Κυριακή 28 Ιουλίου 2024

Akliton New Age Literature






Ε Ι Σ Ι Τ Η Ρ Ι Ο
του Γιάννη Σκαρίμπα
Νά ‘ναι σα νά ‘μουν έτοιμος. Και νά ‘ναι
σα νά ‘χω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι
ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μεσ’ στους καπνούς του – όρνιο – ένα καράβι
Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Κι όλο-όλο
το εισιτήριο να λέω συντρόφοι ωραίοι!…
Και να μην έρχεται μια βάρκα ως το μώλο,
να μη φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι…
Οι βαρκαρέοι!… Το εισιτήριο!… Να τρέμει
– ζαγάρι εντός μου – η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο – μες στις αχλές του – το βαπόρι…
Ω διάολε!… Όλα νά ‘χουν χαθεί και νά ‘χουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους…
Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιντράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
– κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω…

________________________________________________________________________

Ακλιτον


Στροφηδόν
κατάκοποι από την οδοιπορία στην έρημο
κάθιδροι από την αγωνία να δούμε την στροφή της ροής
έχοντας εν τω μεταξύ λησμονήσει σε ποιόν ρου από την ουρά του κρεμιόμαστε
πρόφταξαμε να ξαποστάσουμε ένα λεπτό του χρόνου
--από αυτόν που μετρούν οι άνθρωποι--
στον ακατανόητο τόπο που θα θελαμε, να γινόταν ο ίδιος ποτάμι
απλωμένοι στην σκιά με ανταύγεια πυρωμένης θέρμης
ανάσκελα στον βράχο καταμεσήμερο
--ντάλα ο ήλιος--
βραχήκαμε
μουσκεμένοι αναρωτηθήκαμε
πώς γίνεται και η τόση θέρμη, νεροποντή να γεννά
και η θάλασσα να ζεματά αποξηραμένη έρημη στέρνα
κάτι που οι ίδιοι είχαμε
με επιμέλεια
φτιασιδωμένη,
λησμονήσει
ότι
λίγο πριν
εμείς
άκαρδα
με ένα φρικτό στουπί στο βυθό της
την είχαμε μια νύχτα στα κρυφά
πνίξει

_______________________________________________________________-





Άκλιτον

Ντάλα ήλιο
Το μολύβι δραπέτευσε
Χύθηκε απ τ αμπάρια
Ξαπλωμένο βγάζει γλώσσα
Οι λέξεις ξεπλένονται
Μιά απ αυτές γδύθηκε στα βράχια
Διακατέχομαι από απέραντη εκεχειρία
Διώξτε την πλάνη και τη παράνοια
να μιλήσουμε
για την πολιτική
Στο θαλασσινό δρομί πλέουν αθερίνες
στα βάθη υπόγεια ρεύματα μεταφέρουν την μήνιν
του Οδυσσέα
Η παλάμη μου άδεια
Εκεχειρία
Τα δίχτυα άδραξαν τον λόγο
Ε κ ε χ ε ι ρ ί α


__________________________________φωτό πρόσφατη εν Κρήτη 28//7//2024

επιμένω , να βγούμε από τον στενόκαρδο εαυτό μας ως άλτες φωτός









Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ICE--2

Οι Νευρώνες της Γαίας  Η στἠριξη με κάθε τρὀπο των καθεστὠτων βρυκολάκων αποτελεί σκοπό των σκοτεινὠν κυρίαρχων Για παράδειγμα:Στηρίζουν οικ...