φωτό Λιάνα Παπαστεφάνου ,Οδος Στρογκονωφ, Ν Κοσμος , Αθήνα
...........................
Τἐλειο σπίτι
έχει φυλόσομπα μια και μπορεί να βγει μπουρί
κεραμίδια για τα πετούμενα
και με κλάματα το λέω , έχει και την Σημαία μας
έχει και τζαμιλίκια που έτσι τα λέγαμε στον Μοριά
και η βροχή σ αυτά πέφτει πάντα με ευγένεια
άκλιτον
________________________________________________________________________________________________
"Θα επιμείνω, δεν θα συνθηκολογήσω. Ο γιατρός υψώνει σε πνευματικό πεδίο την καρδιά του ασθενούς Για να το κάνει με επιτυχία αυτό, με σκοπό την θεραπεία, πρώτα ο ίδιος με κόπο και παιδευσιά καθαρίζει από κάθε σκιά, την δική του καρδιά Ετσι μόνο δύναται να εμπνεύσει και τον ασθενή. Της επιστήμης η προμετωπίδα είναι αυτή Αν την χάσει τότε δεν διαφέρει από τον έμπορο και τοκογλύφο στα παζάρια ο εκπεσών πλέον γιατρός ......(από το ενταύθα υπ εμού με αφορμή τον Πατέρα μου παλιό γιατρό κάποτε , στην φωτό ο δεύτερος από τα αριστερά, με το λευκό κοστούμι, η φωτό τυχαίως κυκλοφόρησε και δεν ανήκει σε μας, άλλωστε η σκέψη του δεν ανήκει σε κανένα ..προσφέρεται στο καλό του ανθρώπου, ανοιχτά και ες αεί) Ανάπλι μετά τον πόλεμο και πριν τον φρικτό εμφύλιο πολλά χρόνια πριν παντρευτεί και γεννηθούμε εμείς οι δυό.Για τον εμφύλιο έκλαιγε, το φερνε βαριά και απαντούσε μας πούλησαν οι Αγγλοι στους Ατλαντες , άπαντες και οι δύο πλευρές, δεν ξεμπλέκουμε δυστυχώς. Βρίσκουν πάντα καθάρματα πρόθυμα
Παραλία στ Ανάπλι κάποτε
__________________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου