Φιλοδοξώ τούτο το καλοκαίρι, να κρεμάσω ένα σέρτικο παλιό στο στόμα , να μασάω καπνό, να παρατηρώ τα αλλοπαρμένα χελιδόνια που δεν μετανάστευσαν και λαλούν περίεργα, να βυθίζω τα μάτια στις προβλήτες και να χάνεται η όραση στο πυκνό πούσι υδρατμών, μικρές σταγόνες κάτι σαν κλάμα από την ζέστη, ο κύνας να βρυχάται, οι νευρώνες να ασκούνται αορίστως, να γεύεσαι μια άλλη αισθητική που έχει βουλιάξει, να περνούν από τον δρόμο στίφη --γενικώς-- σπάζοντας ένα δευτερόλεπτο που κείται αλλόφρον και να μην αναρωτιέσαι μια και καμία απάντηση δεν μπορεί να δοθεί και όταν μια ερώτηση κρέμεται δίχως απάντηση τοτε έρχεται μια αιώρα με ταλάντωση και οτι σκεψη έκανες γλυκά να αποκοιμηθεί
Καλοκαίρι άλλου καιρού σημερινού κι ένας κόσμος λες και τον κατάπιε το αψέντι
φωτό Κριστίν Σκοτ Τόμας
άκλιτον
____________________________________________________________________
τώρα πιά θα με έχεις ξεχάσει
θα περπατάς στην κατηφοριά κι ανάλαφρη η ψυχή σου θα φέρνει στο νου ένα τραγουδάκι
κι εγώ , μια μνήμη, ανατινάζεται και με λαχτάρα σπαρταρά να χαϊδέψει τα μαλλιά σου
τις παλάμες και τους ώμους , κουβαλώντας νερό
τώρα πιά ίσως γελάς
θα αγαπήσω το γέλιο σου που θα σου δίνει χαρά
κι εγώ, θα βουτώ στα αιμάτινο του ήλιου δέρμα τα δειλινά
εμπύρετη από την ζέστη της δικής σου ανάμνησης
____________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου