Ακλιτον
ως η αγάπη
μη επικρεμάμενη
ουδέποτε έκπτωτη
δρόσος ως η ροή των θαλασσινών υδάτων
ως αίτιον και αιτιατό της σε εαυτόν και εαυτής ύπαρξη
Αλογη εν τω μέσω του Λόγου της
Ουδέ εκπίπτει
Τα πάντα χωρεί
Ποταμός με λάλον ύδωρ η αγάπη ρέουσα στις άξενες και απόκοσμες πόλεις
Ποταμός ανθρωπιάς στην Οικουμένη!
............να βαδίζεις δίπλα στις γαζίες, να τρέχουν οι φυλλοβόλοι
κίτρινοι μίσχοι, να αγκυρώνουν στα βλέφαρα, δρόσοι ,θαλασσινό αλάτι, να περπατάς στην άκρη, στα ρείθρα, να αποχαιρετάς τους αρχαίους τόπους με θάρρος
να εμπιστεύεσαι την καρδιά , οτι θα ξαναγυρίσεις , μια μέρα
.....ημέρα Γέννας, την ώρα που γεννιέται ο Χριστός
την ώρα που ανταμώνουν οι άνθρωποι και αγκαλιάζονται με θάμβος άστρων και νοτισμένων γαλαξιών το φως .....
________________________________________________________________________________________
…έρημος σαν τη βροχή
διαβαίνω αγιάτρευτος μέσα στο όνειρό μου
έχοντας το σακούλι του αναστεναγμού
κι όλο πηγαίνω
πηγαίνω στις πηγές.
....σκούνα
αόρατη
φτερά αγγέλου
Αργολικός
βροχή από φως
________________________________________________________________________________________
Το Πνεύμα των Χριστουγέννων
Ένας γκρεμός,
από κάτω η θάλασσα,
εμείς στον αέρα πιασμένοι,
ένα έρμο
ευλογημένο δέντρο ,
κλαίει μαζί μη τυχόν,
γίνουμε θρύψαλα.....!
και χάσει αυτόν που με την ανάσα του
ο Χριστός ανασταίνει
το φύλλωμα του,
τρέμει
και βρέχει
είναι βράδυ
ανεμοβρόχι και σ αγαπώ
______________________________________________________________________________
όπως μπήκαμε αθώοι εδώ,
αθώοι θα δραπετεύσουμε μια μέρα
και τις πληγές να τις τυλίγουν μπαμπάκια τ ουρανού
ή γάζες καλοπλυμένες ενός αγιου παλιού γιατρού που δήλωσε και το κανε πράξη
---εγώ δεν πληρώνομαι για το λειτούργημά μου,
....................Χριστούγεννα με ανατίναξη του φρικτού καταναλωτισμού ...............
πήγα να μου κάνω ένα δώρο στο περίπτερο
μετά από πολύ καιρό ν αγοράσω σταυρόλεξα
μια κι ο ουρανός ήταν λαμπρά ξάστερος , 'ετσι να λύσω με ταχύτητα για την αλητεία
Ζήτησα τα πιό δύσκολα τεύχη --για δυνατούς λύτες--τα πιό σύνθετα
Υπό μάλης και τα άνοιξα στο τραπεζάκι δίπλα στην μπερζέρα
Τώρα είμαι συντρίμμι
Η αυτοπεποίθησή μου κατέρρευσε
......................Δεν ολοκλήρωσα ουτε ένα
__________________________________________________________________________________________________
......χιονιάς
λόγχες στα βλέφαρα
πάγος κρυσταλλωμένα φύλλα καρφώνουν τα φρύδια
πώς στο καλό εδώ βρέθηκα
βραδιάζει και ένας σκύλος λιγνός φωνάζει
περασμένη η ώρα και η μορφή σου τριγυρνά στην τρικυμία μου
είναι νύχτα και σ αγαπώ...............
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________________________
Όλες οι αν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου