.......στα ρείθρα
ανταμώσαμε με τις ώρες που κουβαλούν το πρόσωπό μας στη θέση ενός καθρέφτη
τίποτε δεν υπάρχει
δεν λέγεται
δεν διαλέγεται
είναι οι ώρες της Χείρας του Δικαίου
η ακολουθία τους υπερβαίνει τον υλικό άθλιο κόσμο
και την τιποτένια του καθενός μας ύπαρξη
η μάχη είναι αυτή
και άνθρωπος σημαίνει οτι σ αυτό συμμετέχει
πέραν τούτο ένα κενό άσπλαχνο και απάνθρωπο
ως τελικός κριτής παραμονεύει
οι ωρες είναι αληθινές
και ότι λέγεις είναι εσύ
η αρχή του πολεμιστή !
____________________________________________________________
οπτική των φρούτων του χινοπώρου
μεγάλη η εσωτερική μας φθορά που στις μέρες μας η αλληλοδιαδοχή της φύσης
έχει πεταχτεί προς όφελος σκοπιμοτήτων
ποιός λογοτέχνης και ποιός εικαστικός ζυμωμένος με την οντολογική ύπαρξη της δημιουργίας έχει την δυνατότητα να την απεικονίσει;;
μάλλον θα ανασύρει εικόνες από το βαθύ παρελθόν
και το κυριότερο θα έχει υποσυνειδήτως αφαιρέσει την παρατηρούμενη επί σειρά ετών φθορά
μια και η παραδοχή της αποτελεί ένα κανόνι που θα εκπυρσοκροτήσει στα σπλάχνα του
____________________________________________________________________________
πώς εκτελούν τον άνθρωπο αυτόν τον έσχατο καιρό;;
δἰνοντάς του να κρατά ένα σκιάχτρο κατάσαρκα που το ονομάζουν, έρωτα
τέτοιος ο φόβος τους για το εσώτερο πυρ που πυροδοτεί την ανθρώπινη ύπαρξη και να θυμηθεί τί είναι
αλλά και να τον κυριεύσει η ανάγκη να συναντήσει τον ανώτερό του εαυτό
κι ο άνθρωπος ο έρμος κάνει αντιστίξεις ιδεολογιών και εφευρημάτων και κατασκευὠν και πολλών τεχνητὠν ιδεών που βγαίνουν στ αφρόνερα ένος βόθρου όπου αδυνατεί να τον δει ως βόθρο
αυτό τον ύπουλο σχεδιασμό, ο άνθρωπος δεν τον αναγνωρίζει αλλά αντιθέτως εναγκαλίζεται σκοτώνοντας και το παραμικρό στοιχεἰο που θα τον οδηγούσε στην ανθοφορία
__________________________________________________________________________
ΕΝΤΑΥΘΑ
δεν δύναμαι να σου απαντήσω αν ο τόπος που εσύ υπερασπίστηκες και αγωνίστηκες και μια μέρα χινοπωρινή κρατώντας σφιχτά και παραλλήλως στον μηρό το τυφέκιον λίγο πριν οι ριπές των κατακτητών σε σαρώσουν θυμήθηκες μια γονική προσευχή και ένα προγονικό χωρίον από τον Αισχύλο
και μετά σκέπασε το τοπίον μια σιωπή...........
σχώρα με
________________________________________________________________________________
.............μετά την αποδοχή της ήττας
μια πορεία που δεν ένωσε τα σημεία με ένταση
συντετριμμένη
θα κοιμηθώ στις πεταλούδες
Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου