ΣΤαΘείτΕ ΑκίΝητΟι
"Καταφτάνουν αναλύσεις,
πίπτουν στην έρμη κεφαλή μας ως κέραμος τιμωρητική τα μανιφέστα των ...ειδικών
Ανάσκελα θα μας ρίξουν σε σανίδες,
Τρέμετε τους ανθρωπολόγους, τους κοινωνιολόγους, τους ρεαλιστές, τους εμμονικούς επικριτές.
Την ευθεία ασφαλτοστρώνουν,
κάπου την έχω ξαναδεί
Αγέννητη ήμουν αλλά κάπου την θυμάμαι.
Αλτ, τα χέρια ψηλά.Αναγνώρισε επιτέλους την αρχηγία.
Στο βάθος -καταϊδρωμένοι-τρέχουν, οι "διανοούμενοι"
Αυτοί -οι ασθενείς-από ακράτητο μεγαλοιδεατισμό
Τόσο που οι υπόλοιποι θα πρέπει να δουλεύουμε για να ζουν σε βάρος μας οι είρωνες εμών των υποζυγίων
αυτοί δηλαδή, ίδιοι πάντα.
Τελευταίοι, οι έπαρχοι. Τάχα δικοί. Αεράτοι , γνώστες άριστοι, των κρυφών παλμών μας.
Οι Δήμιοι.
Κι εμείς.
Πλησιάζουμε την φτέρνα του Σίσυφου. Τον γαργαλάμε.
Κι αυτός γελά .
Τί όμορφο πρωϊνό.
Μελισσάκια, πεταλουδάκια, αγεράκια πνιγμένα γέλια από την ρίγανη και την μέντα "
Απόσπασμα από "ice" άννα στάικου
ph Stuart Redler
εγράφη το 2020, σα να μην πέρασε μιά μέρα
__________________________________________________________________________
οταν ήμαστε μικροί , ξαφνικά άρχισα να ψηλώνω και σε πέρασα
δεν το πίστευες
όπου και να πηγαίναμε κουβαλούσες κι ένα σπάγκο που αντιστοιχούσε στα δύο μέτρα
μετά από δύο χρόνια εσύ παραψήλωσες
κι εγώ έριξα τον σπάγκο στ αλώνι για να σε μετρώ με φιλιά
.......δεν ρώτησες
παρά μόνο ρωτούσες ....
.....ψήλωσα κι άλλο , για δε καρδερίνα μου
______________________________________________________
Τάκης Σινόπουλος
ΑΝ
Απ’ το πρωί ο άνεμος ξεκάρφωνε τον ουρανό.
Απ’ το πρωί ο ήλιος κάπνιζε
Αν το πρόσωπό σου, το πρόσωπο ασπίδα. Και το σύν-
νεφο εκείνο κι ο τόπος τοπίο, και τα μάτια σου στρέ-
φοντας ξαφνικά δεν είχαν σκοτώσει την εικόνα που
κοίταζαν λίγο πιο πριν.
Αν το χέρι σου ήταν.
Αν τα μάτια σου.
Αν το χέρι σου.
Αν η λέξη που πήγες να πεις.
Λοιπόν όλη τη μέρα ο άνεμος.
Όλη τη νύχτα οι στάχτες της φωτιάς σου.
________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου