Akliton New Age 'Υπαρξη

Κι ο έρμος Έρως σε δίνη μάχεται

......................

ΣΥΝΤΡΙΜΜΕΝΟΣ

Τι είναι ο έρωτας έζησα με τ’ άστρα

κρατώντας το στέρνο μου στα χέρια ξεκαρφωμένο

εγώ έπεφτα όπως ένας κάδος πέφτει σε πολλές σκάλες

χύνοντας το νερό τόσον άτυχο

εγώ έπεφτα

ενώ καίγονταν μέσα μου τα εικοσιτετράωρα.

Να η λαλιά της αγάπης στις σκόνες στα ποδήματα

έχω τη χάρη να γκρεμίζομαι απ’ τα σπλάχνα

και βλέπω, είναι με το μέρος μου ο ίλιγγος.

Νίκος Καρούζος,

Όλες οι 

Να λάμπει το σύμπαν κι εσύ να συστρέφεσαι σ ένα άδειο καύκαλο,

δεν σου ταιριάζει

Μινυρίσματα ηρωϊκά κάτι σαν την απόχη κοχυλιών σ αβυσσαλέα βάθη

Να λάμπει το σύμπαν κι εσύ αναβλύζεις μόνο φως

Ηλιος στα χείλη σου

Αστρα στις κόρες των ματιών σου

Δεν μου μεινε άλλο παρα να σ αγαπώ με ασύδοτο σκονίγυαλο στα δικά μου βάθη

Εν Κρήτη, Λίμνη Κουρνά

σκονίγυαλός= η αχλύ της θαλασσινής αλμύρας

Όλες οι αντιδ

...ο καύσωνας , η παλίρροια και τα ύδατα

είναι αυστηρά προσωπική ιστορία

ως ο έρως επίσης.

ph andrea tomas prato

Όλες ο

κάποτε συνάντησα κάποιον

άγνωστο, αλλά με βλέμμα οικείο

νησί, αρώματα , θάλπος, ωραιότητα, οι θαλασσινές στάλες έβρεχαν τα πρόσωπα, ο μπάτης παιχνίδιζε με το φως και το φως γινοταν μελτέμι,

τριγύρω οι άνθρωποι λίκνιζαν τα βάσανα και τα πάθη

έραιναν τα βήματα με απουσίες και σκάρωναν τις μεγαλύτερες παρουσίες

κάποτε συνάντησα κάποιον

το βήμα του σκούντηξε σ ένα δεντρί που μάτι δεν το έπιανε

ένα κλαδί , λίγο ξερό και λίγο χλωρό

ένα κορμί με λέλουδα που δεν ήξερε τί να τα κάνει

κι αυτός, γονάτισε, ασκεπής

το ψαθι καπελάκι κουτρουβαλιάστηκε

εχάθη

έγειρε την κεφαλή και βάλθηκε σιωπηλα να κλαίει

έμεινε ώρα πολύ σκυφτός, γονατιστός, να ρένει το στεγνό χωμάτινο κυκλάκι

αλαφιάστηκα

τον προσπέρασα

κοίταξα το τοπίο κι ήταν άλλο

άλλαξε το βλέμμα λες και ποτίστηκε μιά ολόκληρη έρημη γη

(απόσπ από "ice" Α Σ )(2020)(άκλιτον)

ΠΗΓΗ ΑΣτάικου

φωτό Stuart Redler

Όλες οι αν

τις προάλλες σα να βυθιζόμουν

σα να με έπνιγε ένας υδάτινος τοίχος 

λες και ένα στόμα φοβερό ήθελε να με καταπιεί

μέχρι να σωθώ πρόλαβε και πέρασε η ζωή των χρυσών χρόνων 

και εσυ κρατούσες τον χρωστήρα 

κι εγώ σε κρατούσα στην αγκαλιά μου

.........δεν φοβήθηκα 

και είναι η αναπόληση που διαπέρασε του Θεου τους αγγέλους  στην λεπτοφυή αιθερική τους ύπαρξη 

και σώθηκα 

μετά βάλθηκα να επανασυνθέσω τις λεπτομέρειες ...

11//8//2024

_________________________________________________________________

....................σου αποστέλλω μία φωτό της στιγμής

δες τα μπουμπούκια της βουκαμβίλιας 

αυτό το άνθος  είναι σπαραχτικό

τρέχει ο ήλιος και το  καταμεσήμερο με τρέμουλο ο κορμός ρίχνει στο χώμα κατοσταριές άνθη 

κι αυτά σπαρταρώντας  λίγο πριν την τελευτή υμνούν το ηλιόκαμα

δόξα στη ζωή των ανθέων που έζησαν για να ένα καυτό μεσημέρι ενός Αυγούστου

χώθηκα ανάμεσα στα φύλλα 

να δανειστώ το χρώμα τους 

να γεμίσω με την φρεσκάδα τους 

...........ετσι θα σε υποδεχτώ 

 το ροδί δειλινό του καλού ήλιου σε ερωτική αγκαλιά με το φως

12//8//2024

___________________________________________________________

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου