα ζήσει
"μικρά χριστουγεννιάτικα", Άκλιτον-
______________________________________
Γιάννης Σκαρίμπας
Το εισιτήριο Νάναι σα νάμουν έτοιμος. Και νάναι σαν νάχω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε μέσ’ στους καπνούς του –όρνιο– ένα καράβι. Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώχάμω. Και όλο-όλο …το ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ… να λέω συντρόφοι ωραίοι!… Και να μην έρχεται μια βάρκα έως το μώλο, να μην φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι… Οι βαρκαρέοι!… Το εισιτήριο!… Να τρέμει –ζαγάρι εντός μου– η Χαλκίδα και τα όρη. Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι μετέωρο –μες στις αχλές του– το βαπόρι… Ω διάολε!… Όλα νάχουν χαθεί και νάχουν πάει κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους, κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους… Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο να χλιμιτράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω –κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω…
Το εισιτήριο Νάναι σα νάμουν έτοιμος. Και νάναι σαν νάχω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε μέσ’ στους καπνούς του –όρνιο– ένα καράβι. Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώχάμω. Και όλο-όλο …το ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ… να λέω συντρόφοι ωραίοι!… Και να μην έρχεται μια βάρκα έως το μώλο, να μην φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι… Οι βαρκαρέοι!… Το εισιτήριο!… Να τρέμει –ζαγάρι εντός μου– η Χαλκίδα και τα όρη. Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι μετέωρο –μες στις αχλές του– το βαπόρι… Ω διάολε!… Όλα νάχουν χαθεί και νάχουν πάει κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους, κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους… Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο να χλιμιτράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω –κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω…
_____________________________
Μη μου σκοτώσετε το νερό.
Μη μου σκοτώσετε τα δέντρα.
Μη μου ξεσκίστε αυτές τις θείες σελίδες που τις γράψανε
τ᾿ ασύλληπτο φως κι ο ασύλληπτος χρόνος
κι όπου σταθώ με περιβάλλουν.
...Επιστρατέψετε την αιωνιότητα,
ανάβοντας το άστρο: «Αγάπη».
Επιστρατέψετε την αιωνιόττητα, ανάβοντας
ψηλότερα απ᾿ όλα, πάνω απ᾿ το έτοιμο
βάραθρο, το άστρο: «Ανθρώπινο μέτωπο!»...
...Σας παρακαλούμε:
Αφήστε μας τα πράγματα. Μη μας τα καίτε.
Αφήστε τα έντομα να βρίσκουνε τ᾿ άνθη τους.
Νικηφόρος Βρεττάκος, Αυτοβιογραφία (απόσπασμα)
___________________________________
Το Πνεύμα των Χριστουγέννων
________________________
Γιάννης Σκαρίμπας
Φαντασία Nάναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί προς έναν δρόμο φιδωτό που σβει στα χάη, και σένα του καπέλου σου πλατειά και φανταιζί κάποια κορδέλα του, τρελά να χαιρετάει. Kαι νάν’ σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά γι’ άστρα τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων, κι αυτός ο άνεμος τρελά-τρελά να μας σκουντά όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.
________________________________
" Εργαλεία και όργανα δεν είχε το στρατιωτικό Νοσοκομείο
Εμεινα άγρυπνος πολλές νύχτες να βρω δρόμο καλής διαγνώσεως των ασθενειών
Εαν ξεσπούσε πόλεμος θα μας ήταν χρήσιμος ο δρόμος χωρίς βοηθήματα για να θεραπεύσουμε τους Στρατιωτικούς
Οι Στρατιωτικοί ήταν λιγομίλητοι Οπότε ξεκινούσα με έμμετρο λόγο και χορικά από τον Όμηρο ...Λυνόταν ο άνθρωπος και εγώ ευτυχής μετ όλίγο προσέγγιζα την νόσον..."(απόσπασμα από το "ΕΝΤΑΥΘΑ" -ΑΣ)
Ο γιατρός Δημοσθένης -Δημήτριος Στάικος ,
σε εθελοντική υπηρεσία, φοιτητής στην ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατά την διάρκεια των εορτών,
στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Τριπόλεως (1931)
Χώρος, Στρατιωτικό Νοσοκομείο Τριπόλεως από την πλευρά της οδού Καλαβρύτων
άκλιτον
____________________________________
Anna Staikou
19 Δεκεμβρίου 2017 ·
Cine -- στον Πολυχώρο του Κέντρου Ελληνικής Παράδοσης
Δευτέρα ή Τετάρτη 2 φορές τον μήνα
Φυσικά με ελεύθερη είσοδο !
-----------------------------
πάμε
ασπρο πουκάμισο φορώ να πέσει επανω μου ο καιρός
δως μου μάνα την ευχή σου πάλι ..................
(σημ. οι παραστάσεις αυτού του είδους έχουν λήξει)
Όπισθεν της οθόνης η σκιά της Ακρόπολης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου