~~~~ 12~~~~
Το κάρο φερμένο από το 1920 όπου είχαμε επιβιβαστεί
με την Ελένη και τους Έξοδίτες με τον Κώστα Καρυωτάκη και τους άλλους τους αποφασισμένους
να μην εγκαταλείψουν την πατρίδα τράβηξε βόρεια και χώθηκε στα χιόνια
Ο ποιητής κρατούσε μια τσίγκινη κούπα με ζεστό τσάι και εισέπνεε τον καυτό ατμό
Εγώ έβλεπα θολά --τον ερχόμενο νιφετό και ο πυρετός μου δεν έλεγε να ησυχάσει
Πες μας , πές μας Κ Καρυωτάκη
Πές μας μέχρι να βρεθούμε στην χιονοθύελλα που μας πλησιάζει
Μαύρος ο ουρανός μας σιδερώνει και θυμίζει θάνατο....
Ο λόγος στην συνεπιβάτη Καρυωτάκη
......Στο στερέωμα βλεπω τους γύψινους μαίανδρους
με τραβούν σε χορό
Να, η ευτυχία , νά τη , είναι ζήτημα ύψους
Απλώνονται τα σύμβολά μας
Σύμβολα ζωής υπερτέρας
Ρόδα μετουσιωμένα
Άκανθοι ολόγυρα σ ένα Αμάλθειο Κέρας
συνεχίζει όπως εκείνος τo έγραψε χωρίς την λάθος αντιγραφή την δική μου
(Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου)
Όνειρο ανάγλυφο θα ρθώ κοντά σου κατακορύφως
Οι ορίζοντες θα μ έχουν πνίξει
Σ όλα τα κλίματα σ όλα τα πλάτη
αγώνες για το ψωμί , για το αλάτι
έρωτες, πλήξη
Α! πρέπει τώρα να φορέσω
τ ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι
έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι
πολύ θ αρέσω
------αυτά είπε ....μείναμε άφωνοι
με την Ελένη αλλάξαμε τον τελευταίο στίχο
είπαμε να φορέσουμε τα νέφη με γκρίζο παράπονο και ροδί απόκαμα
-----------η καρότσα έτριζε και βάλαμε τα δυνατά μας να μείνουμε ακίνητοι
εφόδια για τα χιόνια δεν είχαμε προνοήσει
Μοίρες αφιλόξενες πατρίδα κατακαημένη και εμείς σε πέρασμα μοναχικών πετούμενων με φτερα που τα είχαν κυνηγοί στοχεύσει
Οι λόγοι Καρυωτάκη από το <Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο με πειραγμένες τις πρώτες δύο στροφές>
(συν)
Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου