Νίκος Καρούζος, Λευκοπλάστης--- (απόσπασμα)-
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ
Η καρδία είναι κέντρο υπερφυσικόν. –
(Νικοδήμου Αγιορείτου)
Σου είπα: Εξουθένωσε τον ήλιο Ποτάμιε
στην ίδια σου τη φτώχεια την πλουτοφόρα.
Σου είπα: Γίνε το χαμόκλαδο
της ερημιάς που μ’ έρωτα παράφορο
το σέρνει δώθε-κείθε ο αγέρας.
Κι ακόμη λάμψε στην εξέχουσα καθαρότητα
λατρεύοντας όχι βέβαια την απέραντη φύση
μα την ακόρεστη ματιά της
οπού θερμαίνει το εργαζόμενο δέντρο.
Σου είπα να μπεις εδώ μέσα δίχως αντάμειψη
σ’ αυτό το αχούρι
σ’ αυτή την Άρνηση
και σ’ αυτή τη θάλασσα
με τα ξύλινα ρούχα σου κολυμπώντας προς την αγάπη
που δε γίνεται να δεχτεί τ’ όνομά της.
Αν έτσι προχωρήσεις ασήμαντε
κόβοντας πού και πού κανέν’ ανθάκι
για να μυρίζεις ολοένα λησμονιά
και άδολην αιτιότητα
υπάρχει τρόπος τότε να γεράσεις βρεφικά
να ξεδιαλύνεις το μυστήριο
του κόκκινου ναι και του κάτασπρου όχι
του λύκου και του πρόβατου...
Λοιπόν όπως και να ’ναι
η μαύρη αιωνιότητα κάνει τη δουλειά της.
(ως απάντηση για την αιώνια διαπάλη
λύκος ή πρόβατο;;
αιωνίως άδολος λοιπόν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου