...........μετουσίωση των παγιωμένων λέξεων , λόγων , εννοιών μέσω του κρατήρα της συνειδησιακής μας υπόστασης...........
ψηλάφιση της συναρμογής της ουσίας μας με το όλον
__________καταλύτης ο Έρωτας
που βιώνεται ως συνάφεια σε άριστη αναλογία εις τα <συντιθέντα> ισοδύναμα
πού σημαίνει οτι ο έρωτας αποτελεί το πηνίο του όλου και της ύπαρξής μας ως μέλος του όλου
-----------διαδρομή συντελουμένη από αλλεπάλληλες εκρήξεις του περιβλήματός των χιλιάδων ετών υλικού μας στοιχείου
__________αυτό είναι ο Έρωτας
και δεν έχει την παραμικρή σχέση και αναλογία που του προσέθεσε ο άνθρωπος στη μακραίωνη διαδρομή του με σκοπό να φτάσει εδώ σ αυτό το σημείο
..............δεν υπάρχει στον αληθινό κόσμο το παραμικρό που διαμορφώνεται ως γεγονός από την αναγκαστική στέρηση της ορατότητας μας στον εγκλεισμό των χιλιετηρίδων
οτι αντιλαμβανόμαστε ως έγκλειστοί είναι η διαμόρφωση των σκιών των αντιθέτων
ο στοχασμός του ανθρώπινου κόσμου κατοικεί στην παιδικότητά μας και στα ερωτευμένα στοιχεία μας στη διαδρομή του
ο έρωτας κρατά την εκ Θεού Σπάθη και κομίζει το Δίκαιο ως την συγκολλητική Ουσία απαραίτητη να δημιουργήσει ο ερωτευμένος άνθρωπος και να επαναανακαλύψει τον Άνθρωπο
ολα τ άλλα είναι συνθήκη και επίφαση που απορρέουν από τον κατώτερο εαυτό μας
γκρεμίστε τα
βγείτε στον Κόσμο -Κόσμημα
28//6//2024
________________________________________________________________
..............πυρετός με κατεβασιά ρίγους, χρώμα ιωδί
ταιριάζει με εντατική..........
μπουγάζι τρεμουλιάζει στο βάθος του τραύματος στον δεξί μάτι
μπουγάζι που τρέχει αγέρας δροσάτος από τον αυχένα σου
πορθμός απλωμένος σε δυό θάλασσες
τις νύχτες, αγρύπνια, άγριο πουλί κτυπά τον τοίχο ,
αυτόν, με την υγρασία από την περσινή νεροποντή
μπουγάζι αλμυρό η αγάπη μου
αγέρι υγρό και θολό η μελωδία της δικής σου απουσίας ......
<ηλεκτρόδιο, 28//6//24>
______________________________________________________________________
πώς χάσαμε τον δρόμο μας και βρεθήκαμε πάνω από την χώρα που την καίνε χίλιους χρόνους;;
κι ακόμη την τέφρα της δεν εμάζωξαν --οι αχρείοι;;
κι εχθροί μπαινοβγαίνουν στα σπλάχνα της και τις πόρτες και τα κάστρα τ ανοίγουν αυτοί που είναι ντυμένοι μπιστικοί
πώς πάλι διανύουμε αυτό το μαρτύριο
και κάθε τόσο σου υπόσχομαι οτι θα φτάσουμε στην λίμνη της ομορφότερης χώρας στην Γαία
και όλο ξαστοχώ
πού απόθεσα τους αστρολάβους και τις πυξίδες μου ;;
και μέσα μου αναθαρρώ που χάθηκαν οι μοίρες
μια και μοίρα μου είναι το μαρτύριο του διαμαντιού του κόσμου όλου
-------πετάμε με φτερούγες καψαλισμένες και αποθέτουμε τα δάκρυά μας ως σπόρο--δρὀσο
κάποτε σ αυτό τον κόσμο θα γεννηθούν οι νέοι άνθρωποι και θα μας καλωσορίζουν
θα υψώνουν τις παλάμες και θα μας στέλνουν σήματα , πνοές του αιθέρα και του ουρανού ψιχάλες
28//6//24
________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου