Τέτοιες μέρες μ αρέσει να θυμάμαι
(παλιό Αρκαδικό)
"Μπροστά βάδιζε ο Στρατηγός(ο Γέρος) και μεις πηλάλαγαμε στην πάνω ντάπια
Μες στην περασμένη νύχτα μ αφέγγαρο ουρανό είχε ορμήσει ο μεμέτης με σπάθες οργής και κατατρύπησε τρεις από μας
Ο Γέρος κατάστρωσε σχέδιο σύλληψης των φονιάδων με ρεσάλτο από το οχυρό του λόφου στα δικά τους νώτα
Είχα παρμένη εντολή να τρεχαλάω με καριοφίλι τέντα , τελευταίος, για να παραφυλάγω το συνταγμένο σώμα μας.
Πώς έγινε και ξέκοψα μήτε και τώρα θυμάμαι
Μονάχος μου τους άκουσα τουρκαλάδες να με σιμώνουν
Ορμάω φτεροπόδαρος και βάρεσα στον ζερβί βράχο κι αυτός αντικρυστά στον ορθό σαν πλάκα κι φυσικό οχυρό κομμένο βουνί αντιλάλησε.Αρχίνησα και βαρούσα , βαρούσα κι έριχνα και τα μεμέτια χλώμιασαν και ακόμη τρέχουν
Για κοίτα , και εσύ που δεν τα ζησες την σκόνη του φευγιού τους βλέπεις"
απόσπ από το ΕΝΤΑΥΘΑ -άκλιτον--
----------------------------------------
φωτό Τάκης Κόκκορης
Η λάμψη του Φθινοπώρου στην Αρκαδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου