ΕΙΣ ΕΛΛΗΝ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΟΤΑΓΟΣ Βυτίνα 1838 - Νυμφές 1903, ιατρός από την Αρκαδία, είναι ο μοναδικός Έλληνας εξερευνητής των νεωτέρων χρόνων.
"Εις Ελλην"
Ο Έλληνας εξερευνητής που περπάτησε στα βήματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Ο ξεχασμένος, πλην περιπετειώδης γιατρός που χωρίς καμία στήριξη από το ελληνικό κράτος αναζήτησε τα χνάρια του ελληνικού πολιτισμού στα βάθη της Ασίας
"Εις Έλλην" υπέγραψε στη «Χρυσή Βίβλο των Περιηγητών», ο Παναγιώτης Ποταγός, όταν κλήθηκε να το πράξει από τον Λεοπόλδο Β', βασιλιά του Βελγίου και πρόεδρο της Παγκόσμιας Γεωγραφικής Εταιρείας, κερδίζοντας έτσι τη μεγαλύτερη διάκριση για έναν εξερευνητή.
Δυστυχώς, όμως, καθώς το όνομά του δεν γράφτηκε ποτέ στο λαμπρό βιβλίο, εξακολουθεί να παραμένει άγνωστο μέχρι και σήμερα.
«Περιφρονημένος και λησμονημένος είναι κι' ο Παναγιώτης Ποταγός, ο νέος Μάρκος Πόλος. Πήγε από τη Μικρά Ασία ίσαμε το Πεκίνο με τ' άλογο και με τα ποδάρια, κατόρθωμα που δεν τό κανε κανένας πριν απ' αυτόν, ύστερα ταξίδεψε στην Περσία, στην Ινδία κι από την Αίγυπτο τράβηξε μέσα στην Αφρική ίσαμε την καρδιά της και μολοταύτα πέθανε λησμονημένος και πικραμένος, γιατί οι σοβαροί άνθρωποι, πού παμε πρωτύτερα, τον πήρανε στ' αλαφριά, επειδή "δεν ήτο σοβαρός επιστήμων", με βαρόμετρα και με θερμόμετρα και με ματογυάλια. Αλλ' άφες τους νεκρούς θάπτειν τους εαυτών νεκρούς»
θα γράψει για τον μοναδικό, ουσιαστικά, Έλληνα εξερευνητή της νεότερης ιστορίας ο Φώτης Κόντογλου στο έργο του «Φημισμένοι άντρες και λησμονημένοι» (Εκδοτικός Οίκος Αστήρ).
Ο Παναγιώτης Ποταγός γεννήθηκε στη Βυτίνα της Αρκαδίας το 1838 ή το 1839 και μαθήτευσε στο σχολείο της Βυτίνας, που άκμαζε τότε, όπως κι εκείνο της γειτονικής Δημητσάνας, θέτοντας τις βάσεις μιας ευρύτατης μόρφωσης.
Στη βιβλιοθήκη του πατέρα του, τον οποίο έχασε όταν ήταν βρέφος, ήρθε σε επαφή με μια «Μαθηματική Γεωγραφία» καθώς και με βιβλία αρχαίων συγγραφέων και νεότερων φιλοσόφων
.
Ο φιλομαθής νέος που αγαπούσε τους αρχαίους γεωγράφους και ιστορικούς σπουδάζει Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναγορεύεται διδάκτορας και αναχωρεί με υποτροφία για το Παρίσι, όπου και ξεχωρίζει για την επιστημονική επάρκεια και τον αλτρουισμό του κατά τη διάρκεια της μεγάλης επιδημίας χολέρας που έπληξε την πόλη – τιμήθηκε μάλιστα από τη γαλλική κυβέρνηση για την προσφορά το
.
Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1866 και για έναν μόλις χρόνο εξασκεί την Ιατρική στο χωριό του, ενώ σκέφτεται εξαρχής τη φυγή.
Η αγάπη του για τα ταξίδια και τις εξερευνήσεις αλλά και η απογοήτευση που του προκαλεί η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, την οποία στηλιτεύει, καθώς και η αντιπαράθεση με τους συντοπίτες του, που θεωρεί ότι έχουν χαμηλό κοινωνικό και ηθικό επίπεδο, θα τον κάνουν να γράψει: «... απέληξα εις περιηγήσεις επί τη ελπίδι ότι αν εξ αυτών σώος διηρχόμην ηδυνάμην ηθικώς εν τη πατρίδι να χρησιμεύσω, και αν εχανόμην, εις έντιμον στάδιον ήθελον αποθάνει».
(σημείωση υπ εμού
Ο αείμνηστος Παναγιώτης Ποταγός ανοιχτά στηλίτευσε την πολιτική της Μ Βρετανίας που στραγγάλισε κάθε ελπίδα σωτηρίας στην μετεπαναστατική Ελλάδα, καθώς και ήταν ένας από τους πρώτους που αποδείκνυε την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια οργανωμένη ύπουλα από την Αγγλία....
Δεν έγινε αποδεκτός ούτε στον τόπο του...για την κατάθεση της ιστορικής αλήθειας...)
(άκλιτον : Αποστρεφόταν τον συγχρωτισμό με τις κυβερνήσεις και του πωλητές πολιτικούς Μόνος του --αυτός Ο Έλλην--δημοσίευε και τα κατέθετε ανοιχτά τα σχέδια της Μ Βρετανίας Ελεγε ...Αν δεν υπάρξει πολιτικός και κυβερνήτης που να τα βάλει με τους πλοκάμους της Αγγλίας ..μέλλον δεν έχουμε....Προσπαθησε να αναμεταδώσει τον ελληνικό πολιτισμό εκεί που πρώτος ο Μ Αλέξανδρος έσπειρε τα πρώτα ελληνικά γράμματα και ήθη στους λαούς της Ασίας Στο τέλος αναγκάστηκε να φύγει από την Αρκαδία και έφυγε από την ζωή ουσιαστικά λοιδορημένος ...(όχι από τους Αρκάδες αλλά από τα κεντρικά της πρωτεύουσας..οι Αρκάδες τον θαύμαζαν και τον αγαπούσαν) Τα γράφω επειδή μια αυτοκριτική δεν έχει γραφεί για τα ποταπά της δίωξης αληθινών ελλήνων ....
Η ανιδιοτέλεια του ενέπνευσε ώς πρότυπο τους Αρκάδες ιατρούς
_________________________________________________________________________
Τιμής ένεκεν για τους Πελοποννήσιους που πολέμησαν για μια ελεύθερη Ελλάδα
και βίωσαν την σκληρή κατάκτηση της αυτοκρατορίας
Τελικός σταθμός υπήρξε ο Εμφύλιος όπου έφυγαν μαζικά κλαίγοντας και λέγοντας οτι η Απελευθέρωση τελικά δεν έγινε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου