Ετος 2041
Επιστροφή στην κανονικότητα μετά και από το τελευταίο προγραμματισμό που λόγω τιμης ουδείς θυμάται
Πάντως το κοβίδιο ενέσιμο εκεί γύρω στο 2037 μας έπιασε για τα καλά και μέσα στη γενική αποβλάκωση ρωτούσε ο ένας τον άλλον εαν είναι ευτυχής
Ο ερωτώμενος έβγαζε τις οδηγίες και αφού τις διάβαζε σκάζοντας γέλιο βλακείας απαντούσε πώς ω..! ναι..! είναι ευτυχής
Ενας περαστικός ρώτησε τι σημαίνει ευτυχία και το περιπολικό τον συνέλαβε επί τόπου
Οι γυναίκες έχουν μεταβληθεί όλες σε σέξι μιμούμενες τις πλαστικές για μια ανακούφιση κούκλες
Οι άντρες είναι τελειωμένοι άντρες και βαρανε και σπάνε τις μεταλλαγμένες γυναίκες και ο δικαστης ερωτά μή τυχόν την μπέρδεψε με την πλαστική Ο ανακρινόμενος βγάζει το σκονάκι που γράφει <ναι>, απαντα στον δικαστή μ ένα <ναι> και απαλάσσεται μέσα σε χειροκροτήματα και τραγούδια από τα ριάλιτι που απαρτιζουν το σώμα των ενόρκων
Στον οίκο γερόντων πάντα ο κούκος κάθε μια ώρα
σημαίνει κοβιντ--κόβιντ --κόβιντ
Οι γέροι χειροκροτούν επειδή το μπερδεύουν με την Βέμπο
(από το ο κούκος είναι πάντα εδώ από ΑΣ)
-----επιμένω στην περίοδο κόβιντ
αποτέλεσε την ανάδυση της μεγάλης εικόνας ενός λαού αλλά έρμαιου και με αποστροφή στο Εθνος Ελλήνων
επίσης εκτός των γνωστών που ήδη δραματικά καταγράφονται άνοιξε ο δρόμος προς την χυδαιότητα και το κατέβασμα των ανθρώπων στον βόθρο ενός υποσυνειδήτου τρεφόμενου με ένστικτα
και επίσης τυπογραφήθηκε ο τύπος ενός ανθρώπου που πέρα από το περίγραμμά του δεν έχει δυνατότητα να συγκινηθεί για τίποτε άλλο
_________________________________________________________________________--
χιουμοιστικό και σατυρικό για την μοιραία γενιά μου αμέσως μετά το πολυτεχνειο
εγράφη το 2020 και δημοσιεύτηκε σε μια μικρή τοπική εφημερίδα που έχει κλείσει αλλά οι εκδότες ήταν ανατρεπτικοί στην σκέψη!!
ΛΙΒΑΣ
" Συνωμοτικά αποφασίσαμε τον πλου διαγωνίως του αιγαιακού
γεωγραφικού μήκους και πλάτους
Επαναστάτες άνθρωποι, παλιάς κοπής.
Μιλούσαμε αγναντεύοντας τα βάθη και τις ακτογραμμές
βυθισμένοι στων θεωρητικών τα τεφτέρια
Όταν ερευνάς το βάθος των
γραφών, τότε κοιτάς απέναντι σε ορίζοντα άπιαστο με μάτι απλανές και αφηρημένο. Τον διπλανό σου δεν τον βλέπεις λες και είναι σε μακρινή ήπειρο άγνωστος
Από την πρώτη στιγμή -σε 2 ώρες δηλαδή- αντιληφθήκαμε οτι κοινή βάση δεν είχαμε πλην των αναγνώσεων μας
Η λέξη "κοινή" υπονοεί ένα δεσμό και μια πίστη αναμεταξύ μας
Τίποτε. Αδυνατον να βρούμε τι μας ενώνει
Ο καιρός σε λίγο το γύρισε σε λίβα
Τσουρουφλιζόμστε, Εμείς. Οι επαναστάτες της παλιάς κοπής.
Δεν φτάνει το καύμα που τσουρούφλιζε το έρμο κρανίο, οι μηχανές χαλάσανε.
""που είναι ο καπετάνιος''' αναφώνησε κάποιος, κάπως νηφάλιος
''''τον ξεχάσαμε στο λιμάνι''''απάντησε ο Φώτης
Κοιταχτήκαμε. Τον είχαμε ξεχάσει......!!
Αρμενίζαμε άφωνοι και εντρομοι.
Κάποιο πλοίο θα φανεί......
Μέχρι τα βάθη τίποτε....
Λες και το Αιγαίο βρισκόταν αλλού
Ο λίβας αγρίεψε και όργωσε τα μαγουλά μας
Εκείνη την θολή και τρομερή στιγμή ----που παιζόταν το μέλλον της επαναστατικής γνώσης στα ζάρια-----
μια εν δυνάμει ναυαγός γυναίκα (γύρω στα 45 χρόνια)
μπήγει έναν λυγμό, κοπετό, αναφιλητό γεμίζοντας τα μάτια με ποτάμια
"σώπα, θα σωθούμε" της ψιθυρίζει ο Φώτης
και εκείνη μες στο ασταμάτητο κλάμα, απαντά
''είμαι ερωτικά καταργημένη, ποιός σώζεται από αυτό το θανατικό;;;"
Δεν θα το πιστέψετε. Το τρεχαντήρι σπάραξε
Όλοι μας καταργημένοι και ανίατα ερωτευμένοι με κάτι που κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν αυτό το κάτι.
Ναυαγοί 25ο Μεσημβρινό. Λίβας ξυράφι.
Εάν σκέφτηκαν ή δεν σκέφτηκαν ποιος ξέρει
Εάν έφτασαν κάπου, πάλι κανείς δεν ξέρει
Πληροφορίες στο διαδίκτυο για την τύχη τους, δεν βρέθηκαν"
.............................
Πηγή: ΑΣτάικου------------αφιέρωμα στις ψευδαισθήσεις της νιότης μας
..........................
Φωτό Κουφονήσια
_____________________________________________________________________________---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου