Με την μεσολάβηση μεγάλων τρομακτικών γεγονότων , δύο τα τινά
1---Ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή λειτούργησε ως χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου με αποτέλεσμα να εμφυλοχωρεί και κάποια μικρή ανακούφιση , επειδή το περιμέναμε και θα εξελιχθεί και .....μετά θα δούμε
Επομένως οι υποθέσεις από ειδικούς αναλυτές οδηγούν και σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία
Το πλήθος παραμένει πλήθος
Πολλοί όμως εγκαταλείπουν την μεγάλη του πλήθους σιγουριά, που αποτελεί την σιγουριά του μαντριού αλλά εαν το κάνουν τώρα θα πηγαινοέρχονται με ατέλειωτα υπαρξιακά και ώσπου να καταλήξουν
δεν θα ξέρουν μια ξαφνική καταιγιστική στιγμή που βρίσκονται και γιατί
Καλά κρασιά και καλή τύχη και πάντα συντρίβομαι από το αδιαπέραστο τοίχος τους υπερβάλλοντος εγωϊσμού
2----Επισημαίνω οτι οταν μιλάμε γι αυτόν τον πόλεμο , τον αποκαλούμε πόλεμο και βγαίνει εκτός από τις ευθύνες του το Ισραήλ που απ ότι φαίνεται το προκάλεσε
Το πλήθος μιλά πάντα μα πάντα με ένα αθωωτικό υποσυνείδητο λόγω της αφόρητης στρατηγικής του οίκτου όπου αποτέλεσε το πιό πανούργο επιθετικό όπλο σε βάρος της οικουμένης αλλά κυρίως σε βάρος μας
Αναδείχτηκε οτι το μεγάλο πλήθος (ω! Θέε μου πάντα το πλήθος) αρνείται να αξιολογήσει τα γεγονότα με σκοπό να υπερασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα
Αρα τα ελληνικά συμφέροντα εκ των πραγμάτων υπερασπίζονται από λίγους ακούραστους και αδάμαστους και μάλλον εκτός θέσεων καθ ύλην αρμοδίων
Το παρηγορητικό στα προφορικά των αγώνων του 21 ήταν πάντα ως επωδός
Ημαστε λίγοι αλλά μετρούσαμε για χιλίαδες !!!
Δεν με παρηγορεί για σήμερα μια και οι επιθέσεις είναι στα χέρια μιας γιγάντιας ΤΝ
Αρά ;;
Αρα δεν έχει συμπέρασμά αλλά επιβεβαιώνομαι που τα τελευταία χρόνια επαναλάμβανα
Η Πατρίδα ΜΟΥ!
Αφηνα απ έξω τα πλήθη
Φυσικά εισέπραττα ειρωνείες που τις αντιλαμβανόμουν αλλά έβαζα το μέτρο σ αυτό που έχουμε χρέος να πράξουμε Οπότε οι ειρωνείες ποτέ δεν με αφορούν.
Αθήνα μέρες χιονιά και λιμού και τα άλαλα πλήθη πηγαινοέρχονται και δεν γνωρίζουν ουτε και τον λόγο που πάνε και έρχονται
Απ την άλλη , έτσι είναι οι άνθρωποι και άλλωστε κριτής είναι ο Θεός .....
Ενα από τα συμπεράσματά μου που αναφέρομαι αργά αργά σε σχέση με το 10ετές πείραμά μου
με μοντέλο και σε βάρος του εαυτού μου είναι οτι η επική μάχη του καθενός είναι με τον εαυτό του
Είχε δίκιο ο μεγάλος Άγγελος Τερζακης που ο ίδιος πρώτος το είχε θέσει με μια μόνο φράση !
Να τα βρεί με τον εαυτό του ο καθείς και καθ οδόν είθε να με αξιώσει ο Θεός να βαδίζω αγέρωχα σ αυτήν την μάχη
και τι να βρεί με τον εαυτό του;;
Την σφυρηλάτηση ενός εσωτερικού πεδίου έρημου και από την παραμικρή δικαιολόγηση της ελιτ που μας σκοτώνει
Πράγμα που σημαίνει , τους αδειάζει εσωτερικά αμετάκλητα και γεμίζει με Θεό και με την ανθρωπιά που εκπέμπεται από τους λιγότερους αλλά...αυτή η ανθρωπιά υπάρχει
Αμέτρητα σχόλια δικά μου στην 10ετία εμφορούνταν από αυτό που μόλις έγραψα
Εσπασα τα μούτρα μου ποικίλως
(δεν θα το αναλύσω όμως)
Ειρήσθω εν παρόδω οτι οι ιαχές μου μάλλον απωθούσαν και περισσότερο τα πλήθη ενώνονται εναντίον των ιαχών μου παρά να παλμογραφεί την ψυχή τους η συγκίνηση
Έτσι είναι οι άνθρωποι και έτσι είναι αυτοί όμως που συνεχίζουν
Εξέθεσα τον εαυτό μου ως σε ανατομικό κρεβάτι , ακόμη και σε προσωπικές φιλίες , λογικά θα περνούσα μέρες ίασης
αλλά μεσα από την προσφορά φώτιζε πάντα μια λάμπα ένα φως και ιάθηκα σχετικά σύντομα
Αυτά τα γράφω αντί μιας ευχής για τον Δεκέμβριο που δεν είναι άλλη
από το Ελευθερία ή Θάνατος
Μόνον Νίκη
αργεί ως Αργώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου