Anna Staikou
17 Ιουνίου 2021 ·
ΜΑΤΡΙΞ-3-
Εμείς οι εκτός υπόγειων διαδρομών των δρακόντων και των εντολοδόχων τους
Μη ξεχνάμε ότι η τεχνολογία , τους δίνει την δύναμη να τουφεκάνε με μπαζούκας, ακόμη και τα καναρίνια
Αν ταυτιστούμε με τα αθώα πετούμενα και με τις γλαδιόλες, χάσαμε
Το σχέδιο της δρακογενούς γενιά της ναζι-παγκοσμιοποίησης έχει τερατικά αφυδατώσει το σύμπαν σύστημα. Αυτό ως εικόνα.
Αρα, να φάμε εικόνα με λαχανίδα και να μεταβληθούμε σε πραγματικά τελειωμένα κοπάδια και μάλιστα εθελοντικά
Κάτι ως θύματα δηλαδή
Η λέξη θύμα προέρχεται από το ρ θύω που σημαίνει θυσιάζω
Επομένως η λεία των δράκων ΔΕΝ είναι το σκοπούμενο αλλά ως λεία .....είμαστε εμείς
και αυτό θα πρέπει να το ξεχάσουμε και να το διαγράψουμε από ενδεχόμενο ...Όποιος αναφέρεται σ αυτό δεν είναι δημοκράτης ουτε διεθνιστής Είναι παράνομος στην σκέψη Αρα τον ξωπετάμε από την συζήτηση Τόση δημοκρατία που ταυτίζεται με την κρεμάλα.
Εαν υποχωρήσει ο πήχυς μέτρησης λόγου και παιδείας η τεχνολογική εικόνα μας πήρε παραμάζωμα με την μία
Μια είναι η αντίσταση .....Ανέβασμα από την γραμμή του πυθμένα σε ύψη ανθρώπινου λόγου
Μέχρι πού;;
Μέχρι σύμπαν
Πώς είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτό;;
Εαν είσαι δαρβινικός και πιθηκοακόλουθος, και βαθιά ποτισμένος με επιστημονικές θεωρίες που αποσκοπούν στην μείωση του όντος , συνέχισε να ηδονίζεσαι Σε κάνενα δεν πέφτει λόγος
Πέφτει όμως λόγος και κρίση όταν ως μειράκια ή και μεστωμένο σταφιαδιασμένο τίποτα,τείνεις το δάκτυλο στα υποψήφια θύματα κατέχοντας αξίωμα
Και κάτι ακόμη
Το θύμα δεν ταυτίζεται με την έννοια Αγαθός
Ο Αγαθός είναι Πολεμιστής με κοντάρι φωτεινού ἠλιου και θώρακα ενδεδυμένο από το Φως και η ενέργειά του είναι διαρκής και αθάνατη..
Αυτή είναι η αθανασία της ανθρώπινης οντότητας ως ενέργεια -ψυχή
Σ αυτό το σημείο, τους δράκους τους κερδίζουμε σε όλα τα πεδία.
----------------Αθήνα Παράκεντρο
Ο ουρανός γαλάζιος Είναι παρήγορος και συντρέχτης
Τίποτε στην εικόνα δεν βλέπουμε
Μέσα μας όμως βλέπουμε
.....Εαν θέλουμε
Το καρτέλ των ενέσιμων υλικών, σε πιένες παράνοιας βαράει καντρίλιες.
Προφανώς οτι έστησαν θα το αποδομήσουν
Οπότε κτυπά με βαριοπούλα, τους νευρώνες για να τσακιστούν και το κάστρο ορυόμενο να παρακαλάει για great reset
Μάλλον δεν θα φτάσουν εκεί
Είναι επειδή ολόκαρδα θέλω την πτώση τους ;;
Είναι γιατί λατρεύω τα παιδιά μου;;
Είναι γιατί αγαπάω τον άνθρωπο μέσα από την τραγικότητά του;;
Αυτά είναι τα θεμέλια απ΄όπου ελπίζω οτι ΔΕΝ θα προλάβουν
Χρονολόγιο 17/06/2021
άκλιτον
____________________________________________________________________________
Κιβέρι απέναντι από τ Ανἀπλι !!!
...............................................................................................
Το Κιβέρι είναι ένα μεγάλο χωριό της Αργολίδας, ένα παραθαλάσσιο χωριό στη δυτική ακτή του Αργολικού κόλπου, απέναντι ακριβώς από το Ναύπλιο.
Αν αναζητήσει κανείς τις ρίζες των ανθρώπων αυτού του τόπου, θα χρειαστεί να φτάσει μέχρι τα πολύ παλιά χρόνια. Πρόκειται για ένα από τα χωριά της Αργολίδας με μεγάλη ιστορική διαδρομή, που ξεκινάει από τη μυθολογική και την προϊστορική εποχή, παρουσιάζεται στην αρχαιότητα, συνεχίζει την παρουσία του κατά τη βυζαντινή εποχή, την εποχή της Φραγκοκρατίας και της Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο και την Αργολίδα, για να παίξει ρόλο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και την επανάσταση του 1821 μέχρι να διαμορφωθεί οριστικά στα νεότερα χρόνια και να ριζώσει στον τόπο που ξεκίνησε την ιστορία του, για να κοσμεί τα δυτικά παράλια του Αργολικού κόλπου.
Ο τόπος αυτός σχετίζεται με τον Ηρακλή και τη Λερναία Ύδρα. Εδώ αποβιβάστηκε ο Δαναός με τις κόρες του, όταν ήρθε να γίνει βασιλιάς στο Άργος. Η περιοχή κατοικείται σίγουρα από τα αρχαία χρόνια, καθώς έχουν ανακαλυφθεί μυκηναϊκοί τάφοι. Συνεχής ήταν η κατοίκηση του τόπου ανά τους αιώνες. Στην αρχαιότητα έγινε θέατρο μαχών ανάμεσα στους δύο ισχυρούς γείτονες της εποχής, τους Αργείους και τους Σπαρτιάτες. Στο μεσαίωνα υπήρχε εκεί ισχυρό κάστρο των Φράγκων, στους οποίους ανήκε ως το 1389. Από τότε το Κιβέρι ανήκει στους Βενετούς ως το 1481, οπότε περνά κατεστραμμένο στους Τούρκους
από ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου