"...μετά από τον κουρνιαχτό και τις καταιγίδες
θα επιστρέψω,
......φτερό
δανεικό από την ουρά ενός αδέσποτου πετούμενου, που είχα κάνει σκάλα ανάβασης
στον φεγγίτη
κι όταν στην επιστροφή συναντήσω στην έρημο ένα αγόρι, με μοναδικό συγκάτοικο το κοκόρι, που είχα σκουντήσει στης γης την εξορία
με θέα μέσα από την τζαμαρία
θα κλάψω τόσο που θα ευφρανθούν τα γλύφα πελάγη
υπογραφή Ευφροσύνη"
(ηλεκτρόδιο) ---άκλιτον
_____________
φωτό φωτό Shelby Lee Adams
___________________________________________________________________________
η έντονη απορία μου είναι,
τη στιγμή που τρέφουν σφοδρή αντιπάθεια για μας
γιατί μας πάνε κάθε τόσο σε κάλπες;;
______________________________________________________________________
Τελευταίο Οχυρό
Η ύψωση του Λόγου πάνω από το Φόβο
____________________________________________________________________
Η σημερινή τέχνη καλουπώνεται και σφυρηλατείται
στα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης
Θα ρθει ο καιρός που θα λες ένα ρήμα κι θα αρμόζει ως αιθέριο εξάρτημα στην κοσμική συνδεσμολογία
Θα ρθεί καιρός που το βήμα του άνεργου και του κατατρεγμένου τρίζοντας τα δοκάρια θα ανεβάσει τον άνθρωπο ψηλότερα.
Δε μπορεί να γίνει αλλιώς.
Αθήνα κλίμαξ
Athens, stairs, Greece,
photo by Ioannis D. Giannakopoulos
(μάλιστα ...........με πείσμα μικρού παιδιού το έγραψα το 2021
δεν είχα αντιληφθεί τότε, οτι πιθανόν να είμαστε ένα ολέθριο λάθος στο Σύμπαν ...)
______________________________________________________________________
Θα ρθούν άλλοι καιροί
Τα καράβια λιγωμένα από επιθυμία των μακρινών πόντων
θα διαγράφουν τους ορίζοντες μέσα από τις στέγες
Το χέρι μου θα κόβει ήλιο αντι γι άνθη
Θα στολίζω το κεφάλι σου με το χρυσό και θα σαι ο βασιλιάς της κάμαρης
Θα κάνουμε οικονομία γέλιων και εσύ με τα απίθανα μαθηματικά σου
θα κρατάς ένα από αυτά για τις κρύες και παγωμένες μέρες του κάθε μήνα
ή για τις μέρες των δακρύων
θα τραβώ τα νέφη να γνέθω με μπαμπάκια τα ρούχα μας
και αντί για κουμπί στην πουκαμίσα σου θα κρεμώ ένα βόλο κεχριμπάρι από την ρετσίνα
του πεύκου
Θα μαζέψω αγέρα σε κάνιστρο και θα μετράμε τις μοίρες της σκούνας
Οταν φεύγεις θα σου δίνω την πένα αυτή με το φτερό της χήνας
να θυμάσαι οτι τις όμορφες στιγμές της αγκαλιά μας
σημειώναμε λέξεις χαράς και φτιάχναμε στιχάκια που γίνονταν άλλοτε νέφη
άλλοτε κύματα και άλλοτε πάλι βροχή ψιχαλιστή ή καταιγίδα
<ηλεκτρόδιο>
φωτό φωτό Naval Architecture.
NYT: July 21, 1932: The windjammer Penang, drydocked in London, loomed over clotheslines strung between houses.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου