ΕΝΤΑΥΘΑ ως επίλογος 2 (αλλάζοντας τον ήδη υπάρχοντα)

_

............είχα παραιτηθεί θυμάμαι 

αλλά το ενδιαφέρον μου για τους ασθενείς δεν είχε χαθεί

στις κλίμακες των Νοσοκομείων κατερχόμουν χωρίς τον ανελκυστήρα 

μ αυτό τον τρόπο προλάβαινα να σκεφτώ περισσότερο το περιστατικό

...............ώσπου μια γυναίκα με ακολούθησε με ταχύτητα και σβέλτα

γιατρέ , γιατρέ, ελάτε να δείτε τον γιό μου , ασθενεί και δεν μπορώ ν καταλάβω τι μου λένε οι γιατροί

λένε τρομακτικά πολύ φρικτά και δεν μπορώ να αξιολογήσω και δεν ξέρω τι να κάνω

η αγωνία της με τρεμουλιαστή φωνή και πολλά σαρδάμ λόγω άγχους, με σταμάτησε 

πήγα στον θάλαμο

αμέσως 

τον εξέτασα τον νεο 

ψυχωμένος και θαρραλέος 

άνοιξα διάλογο 

τα μάτια του με κοίταξαν οπως θα με κοίταγε ο Χριστός 

η στιγμή έγραψε αιωνιότητα 

ταράχτηκα 

κάτι θυμήθηκα 

μην ήταν πρόγονος;; μήπως απόγονος;;

τον καθησύχασα και του είπα οτι θα ξαναρθώ αύριο το πρωί 

τρέχοντας αυτή τη φορά κάπου θυμόμουν ένα εκκλησάκι 

................αγκάλιασα την Παναγιά 

έλα , γρήγορα, ταχειά, σε ικετεύω 

εγώ ο άθλιος γιατρός 

εγώ ο φέρων κρίματα σε ικετεύω

τρἐξε αέρας εσύ, και πάρε τον αγκαλιά 

βγἠκα στην λεωφόρο 

φορτηγά και επιβατικά έκαναν πανδαιμόνιο 

πήρε χαλάζι 

ασκεπής κατάπινα τα βόλια 

Σώσε Τον Μάνα Μας

Σὠσε Τον.............

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου