από τότε που σ αγάπησα οταν επέστρεψες και σείστηκε ο μεντεσές της εξώπορτας
η ποίηση μου --αυτά που ονόμαζα ποίηση --και ντρεπόμουν σε τρίτους να το λέω
οι λέξεις γίναν θρύψαλα και μετά κάθισαν στα νέφη
με περιγελούσαν
έπεφταν πάχνη από αψηλά
κι αλλοτε δρόσο με ανθόνερο
----από τότε έφερα την ποίηση σε όλα τα καθημερινά
στα σκεύη και στα χράμια
στα σκεπάσματα και στην παρεστιά
στο πάτωμα και στα γυάλινα ποτήρια
στους τοίχους και στην στέγη
σ όλα τα ταπεινά και τα παρεξηγημένα....
και η ανάσα τους ξέφευγε ποιητικά από τον παλιό φεγγίτη
κι έγιναν όλα ένας τόμος γραμμένος, με άλλες λέξεις δανεικές από τα νέφη
από αγκαλιές από ψιθύρους και ανασεμιές αγάπης.
________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου